Travelling along the ''Roof of the World" Pamir Highway 2018...The Wild Road Story

[jmar]

2 μοτοσυκλέτες (R 1200 Gs - Super Tenere 1200) με 2 καβαλάρηδες από Ελλάδα, σε ένα ονειρικό ταξίδι κατά μήκος της "κορυφής του κόσμου " των Παμίρ στον θρυλικό Pamir Highway M41

εδώ ο Live Χάρτης μέσα από την πολύ χρήσιμη εφαρμογή live trips Travelling along the "roof of the world" Pamir Highway by jmar

 

[jmar]

Ήταν η 16η Απριλίου 2018 ...

''Καλημέρα Κώστα, κάποια στιγμή είχες ανεβάσει ένα φετινό πλάνο για Κιργισταν! Είχα μιλήσει με ένα φίλο μήπως το επιχειρούσαμε αλλά δεν μπορεί, εσύ σκέφτεσαι για μόνος σου; Θα ήθελα να μιλούσαμε κάποια στιγμή αν έχεις χρόνο!''
''Καλημέρα Γιάννη,σκέφτομαι για Αύγουστο. Θα σου στείλω πιο μετά λεπτομέρειες γιατί είμαι στη δουλειά τώρα''

Αυτό ήταν, από εκείνη την στιγμή και μέχρι τις 3 Αυγούστου 2018 που ήταν κανονισμένη η αναχώρηση μας ακολούθησαν πολλά μηνύματα, τηλέφωνα , συζητήσεις επί συζητήσεων, πειράγματα για τα μηκανάκια (BMW Vs Tenere) πολλά γέλια, και αρκετές ''κατάρες'' από την σύντροφο του Κώστα καθώς είχε βρει νέο ''γκομενάκι'' :p

Η ιδέα του ταξιδιού μου καρφώθηκε το 2017 όταν είχε πάει ο φίλος Αντώνης και μας έστελνε live ανταποκρίσεις με τα απίθανα απόκοσμα μέρη των Παμιρ, στη συνεχεία είδα και εδώ το ταξιδιωτικό των παιδιών, ε αυτό ήταν! Από την στιγμή που ανακοίνωσα στον Αντώνη οτι θα πάω ήταν πάντα εκεί καθημερινά, για την κάθε απορία μας (τον έπρηξα-με τον άνθρωπο ) γι' αυτό και τον ευχαριστώ πολύ για όλα (άσχετα οτι δεν θέλει να λέω τέτοια). Γενικά μ'αρεσει η ματιά του Αντώνη στα ταξίδια που έχει κάνει, σου μεταφέρει τα πράγματα όπως είναι χωρίς φανφάρες και με πληροφορίες εύστοχες και ακριβείς!
Φυσικά ευχαριστούμε και τα παιδιά που πήγαν πέρσι, καθώς και τον Ζήση με την Αφρικάνα του, ο οποίος πήγε 2 μήνες πριν ξεκινήσουμε και μας έστελνε live φρέσκες ανταποκρίσεις! Ο Κώστας είχε φτιάξει πάνω κάτω την διαδρομή, την είδαμε και μαζί, βάλαμε και 2-3 πράγματα, βγάλαμε άλλα και τελικά φτιάξαμε το πλάνο.

Οι χώρες που είχαμε σκοπό να επισκεφθούμε ήταν οι εξής: Τουρκία, Γεωργία, Ρωσία, Καζακστάν,Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν (έως εκεί θα είχα την παρέα του Κώστα), ξανά Καζακστάν, ξανά Ρωσία, Ουκρανία, Ρουμανία, Βουλγαρία και επιστροφή Ελλάδα! Συνολικά δλδ 11 χώρες!
Στο συγκεκριμένο ταξίδι, σε αντίθεση με την Ευρώπη, δεν μπορείς απλά να ξεκινήσεις και να φύγεις χωρίς προετοιμασία και χωρίς ''διάβασμα''. Θέλει καλή προετοιμασία και μελέτη, για τα σύνορα, τις βίζες, τα περάσματα, την κουλτούρα του κάθε λαού όσο αφορά τις οδηγικές αντιξοότητες κλπ . Επίσης θα έπρεπε να γίνει και σωστός χρονικός προγραμματισμός καθώς οι βίζες έχουν ημερομηνία λήξης! Αυτή που θα με ζόριζε χρονικά είναι της Ρωσίας καθώς θα έκανα τον κύκλο για την επιστροφή, αλλά ας τα πάρουμε απ την αρχή!

 

[jmar]

Τα Παμίρ!

Ένα ανεπανάληπτο ταξίδι στους δρόμους του μεταξιού (Silk Road), των καραβανιών, που συνδυάζει τους σημαντικότερους ιστορικούς χώρους, τις μεγάλες πόλεις, την κουλτούρα των νομάδων, τα ορεινά τοπία και περάσματα της Κεντρικής Ασίας.

Το Παμίρ (πηγή Wikipedia) είναι μία πολύ μεγάλη οροσειρά στη κεντρική Ασία που αποτελεί και τον πυρήνα του ορεινού συστήματός της. Το Παμίρ, με κέντρο την αυτόνομη διοικητική περιοχή Γκόρνο Μπαταχσάν του Τατζικιστάν εκτείνεται από του δυτικού Σινκιάνγκ του Τατζικιστάν μέχρι και του ανατολικού Αφγανιστάν και δυτικά της Κίνας. Η συνολική έκτασή του είναι 8.400 τ.χλμ. και ορίζεται βόρεια από τα Υπεραλάϊα Όρη, ανατολικά από την οροσειρά Σαρικόλ, νότια από τη λίμνη Ζορκούλ και τον ομώνυμο ποταμό Παμίρ στα σύνορα με το Αφγανιστάν και δυτικά από τμήμα της κοιλάδας Πιάντζ. Το οροπέδιο αυτό έχει μέσο ύψος 3900 μ. από επιφάνεια θαλάσσης και σ΄ αυτό υψώνονται βουνά που υπερβαίνουν τα 6000 μ. των οποίων μεγαλύτερες κορυφές είναι η του Ισμαήλ Σαμανί (7.500 μ.) και η κορυφή Λένιν (7.140 μ.). Χωρίζεται δε σε τρεις υψομετρικές ζώνες: η Τρανς Αλάι (α΄ ζώνη), του Μεγάλου Πέτρου (β΄ ζώνη) και του Ναούκ (γ΄ ζώνη).

Κυριότεροι ποταμοί του Παμίρ είναι ο ομώνυμος Παμίρ ποταμός και ο Πιάντζ ποταμός που χύνονται στον Αμού Ντάρια ποταμό ο οποίος στη συνέχεια εκβάλλει στη λίμνη Αράλη (ή Θάλασσα Αράλη).

Το όνομα Παμίρ σημαίνει ορεινός λειμώνας και σε αυτό συναντώνται τα μεγαλύτερα ορεινά συγκροτήματα της Γης, του Τιεν-Σαν, του Καρακορούμ και Κουέν-Λουν προς ανατολάς, τα Ιμαλάια προς νότο και η οροσειρά του Χίντου Κους προς δυσμάς. Η χλωρίδα στη περιοχή αυτή είναι πολύ φτωχή και γενικά χαρακτηρίζεται άδενδρος. Μικρή βλάστηση παρατηρείται μόνο στα δυτικά και σε χαμηλό ύψος. Αντίθετα στις κοιλάδες των ποταμών παρατηρείται πυκνή βλάστηση από ιτιές και λεύκες. Κυριότερα ζώα της περιοχής είναι το "Αρχάρ", πρόβατο βουνού, και το "Κίικ" είδος αγριοκάτσικου.

Χαρακτηριστικοί είναι και οι παγετώνες που υφίστανται στη περιοχή. Τα κράσπεδα του Παμίρ υπόκεινται σε τακτικούς σεισμούς που ταλαιπωρούν τακτικά τις γύρω χώρες (κυρίως Ιράν και Αφγανιστάν). Στις δυτικές παρυφές του, στη Ρωσία υπάρχουν πλούσια ανθρακωρυχεία. Οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής, το 90%, ανήκουν στη φυλή των Τατζίκων και των Κιργισίων που ασχολούνται με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία και που ομιλούν τις λεγόμενες παμιρικές γλώσσες, διαλέκτους Σούγκνι και Γκαζκουλαμί.

Στην περιοχή υφίστανται λίγοι αυτοκινητόδρομοι μερικοί των οποίων ακολουθούν δύσβατες περιοχές των αρχαίων καραβανιών. Στα δυτικά όμως υπάρχουν κάποιοι υδροηλεκτρικοί σταθμοί και μεταλλεία αντιμονίου, υδραργύρου και αργύρου. Επίσης ορυκτός πλούτος υπάρχει και στα ανατολικά με περιορισμένα όμως σε εκμετάλλευση ορυχεία λιγνίτου και ορυκτού άλατος.

Κατά την αρχαιότητα η εμπορική οδός μεταξύ Ρώμης και Χωρών προς τη Κίνα διερχόταν από το Βόρειο Παμίρ όπου και από την ίδια οδό οι Νεστοριανοί διέδωσαν τον Χριστιανισμό στη κεντρική Ασία. Μάλιστα από τη λεγόμενη δίοδο Τέρεκ που βρίσκεται σε ύψος 3815 μ. πέρασε το 1273 ο Μάρκο Πόλο.

 

[jmar]

Οι χώρες που είχαμε σκοπό να επισκεφθούμε ήταν οι εξής: Τουρκία, Γεωργία, Ρωσία, Καζακστάν,Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν (έως εκεί θα είχα την παρέα του Κώστα), ξανά Καζακστάν, ξανά Ρωσία, Ουκρανία, Ρουμανία, Βουλγαρία και επιστροφή Ελλάδα! Συνολικά δλδ 11 χώρες! Πάμε να δούμε τι ισχύει για την καθεμία...

Τουρκία:
Μπαίνεις κανονικά με το διαβατήριό σου (και με τις νέες ταυτότητες αλλά δεν ασχοληθήκαμε καθόλου) και έχοντας την πράσινη κάρτα για το οχημά σου. (Προσοχή πρέπει να είναι κυριολεκτικά σε πράσινο χαρτί)

Γεωργία:
Διαβατήριο και πάλι. Η δική σου πράσινη κάρτα δεν σε καλύπτει για οδική ασφάλεια στην χώρα. Θα πρέπει να βγάλεις σε πρακτορείο που υπάρχει αμέσως μετά από τα σύνορα. Στην δική μας περίπτωση μας χρειάστηκε καθώς μας σταμάτησαν σε ένα μπλόκο και μας την ζήτησαν! Ειχα διαβάσει για τα παιδια το 2017 (stavrouliasp onroad XLgeorge κλπ)που την δεν έβγαλαν , αλλά φέτος είχε περάσει φίλος που μιλούσε με τον Κώστα , δεν την έβγαλε και τον έγραψαν σε ένα μπλόκο (35 dollars). Όποτε δεν το ρισκάραμε πληρώσαμε αν θυμάμαι καλά 7-8 δολάρια (για μια εβδομάδα)

Ρωσία:
Χρειάζεται Viza! την έβγαλα απ το γνωστό γραφείο Mouzenidis Travel που βρίσκεται στην Αθήνα, έστειλα το διαβατήριο και σε 10 περίπου ημέρες ήταν έτοιμη (κόστος 90 ευρώ η βίζα 2 εισόδων και 37,5 η ασφάλιση 30 ημερών που απαιτείται, σύνολο δλδ 127,5)

Καζακστάν:
Πλέον χρειάζεται μόνο Διαβατήριο! Αρχίζουν κι ''ανοίγουν'' οι χώρες της Ασίας καθώς βλέπουν οτι έχουν μεγάλα οικονομικά οφέλη απ τον τουρισμό! Η δική σου πράσινη κάρτα ομοίως δεν σε καλύπτει για οδική ασφάλεια στην χώρα. Θα πρέπει να βγάλεις σε πρακτορείο που υπάρχει αμέσως μετά από τα σύνορα. Εκεί εγώ έβγαλα για ένα μήνα καθώς θα ξαναέμπαινα στη χώρα στο γυρισμό! (Ο Κώστας έβγαλε την μικρότερη 2 εβδομάδων νομίζω) Κόστος 18 δολάρια

Ουζμπεκιστάν:
Mεχρι και πριν 2 χρόνια στη χώρα ήταν πολύπλοκες οι διαδικασίες, Visa, Loi (letter of invitation) προ κράτηση ξενοδοχείων από το τουριστικό γραφείο, χρονοβόρα εκδοσή κλπ. Από το Φλεβάρη του 2018 η χώρα ''άνοιξε'' για 7 άλλες γείτονες χώρες χωρίς να απαιτείται visa και σε άλλες όπως η Ελλάδα απλουστεύθηκε η διαδικασία (δεν απαιτούνταν Loi ούτε προ κράτηση ξενοδοχείων και η βίζα πλέον έβγαινε σε 1 βδομάδα) . Οπότε εγώ έστειλα το διαβατήριο στο Ποιμενίδης Travel (το μοναδικό που έβγαζε για Ουζμπεκιστάν) Κόστος 90 Ευρώ, μονής εισόδου
Από φέτος όμως τον Φεβρουάριο του 2019 ξεχάστε τις Βιζες και τα έξοδα για Ουζμπεκιστάν! Πλέον η χώρα ''άνοιξε'' εντελώς κι αυτή με τον νέο πρόεδρο (από το 2018)
Uzbekistan introduces a visa-free regime for citizens of another 45 countries from 1 February
Οδική ασφάλεια είναι απαραίτητη και την βγάζει κανείς αμέσως μετά από τα σύνορα σε ένα από τα πρακτορεία που υπάρχουν

Τατζικιστάν:
Για το Τατζικιστάν, από προπέρσι η διαδικασία για την visa απλοποιήθηκε πάρα πολύ . Πλέον ο ενδιαφερόμενος υποβάλλει μια ηλεκτρονική αίτηση στο Tajikistan e-Visa πληρώνει το αντίτιμο των 80$ και τους ''ανεβάζει'' στην ειδική φόρμα την απόδειξη κατάθεσης. Το κόστος αυτό συμπεριλαμβάνει και την επιπλέον άδεια που απαιτείται για την επίσκεψη στο Pamir (GBAO permit). Χωρίς αυτήν το κόστος μειώνεται στα 50$. Το έντυπο της ηλεκτρονικής visa το επισυνάπτω στο τέλος.
Εκτυπώνεις το έντυπο έγχρωμο, βάζεις και μια φωτογραφία σου επάνω και έτοιμο! Το σύστημα λειτουργεί υποδειγματικά και δεν συναντήσαμε κανένα πρόβλημα στα σύνορα. Οδική ασφάλεια και πάλι αμέσως μετά τα σύνορα.

Κιργιστάν:
Για το Κιργιστάν, επίσης δεν απαιτείται visa. Το μόνο που πληρώνεις στα σύνορα είναι ένα πράσινο τέλος γύρω στα 7$. Οδική ασφάλεια εδώ δεν βγάλαμε, μετά τα σύνορα στα κορφοβούνια δεν υπήρχε τπτ παρά μόνο ένας άθλιος χωματόδρομος αρκετών χιλιομέτρων!

Ουκρανία:
Δεν απαιτείται visa μόνο διαβατήριο. Η δική μου πράσινη κάρτα την περιλάμβανε άσχετα αν στα σύνορα μου την επεσαν καλοθελητές λέγοντας οτι έπρεπε να βγάλω, αλλά άνοιξα την δική μου και τους έδειξα οτι υπάρχει (το επιβεβαίωσα κι εγώ)

Ρουμανία, Βουλγαρία:
Ταυτότητα νέου τύπου ή διαβατήριο. Η πράσινη κάρτα μας, περιλαμβάνει τις χώρες αυτές!

Για όλες αυτές τις χώρες της Ασίας υπάρχει το κατατοπιστικότατο site Caravanistan | The Silk Road Travel Guide το οποίο όποιος ενδιαφέρεται να πάει στα μέρη αυτά πρέπει να το ξεσκονίσει. Έχει τα πάντα, ακόμα και φόρουμ για ερωτήσεις για δρόμους, πέρασμα συνόρων και οτι 'αλλο μπορεις να φανταστείς σε πληροφορία!
Επίσης κατεβάσαμε στα κινητά μας την εφαρμογή iOverlander | Find your next destination , απίστευτα χρήσιμη από Ovelanders ταξιδιώτες οι οποίοι παρέχουν πληροφορίες σε χάρτη με σημεία που μπορείς να βρεις βενζίνη, μέρη για ελεύθερο camping, συνεργεία , guest houses, πληροφορίες για περάσματα, σύνορα με συντεταγμένες και πολλά άλλα!


Η ηλεκτρονική βίζα του Τατζικιστάν

 

[jmar]

Προετοιμασία μηχανών:

Η προετοιμασία της μηχανής είναι απαραίτητη και χρονοβόρα. Έκανα πλήρες σέρβις (Λάδια Liqui Moly 10-60 Racing, Μπουζί, Βαλβολίνες διαφορικού-κιβωτίου, υγρά συμπλέκτη, υγρά φρένων, καθαρισμός διαφορικού, συσφίξεις, έλεγχος σε φωτα τακάκια κλπ.

Το Ουζμπεκιστάν ήθελε περισσότερη προσοχή καθώς η χώρα είναι παραγωγός φυσικού αερίου, για να προωθήσει η κυβέρνηση την κατανάλωσή του και να μειώσει τις εισαγωγές πετρελαίου έχει εφαρμόσει αυστηρό πλαφόν σε πετρέλαιο και βενζίνη, συνεπώς η πλειοψηφία του κόσμου έχει μετατρέψει τα οχήματά του σε αέριο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα βενζίνη να υπάρχει σε ελάχιστα πρατήρια, τεράστιες ουρές και στη μαύρη αγορά. Σε αυτό ήμασταν τυχεροί με την αλλαγή του προέδρου καθώς σε αντίθεση με τα παιδιά (Αντώνη XLgeorge stavriouliasp onroad κλπ) εμείς μόνο μια φορά χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουμε το μπιτόνι που είχε ο καθένας μαζί του! (εγώ ενα 5λιτρο + ένα τρίλιτρο στην βαλίτσα κι ο Κώστας ένα 10λιτρο) Πλέον μόνο ένα 5λιτρο πιστεώ αρκεί καθώς άνοιξαν πολλά πρατήρια (βλεπαμε συνέχεια) και όλα είχαν βενζίνη. Βέβαια η βενζίνη του Ουζμπεκιστάν στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν 80 οκτανίων αν και πλέον έβρισκες στις μεγάλες πόλεις και 90αρα. Γι αυτό πήραμε μαζί μας και 2 ενισχυτικά καυσίμων ο καθένας. Γενικά εκεί βγάζει πολλά χλμ το τεπόζιτο καθώς οι ταχύτητες που κινείσαι είναι αρκετά μικρές λόγω της κατάστασης των δρόμων. Οι μηχανές κάποια στιγμή εμφάνισαν θεματάκια, όχι κάτι πολύ ανησυχητικό, λόξιγκα και απόκριση γκαζιου λες και ήταν μπουκωμένες τέλος είχαμε και αρκετά πειράκια!
Το Τατζικιστάν είχε Ρώσικη βενζίνη απ οτι μας είπαν 90αρα, απλά εκεί έβαζες απο μπιτόνια τις περισσότερες περιπτώσεις στα βουνά! Γι αυτό το λόγο πήραμε ενα εξωτερικό φίλτρο χωνί το οποίο φιλτράρει σωματίδια και νερό. Στο Τατζικιστάν δεν χρησιμοποιήσαμε ενισχυτικό οκτανίων

Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι της προετοιμασιας για τέτοιο ταξίδι είναι τα λάστιχα που θα βάζαμε στα μηχανάκια. Ενα adventure ταξίδι που περιλαμβάνει πάρα πολλά χιλιόμετρα σε κάθε είδους τερέν, από καλές άσφαλτους εθνικές κλπ μέχρι και χαλασμένες, απο πολλά χιλιόμετρα σε χώματα, λάσπες και άμμο σε Ουζμπεκισταν, Τατζικισταν και Κιργισταν, μέχρι κάποια απίστευτα χαλασμένα κομμάτια στο Καζακσταν. Για μένα ένα σύνολο χιλιομέτρων γύρω στα 18.000χμ και για τον Κώστα περίπου 8500 που θα φόρτωνε το μηχανάκι για πίσω στο Κιργισταν

Η ιδέα του να έβαζα εγώ τακουνατα απορρίφθηκε καθώς δε θα με έβγαζαν με τίποτα. Τα λάστιχα που είχα στο μυαλό μου ήτανε τα Heidenau K60 και τα Mitas E07. Τα Heidenau δοκιμασμένα απ τον Αντώνη πέρσι , έβγαλαν άνετα 15000, οπότε ήταν δοκιμασμένη λύση, απλά τα χα κάνει βόλτα και δεν μ άρεσαν, ήταν πολύ σκληρά! Μπήκα στο Advrider και βρηκα πολυ καλές κριτικές για τα Mitas και μάλιστα έλεγαν οτι βγάζουν σε κάποιους 20.000+χλμ, οπότε με βάση το ότι δεν περιμέναμε να βρούμε πολλές λάσπες και άμμο, καταλήξαμε τελικά στα Mitas E07 χωρίς κανένα πρόβλημα! Μάλιστα ήταν απίστευτα, πλέον πλησιάζουν τα 20.000 χλμ στο δικο μου μηχανάκι και έχουν ακόμα! Περίμενα σε βροχή να είναι άστα να πάνε, αλλά με εξέπληξαν θετικά!

Προσωπικά είχα εγκαταστήσει και ένα cruise control Καοκο απ το προηγούμενο ταξίδι, ώστε να ξεκουράζεται το χέρι στις ατελείωτες ευθείες που θα διάσχιζα ειδικά εγώ! Ο Κώστας δεν έβαλε και το μετάνιωσε! Μάλιστα με το που γύρισε παράγγειλε ένα ίδιο καθώς το είχε δοκιμάσει στη μηχανή μου και τρελάθηκε!

Κρατούσαμε μια μεγάλη πλήρης εργαλειοθήκη και μια μικρότερη 1/4 της ίντσας.Παρακάτω οι λίστες του Κώστα με τα πράγματα (Πολύ πράμα λέμε!) :p
Κρατούσαμε και ορισμένα βασικά ανταλλακτικά (εγώ κρατούσα αντέννα ρινγκ για Gs, tps, μανετες , μου τα έδωσε ο Αντώνης και τον ευχαριστώ για άλλη μια φορά :inlove επίσης τρόμπα για να βάζουμε αέρα στα λάστιχα, tire wraps, μανετες, 2 μπουζι λίγη βαλβολινη, λάδι, σχοινί, πετονιά, κολλά, ο Κώστας παραφλου και σπρει αλυσίδας (για λεπτομέρειες δείτε τις λίστες στις φώτο! (οργανωμένος ο Κώστας )

Για GPS είχαμε 2 Garmin Zumo 660, τους χάρτες τους κατεβάσαμε δωρεάν απ το γνωστό πλέον site Free worldwide Garmin maps from OpenStreetMap, επίσης είχα κατεβάσει και για backup χάρτες στο κινητό google maps ωστε να δουλεύουν εκτός δεδομένων κινητής!

 

[jmar]

Προετοιμασία οδηγών:

Για την δική μας προετοιμασία είχαμε προμηθευτεί φάρμακα για το υψόμετρο μια που σε λίγες μόνο ημέρες θα ανεβαίναμε απότομα σε μεγάλο υψόμετρο και είχαμε διαβάσει για ορισμένα σχετικά δυσάρεστα περιστατικά. Τελικά τα χαπάκια υψομέτρου δεν τα χρησιμοποιήσαμε! επίσης δεν πρέπει να ξεχάσει κανείς για κανένα λόγο τα imodium!! Όσο και να προσέχαμε κανείς δεν κατάφερε να αποφύγει την διάρροια.
Απαραίτητοι ήταν επίσης οι ηλεκτρολύτες ειδικά για τις ζεστές μέρες, ιδρώτας πολύς και η διατροφή εντελώς η μη ενδεδειγμένη ποσοτικά και χρονικά.


Από άποψη επικοινωνίας με τους δικούς μας, εγώ την έκανα μέσω κοινωνικών δικτύων (όταν έπιασα Ευρώπη είχα τα δεδομένα του κινητου μου καθως το προγραμμά μου τα προσφερει δωρεάν σε Ε.Ε) με ιντερνετ WiFi καθώς ακόμα και στο Ουζμπεκιστάν που μέχρι πέρσι ήταν κλειστά τα social media φέτος ήμασταν τυχεροί και άνοιξαν! Κρατούσα 2 συσκευές τηλεφώνου. O Κώστας είχε πάρει μια Planet Sim γι αυτόν και μια στην κοπέλα του για να μιλάνε οικονομικότερα αλλά τελικά κι αυτός μιλούσε στο ταξίδι μέσω των εφαρμογών, έτσι την Planet Sim θα την είχαμε μόνο για ώρα ανάγκης που τελικά ευτυχώς δεν χρειάστηκε PlanetSim - Talk more. Pay less. (Η PlanetSim είναι μία υπηρεσία παγκόσμιας καρτοκινητής τηλεφωνίας , χωρίς πάγιο, χωρίς συμβόλαιο, χωρίς λογαριασμούς. Είναι παγκόσμιος αριθμό κλήσης που θα χρησιμοποιείτε στα ταξίδια ή στις κλήσεις σας στο εξωτερικό και εξοικονομείστε έως και 80% του κόστους Roaming σε 470 και πλέον παρόχους σε πάνω από 200 χώρες (συνεχώς διευρυνόμενες). Σε 150 χώρες προσφέρει μεταξύ άλλων δωρεάν εισερχόμενες κλήσεις! Αλλά και όπου υπάρχουν χρεώσεις αυτές είναι χαμηλές και απλές και σας επιτρέπουν να υπολογίσετε με μεγάλη ευκολία το κόστος σας. Η PlanetSim σας χρεώνει με μοναδικό κριτήριο την χώρα που βρίσκεστε την στιγμή που κάνετε ή λαμβάνετε μία κλήση ανεξαρτήτως αν καλείτε κινητά ή σταθερά σε όλο τον κόσμο. )

Είχαμε ενδοεπικοινωνίες που δυστυχώς δεν συνδεόντουσαν μεταξύ τους. Αντάπτορες στις πρίζες δεν χρειάστηκαν (το είχαμε τσεκάρει από πριν από το site Check your need for a travel adapter! | POWER PLUGS AND SOCKETS OF THE WORLD). Ακόμη, είχαμε μαζί μας σεντόνια μαξιλαροθήκη και

ing bag ώστε να μην ερχόμαστε σε επαφή με τα δικά τους.

Πριν ξεκινήσουμε είχαμε αλλάξει σε ανταλλακτήριο στην Αθήνα ευρώ σε δολάρια, εγώ έκανα 1000 ευρω σε δολάρια (περιπου 1150 δολάρια). Είναι πολύ σημαντικό να έχει κάποιος δολάρια μαζί του, γιατί είναι το νόμισμα που παίρνουν όλοι και ειδικά η αστυνομία. Χαρτονομίσματα επομένως των 5-10 δολαρίων είναι απαραίτητα για το προβλεπόμενο λάδωμα κάθε φορά που σε σταματάει η αστυνομία (τελικά συνέβει μια φορα ευτυχώς). Φυσικά παίρνουν και τα ρούβλια, μια που όλες αυτές οι χώρες, σαν μέλη της πρώην ΕΣΣΔ έχουν στενές σχέσεις με τη Ρωσία. Παίρνουν όμως και ευρώ. Άρα, εμείς είχαμε λίγο από όλα. Τα χρήματα τα είχα βάλει σε ένα ειδικό λεπτό τσαντάκι μέσης που κρύβεται ακόμα και μέσα στο εσώρουχο, ενώ είχα διάσπαρτα ψηλά 5-10 δολάρια σε διάφορα σημεία για τα λαδώματα


Show me the money! :p

 

[jmar]

Και καθώς περνούσε ο καιρός η καλοκαιρινή προετοιμασία όλο και έπαιρνε φωτιά στα Χανιά! :roflmao: Την έστελνα και του Κώστα για να δει πόσο σκληρά προετοιμάζομαι :laughοι φώτο για το πλί μας @Phoenix αποκλειστικά, ο οποίος με τρέλανε στο live να βάλω Ρωσίδες! Αφου σαν την Ελλάδα δεν έχει :p)

Ας επιστρέψουμε όμως στα σοβαρά του ταξιδιού !

Η ώρα μηδέν έφτασε για μένα, 31 Ιουλιου μπαίνω στο καράβι φορτωμένος με σκοπό να μείνω και 2 μέρες Αθήνα, να συναντηθώ και με τον Κώστα, να τα πούμε κι από κοντά. Επίσης ευκαιρία να ψωνίσω πραγματάκια που τα βρίσκεις Αθήνα αλλά και να δω αγαπημένους φίλους (όσους προλάβω και μπορώ γιατί είναι και όλοι σκόρπιοι από Γλυφάδα μέχρι Αχαρνες!), τους υπόλοιπους στο γύρνα!

Αφού λοιπόν αποχαιρέτησα κάποιους φίλους με ένα τελευτάιο καφεδάκι πριν το καράβι, πήγα στο λιμάνι. Η αίσθηση που έχουμε εμείς οι νησιώτες μπαίνοντας στο καράβι φορτωμένοι είναι μοναδική! Δεν το βλεπουμε σαν ταλαιπωρία αλλά σαν μια γλυκιά διαδικασία που θα σε οδηγήσει στο ταξίδι (μικρό η μεγάλο), τα έξοδα βέβαια μας τσουζουν λίγο και μας χαλάνε αυτή την εικόνα :p

Είμαι ακόμα νέος (νομίζω) για να παίρνω καμπίνα (ασε που κοστίζει :p, καλύτερα να τα φάω στο ταξίδι), γι αυτό έχω βρει τις καβάτζες μου σε όλα τα πλοία , sleeping bag μαξιλαράκι φουσκωτό σεντονάκι και μάσκα απαραίτητα αξεσουάρ

άντε καληνύχτες! (δεν θα με ξαναδείτε χωρίς καπέλο στο υπόλοιπο ταξίδι, γι αυτο απολαυστε το :roflmao

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 1η, 3 Αυγούστου 2018
Cesme - Manisa
Χλμ ημέρας 150

Μετά από τόσο καιρό προετοιμασίας, ανυπομονησίας αλλά και άγχους , έφτασε η στιγμή που πατήσαμε τη μίζα και ξεκινήσαμε να κάνουμε το όνειρό μας να ταξιδέψουμε στα Παμίρ πραγματικότητα! Φυσικά το προηγούμενο βράδυ προσωπικά δεν έκλεισα μάτι παρόλη την κούραση!

Το πρωί μόλις ξημέρωσε, αφού κάναμε όλα τα απαραίτητα τσέκ μην ξεχάσουμε τίποτα, ήμασταν έτοιμοι φορτωμένοι να πάρουμε το καράβι για Χίο. Εγώ έχοντας κυριολεκτικά φάει στη μάπα τα καράβια, πάντα ταξιδεύω χαλαρός με βερμουδίτσα και Tshirt ο Κώστας ήταν με την καλοκαιρινή στολή.
Εδώ να κάνω μια παρένθεση και να πώ πως προσωπικά κρατούσα μόνο μια στολή (Rallye 3 μπουφαν, Frank Thomas παντελόνι) η οποία είναι 3 εποχών (δεν μπαίνει σε τέρμα χειμώνα) και η οποία πραγματικά με έβγαλε παντού, και στη ζέστη και σε όσο κρύο (που δεν ήταν πολύ) αντιμετώπισα! Ο Κώστας κρατούσε μια βαριά Goretex Revvit και μια καλοκαιρινή Nordcap (που βέβαια είχε πιάσει όλο το σάκο :eek Τελικά τσάμπα μου φαίνεται κρατούσε τόσο βαριά στολή καθώς τελικά ακόμα και στα 4655 μετρά είχαμε 14 βαθμούς!

Φτάνοντας στο λιμάνι μας περίμενε η κοπελιά του η Ρένια, η μητέρα του και ένας φίλος, οι οποίοι μας αποχαιρέτισαν με το κλίμα να είναι αρκετά φορτισμένο (λογικό μιας και θα λείπαμε τόσες μέρες σε ένα μακρινό και κάπως δύσκολο ταξίδι)

Τούμπανο τα μωρά :happy:

Μπαίνοντας για ακόμα μια φορά σε ακόμα ένα καράβι! Δεν αλλάζει το συναίσθημα!

Στο καράβι γινόταν ο κακός χαμός, Αύγουστος γαρ! (τα εισιτήρια τα είχαμε κλείσει 1 μίση μήνα πριν όταν βγάλαμε τις βίζες). Η ώρα πέρασε σιγά σιγά αφού αράξαμε έξω σε κάτι καρέκλες, βλέποντας την διαδρομή , ρυθμίζοντας τα GPS αλλά και βρίσκοντας κατάλυμα που θα διανυκτερεύσουμε στην Μανίσα μέσω booking (αργότερα θα είχαμε και μια δυσάρεστη έκπληξη στην Τουρκία με το booking )

Επιτέλους φτάσαμε Χιο....

 

[jmar]

Αφού φτάσαμε Χίο, αμέσως πήγαμε απέναντι απ το λιμάνι σε ένα πρακτορείο να βγάλουμε τα εισιτήρια για Τσεσμέ. Εδώ τα κορίτσια ήταν πρόθυμα να μας διασκεδάσουν :laugh:, αφού κανούν ένα λάθος στην εκτύπωση :wacky: μας καθυστερούν και ο χρόνος μας πιέζει, έτσι δεν προλαβαίναμε να κάτσουμε να φάμε κάτι. Συνολο μηχανη και επιβάτης ήταν 45 ευρώ για 1 ώρα απέναντι σε παντόφλα :eek:, είναι και τουρκική η εταιρία, κονομάνε χοντρά! Εγώ για Χανιά Αθήνα στις καραβάρες πηγαινέλα έδωσα 80!

Πήγαμε λίμάνι και αφου μας έγινε ελεγχος διαβατηρίων χαρτιών μηχανής κλπ μπήκαμε στην παντόφλα

Εδώ παρέα με ένα Τούρκο τον Ozen με Transalp 700 ο οποίος έκανε ταξίδι ανά την Ελλαδα (Θεσσ/νικη Μετέωρα Λευκάδα) με το κορίτσι του, και μας είπε για το πόσο ακριβή είναι η βενζίνη στα ελληνικά νησιά (εμένα μου λες...:hungover . Μιλήσαμε αρκέτα, για τις χωρες μας την αγαπη του λαού του για την Ελλάδα, σε αντίθεση με τους κ@λοπολιτικους.....την μεγάλη πτώση της Τούρκικης λίρας, την αντιπάθεια του σκεπτόμενου μη φανατικού κόσμου στον Ερντογαν αλλά και για μηχανές βολτες κλπ. Ετσι πέρασε η ώρα και χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε απέναντι, ανταλλάξαμε social media :D με τον Ozen και μας είπε αν θέλουμε οτιδήποτε να του το πούμε!

Πάλι ετοιμασίες για την χαρτουρα διαβατήρια κλπ, ο κόσμος πολύς, ξεμπερδέψαμε γρήγορα γιατι μπήκαμε απ τους πρώτους άλλα ο ένας που μας έφτιαχνε τα χαρτιά ήθελε να ελέγξει και τις μηχανές! Δλδ θα τελείωνε την ουρά και μετά?? :eek: Του λέω έχουμε χιλιόμετρα μάστορα σε άπταιστα αγγλικά! :laugh: τελικά μας άφησε χωρίς να τις ελέγξει

ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΚΑΝΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΟ!

Είχαμε 145 περίπου χλμ για την Μανίσα που θα διανυκτερεύαμε. Λέγαμε για Σμύρνη αλλά είναι τεράστια πόλη και ούτε θα βλέπαμε τπτ στον ελάχιστο χρόνο που είχαμε, άλλωστε την επόμενη είχαμε κοντά 1000χλμ να γράψουμε και θα καθυστερούσαμε σε κίνηση κλπ
. Η διαδρομή έως εκεί δεν είχε κάτι ιδιαίτερο να μας δώσει μπήκαμε στον Ο32 μέχρι την Σμύρνη, με διόδια δεν ασχοληθήκαμε :wacky:

Το ηλιοβασίλεμα προς την Σμύρνη όλα τα λεφτά! :geek:

Τελικά μέχρι να φτάσουμε νύχτωσε! Μείναμε στο εξαιρετικό Rezidans Hotel Manisa με 30 ευρώ το δίκλινο με πρωινό (deluxe κιόλας). Γρήγορο Μπανάκι και βόλτα για Κεμπάπια μετά! :hungry:

 

[jmar]

Manisa, Μαγνησία Μ. Ασίας (πηγή Wikipedia)

Είναι πόλη της δυτικής Τουρκίας και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας.

Στη θέση της σημερινής πόλης βρισκόταν η αρχαία Μαγνησία του Σιπύλου, πιθανόν αιολική αποικία των κατοίκων της θεσσαλικής Μαγνησίας. Το 190 π.Χ., κατά τη διάρκεια των Συριακών πολέμων, οι Ρωμαίοι νίκησαν στη μάχη της Μαγνησίας τον Μέγα Αντίοχο, βάζοντας τέλος στην κυριαρχία των Σελευκιδών στη Μικρά Ασία. Με τη συνθήκη της Απάμειας το 188 π.Χ. η Μαγνησία περιήλθε στο βασίλειο της Περγάμου και το 133 π.Χ., όταν πέθανε ο βασιλιάς της Περγάμου Άτταλος Γ', περιήλθε οριστικά στη Ρώμη. Κατακτήθηκε από τους Σελτζούκους τον 11ο μ.Χ. αιώνα, αλλά ξαναπέρασε στον έλεγχο των Βυζαντινών με την Α΄ Σταυροφορία και εξελίχθηκε σε σημαντική πόλη κατά την περίοδο της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας τον 13ο αιώνα.
Το 1313 κατακτήθηκε από τον Τούρκο μπέη Σαρουχάν, ιδρυτή της ομώνυμης δυναστείας. Το 1410 κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς που διατήρησαν την ονομασία Σαρουχάν για την επαρχία της Μαγνησίας. Κατά την πρώιμη οθωμανική περίοδο την πόλη συχνά διοικούσαν ως μέρος της εκπαίδευσής τους οι διάδοχοι του θρόνου ("σαχζαντέ" στα περσικά και οθωμανικά), δίνοντάς της το παρατσούκλι şehzadeler şehri (πόλη των διαδόχων), που απαντάται μέχρι σήμερα.
Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ο πληθυσμός της Μαγνησίας ήταν κατά πλειοψηφία μουσουλμανικός. Ωστόσο, με τη συνθήκη των Σεβρών η πόλη συμπεριλήφθηκε στην ελληνική ζώνη της Σμύρνης και καταστράφηκε από τον ελληνικό στρατό σε αντίποινα κατά την υποχώρησή του το 1922. Ξαναχτίστηκε κατά την κεμαλική περίοδο και διατηρεί δείγματα αντιπροσωπευτικής τουρκικής αρχιτεκτονικής της δεκατίας του 1930, καθώς και το τζαμί Μουραντιγιέ του 16ου αιώνα.
Η σύγχρονη Μανίσα γνώρισε ιδιαίτερη βιομηχανική ανάπτυξη από τη δεκαετία του 1980 με την εγκατάσταση εργοστασίου της εταιρείας ηλεκτρονικών και οικιακών συσκευών Βεστέλ του ομίλου Ζορλού. Σύμφωνα με την απογραφή του 2012 ο πληθυσμός της πόλης ανερχόταν σε 356.702 άτομα και ολόκληρης της επαρχίας σε 1.346.162


Ρωτήσαμε τον ρεσεπτιονίστ και μας είπε κόντα για ένα ντόπιο μαγαζί με φοβερό κεμπάμπ :woot: οπότε βουρ για την πόλη!

Οι κλασικές τεράστιες σημαίες σε όλη την Τουρκια!

Και μετά από λίγο περπάτημα βουαλα! :woot::hungry:
Σε όλο το ταξίδι στην Ασία ξεπατώσαμε τα κεμπαμπ, αυτο είχε βέβαια ως αποτέλεσμα να παρει φωτια ο κ.... μας :laugh:

Αφού τα ξεπαστρέψαμε, κάναμε μια βόλτα στην ολίγο κιτς πόλη :wacky: βάλτε καμιά σημαία βρε παιδιά να ξέρουμε σε ποια χώρα είμαστε :laugh:

Εδώ μερικά γλυκάκια που τσακίσαμε :p

Επιστροφή στο ξενοδοχείο εξουθενωμένοι για ξεκούραση γιατί αύριο θα είναι μια δύσκολη μέρα με κοντά στα 1000 χλμ!

Η Νυχτερινή θέα απ το δωμάτιο

ΤΕΛΟΣ 1ης ΗΜΕΡΑΣ

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 2η, 4 Αυγούστου 2018
Manisa-Amasya
Χλμ ημέρας 910

Η επόμενη ημέρα ξεκίνησε και έπρεπε να καλύψουμε αρκετά χιλιόμετρα, γι αυτό και ξυπνήσαμε νωρίς (οχι χαράματα :p)
Η μέρα μας επιφύλασσε ένα όμορφο πρωινό με θέα απ το δωμάτιο, αφού πήραμε το πρωινό μας με κάτι ξένές μεγαλοκοπέλες που γνωρίσαμε εκεί :p (δεν θυμάμαι εθνικότητα) και αφού μιλήσαμε λίγο φορτώσαμε και ξεκινήσαμε για την ιστορική και πανέμορφη Αμάσεια!
Γενικά στα ταξίδια που κάνω προσπαθώ όσο μπορώ και έχω το χρονικό περιθώριο να μην κάνω άσκοπες διανυκτερεύσεις, μ'αρέσει να επιλέγω ακόμα και στην αρχή του ταξιδιού όμορφες ενδιάμεσες ''στάσεις'', έτσι όταν μου πε ο Κώστας για την όμορφη Αμάσεια είπα μέσα με χίλια!

Το Πρωινό ξυπνημα! :geek:

Και ΦΎΓΑΜΕ!

Μέσω Ε96 και Ε90 φτάνουμε έξω από την Αγκυρα, η διαδρομή όχι κάτι το ιδιαίτερο αλλά όμορφη με νησίδες πρασίνου και πέρασμα από αρκετές πόλεις που σπάνε την βαρεμάρα του κλασικού αυτοκινητόδρομου

Ο απαραίτητος ανεφοδιασμός - στάση για ανασυγκρότηση - ξεκούραση

Ξανά στο δρόμο με αρκετά τζαμιά στην πορεία μας, όλα κυλούν όμορφα, με καιρό ιδανικό για μοτοβόλτα (χωρίς πολύ ζέστη)

Χιλιόμετρα χιλιόμετρα χιλιόμετρα, ανεφοδιασμός - ξεκούραση :D (κάθε περίπου 250-270 χλμ κάναμε ανεφοδιασμό και μικρή ξεκούραση, δεν κάναμε άσκοπες στάσεις, δεν καπνίζει κανείς οπότε ολα πρίμα, γκάαααααζι και χλμ :woot

Και ξανά στο δρόμο πλησιάζοντας την Άγκυρα....

Ανεφοδιασμός Νο 3 :D (σε όλους τους ανεφοδιασμούς αλλά και σε όλη την Τουρκία πληρώναμε με κάρτα, άπλες δλδ :p , αργότερα βέβαια που θα ανακαλύψω την π@υστια της Τράπεζας Πειραιώς, θα την κόψω μαχαίρι , αλλά θα το αναλύσω σε επόμενο ποστ όταν την κατάλαβα )

Φτάσαμε επιτέλους Αμάσεια μετα από 900+χλμ!

Και εδώ έρχεται αυτό το πρόβλημα που είχά γράψει παραπάνω για το booking και την Τουρκία! Το προηγούμενο βράδυ μπαίνοντας booking να δω που θα μείνουμε σήμερα, απλά δεν το άνοιγε! Με τπτ όμως, ούτε την εφαρμογή αλλά ουτε μέσω Browser, λέω τι έγινε, έπεσε το booking??? Στέλνω στον κουμπάρο μου στην Ελλάδα μήνυμα και μου λέει εγω από δω μπαίνω κανονικά! Τι γινεται ρεεεεε...:wacky:, το αφήνουμε αφού ήμασταν κουρασμένοι και είχαμε και χιλίομετρα...μέχρι που την μέρα που ήμασταν Αμάσεια μαθάινουμε οτι ο Ερντογάν έχει αποκλείσει την Booking στην Τουρκία :eek: (Δεν τα βρήκανε μάλλον στις μπίσνες :hungover
Τεσπά πάμε Αμάσεια και ψάχνουμε μπαίνοντας παλιά πόλη, αφού μου χε πει ο κουμπάρος μου από Χανιά κάποια ξενοδοχεία στο φτερό! Εκεί που ψάχναμε στα στενά ρωτώντας για Χοτελι, φωνάζουν ένα μουστακαλή που είχε δωμάτια εκεί. Αφού έπεσε το ανάλογο παζάρι (καθώς ρεσεψιόν οι τιμές είναι πιο πάνω, και λόγω τουριστικής περιόδου στην πόλη που είχε αρκετό κόσμο) τελικά το κλείνουμε με περίπου 35 ευρώ με πρωινό, μια χαρά δλδ (μας ζητούσε 45 :p) Μπανάκι, και βούρ για την υπέροχη αυτή πόλη που είναι χτισμένη μέσα σε ένα φαράγγι!

Οι μηχανές απέξω απ το χοτελι στην παλιά πόλη που δεν περνούσαν αμάξια

 

[jmar]

Η Αμάσεια (πηγή Wikipedia) (τουρκικά: Amasya) είναι πόλη της Τουρκίας στο γεωγραφικό διαμέρισμα του Πόντου και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Είναι η πατρίδα του αρχαίου Έλληνα γεωγράφου Στράβωνος. Ο πληθυσμός της, σύμφωνα με την απογραφή του 2012, είναι 91.874 κάτοικοι.

Ιστορία
Στην αρχαιότητα, η Αμάσεια διετέλεσε πρώτη πρωτεύουσα του Βασιλείου του Πόντου, μέχρι το 183 π.Χ., οπότε η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στη Σινώπη. Μετά την κατάκτησή της από τους Ρωμαίους, το 70 π.Χ., εντάχθηκε στην επαρχία Γαλατίας και αργότερα στην Καππαδοκία. Στη βυζαντινή περίοδο, η Αμάσεια συμπεριλαμβανόταν στο Θέμα Αρμενιακών. Το 1075 κατακτήθηκε από τους Τανισμάνιους εμίρηδες, που την έκαναν πρωτεύουσά τους. Το 1174 κατακτήθηκε από τους Σελτζούκους και το 1393 από τους Οθωμανούς. Κατά την πρώιμη οθωμανική περίοδο υπήρχε το έθιμο να αποστέλλονται εκεί οι Οθωμανοί πρίγκιπες για να αποκτήσουν διοικητική εμπειρία. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η Αμάσεια ήταν έδρα Μητρόπολης του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και το χριστιανικό στοιχείο της περιοχής αριθμούσε 155.000 κατοίκους σε 392 ενορίες με ισάριθμες εκκλησίες και 325 σχολεία, όπου φοιτούσαν 10.000 μαθητές και δίδασκαν 565 δάσκαλοι. Πολλοί από τους χριστιανούς κατοίκους της περιοχής ήταν τουρκόφωνοι. Στην κωμόπολη Μερζιφούντα της επαρχίας Αμάσειας ιδρύθηκε το 1886, από αμερικανούς ιεραποστόλους, το Κολλέγιο Ανατόλια.

Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου και του ελληνοτουρκικού πολέμου που ακολούθησε, η Αμάσεια έγινε θέατρο φοβερών διωγμών κατά του αρμενικού και ποντιακού πληθυσμού. Πολλοί Αρμένιοι και Έλληνες απαγχονίστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, μεταξύ άλλων και στα "Δικαστήρια Ανεξαρτησίας", που οργάνωσε το τουρκικό εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ και κατάφερε τη μαζική θανάτωση εκπροσώπων του ποντιακού Ελληνισμού. Μεταξύ των θυμάτων υπήρξαν καθηγητές και μαθητές του αμερικανικού Κολλεγίου Ανατόλια, το οποίο οι τουρκικές αρχές ανάγκασαν να κλείσει οριστικά το 1921.[1] Στην πόλη σήμερα έχουν απομείνει οι παλιές ελληνικές γειτονιές, με σπίτια-φαντάσματα. Πολλά από αυτά βρίσκονται στις όχθες του Ίριδος ποταμού, που διασχίζει την Αμάσεια.

Οι περισσότεροι μπορεί να ξέρουν πως η Τραπεζούντα είναι η πόλη όπου άνθισε και στιγμάτισε τους Πόντιους, ωστόσο η ιστορική πόλη του Πόντου είναι η Αμάσεια. Είναι η πόλη των Μιθριδατών που ίδρυσαν το Βασίλειο του Πόντου κι έβαλαν τα θεμέλια για την ποντιακή φυλή και την ιστορική πορεία στους αιώνες.

Το σημείο μόνο τυχαίο δεν ήταν καθώς η γεωγραφική θέση ήταν πολύ σπουδαία και μέχρι σήμερα θεωρείται από τα σημαντικότερα μέρη της Ανατολίας. Η πόλη έχει τα περισσότερα αρχαία μνημεία στον Πόντο. Τα πιο περίφημα όμως είναι οι σπηλιές που λαξευμένες στα βραχώδη βουνά και πρόκειται για τους τάφους των Μιθριδατών. Το όρος Harşena και οι τάφοι των Ποντίων βασιλέων έχουν μπει στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Πλούσια η ιστορία της πόλης με πολύ ελληνικό στοιχείο που προκαλεί ένα είδος νοσταλγίας λοιοπόν...

Φωτογραφική απόλαυση η Αμάσεια, απ τα στενοσόκακα της του ς μιναρέδες και τα τζαμιά της, μέχρι και τον πλούσιο τουρισμό της ο οποίος πρόσφερε ζωή μέχρι αργά το βράδυ

Ξεκινάμε με βόλτα στα στενάκια με τα πολλά μαγαζιά με τοπικά υφάσματα και τουριστικά είδη...

Οι τάφοι στους βράχους των ηγετών του βασιλείου του Πόντου (3ος αιώνας π.Χ. – 1ος αιώνας μ.Χ.) είναι από τους μεγαλύτερους τάφους σε βράχο στην Ανατολία και μερικά από τα καλύτερα παραδείγματα βασιλικών τάφων στον κόσμο.
Το όρος Harşena έχει ύψος 272 μέτρα και είναι από ασβεστόλιθο σε μορφή ενός αιχμηρού κώνου. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της λεκάνης που δημιουργήθηκε από τον ποταμό Yeşilırmak, όπου βρισκόταν η αρχαία πόλη της Αμάσειας, εκεί όπου ιδρύθηκε το 301 π.Χ. το βασίλειο από τον Πέρση σατράπη Μιθριδάτη τον Α’ τον Κτίστη.

Υπάρχουν πέντε βασιλικοί τάφοι στο μεσαίο τμήμα του Harşena και ανήκουν στους βασιλιάδες Μιθριδάτη, Αριοβαρζάνη, Μιθριδάτη Β΄ και Γ΄ και του Φαρνάκη Α΄, με συνολικά 21 τάφους σε βράχους στην υπόλοιπη κοιλάδα και τη γύρω περιοχή. Στα χρόνια της Βυζαντινής κυριαρχίας, η Αμάσεια ήταν πρωτεύουσα της επαρχίας του Ελλενόποντου, ενώ αποτελούσε ένα από τα κυριότερα εμπορικά κέντρα της περιοχής.

Σπουδαίοι Πόντιοι καταδικάστηκαν και μαρτύρησαν, με την κατηγορία ότι μαζί με τους αντάρτες αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία του Πόντου. Στην κεντρική πλατεία της πόλης, το Σεπτέμβριο 1821 οι Τούρκοι απαγχόνισαν 174 Έλληνες του Πόντου.

Η θέα από ψηλά στο βράχο ήταν φανταστική! Ο Κώστας δεν την πάλεψε ν'ανέβει :p και δώσαμε ραντεβού σε μία ώρα στην κεντρική γέφυρα στο κανάλι

Η βολτούλα του όμως απέφερε καρπούς και κάτω στο κανάλι :D

 

[jmar]

Μετά αφού συναντηθήκαμε με τον Κώστα είχε πλέον αρχίσει να βραδιάζει, περπατήσαμε στην απέναντι πλευρά που ήταν τα μαγαζιά με φαγητο γλυκά κλπ, ήταν ότι χρειαζόμασταν

Αφού πρώτα έβγαλα τα κανάλια καθώς νύχτωνε

Η μόδα των τραβελοσέλφι τώρα και σε άγαλμα

Greek Gyros baby! :p αλλά εμείς θέλαμε κάτι πιο παραδοσιακό Τούρκικο...

Τελικά κάτσαμε σε ένα με θέα στο δρόμο απέναντι απ το κανάλι, να βλέπουμε και περαντζάδα

Και βουαλα!!

Αφού την κάναμε ταράτσα βόλτάραμε λίγο να χωνέψουμε, κόσμος πολύς στους δρόμους, περίεργα μαγαζάκια με λεντ και πολλά χαπενιγκς :p

Γυρνώντας στο δωμάτιο πήρα το τρίποδο και ανέβηκα για άλλη μια φορά πάνω στο κάστρο να βγάλω και μια νυχτερινή πανοραμική! :geek: (Χαράς στο κουράγιο σου μου λέει ο Κωστας :laugh Τι να κάμω που με αρέσουν οι φώτο! Μονο 3500 έφτιαξα για το ταξιδιωτικό χα (εφτιαξα ε? οχι τράβηξα....ασε αυτες δεν τις μετράω :p)

Επιστροφή στην δωματιάρα μας για να ξεραθούμε στον ύπνο, αφου ήμασταν πτώματα (Ο Κωστας πήρε το διπλο :p)

ΤΕΛΟΣ 2ης ΗΜΕΡΑΣ

 

[jmar]

Ακολουθούμε το παραλιακό κομμάτι, έχοντας ως θέα τον υπέροχο Εύξεινο Πόντο (την λεγόμενη και Μαύρη θάλασσα). Το κομμάτι αυτό αν και εθνική οδός (σε αρκετά τμήματα) δεν είναι καθόλου βαρετό, ίσα ίσα είναι απ τις ομορφότερες εθνικές οδούς που έχω περάσει προσωπικά! (είναι χωρίς διόδια)
Περνάει από ιστορικές παραθαλάσσιες πόλεις όπως η Σινώπη,η Κερασούντα,η Σαμψούντα,το Σότσι,η Τραπεζούντα και συνεχίζει έως το Μπατούμι της Γεωργίας, ενώ απ την άλλη πλευρά φτάνει έως Κων/πολη.

Όντας νησιώτης μ'αρέσουν πολύ όλα τα περάσματα που περιλαμβάνουν το υγρό στοιχείο!

Υπέροχα πάρκα γεμάτα σκηνές, με την παραλία από κάτω (ζήλεψα ένα μπανάκι και άραγμα η αλήθεια είναι ) Όμως είναι η αρχή ακόμα, μην ξελογιάζεσαι, έλεγα στον εαυτό μου :D

Σύγχρονος δρόμος με 3 λωρίδες ανά κατεύθυνση, χωρίς μεγάλη κίνηση

Πόλεις περνάμε, πόλεις αφήνουμε...

Ο πιο ωραίος αυτοκινητόδρομοε ever! :geek:

Έφτασε η ώρα για την πρώτη στάση για Ανεφοδιασμό - ανασυγκρότηση - ξεκούραση αλλά και κολατσό :p Εκεί έπεσε και το πρώτο ''κέρασμα'' Τούρκικου καφέ και τσάι απ τον ιδιοκτήτη, με τις απαραίτητες σέλφι και συζητήσεις για το ταξίδι.
Φυσικά με το που μας έβλεπαν μας έλεγαν με την χαρακτηριστική λέξη Yunan-Yunanistan! Ένας λαός με πολύ καλοσύνη για τους Έλληνες, ανεξάρτητα αν η κυβέρνηση και ειδικότερα ο Σουλτάνος καλλιεργεί την εχθρότητα...



Πατέρας και υιός! Ο υιός φυσικά επεξεργάστηκε και τα μοτόρια

Απ το πρατήριο παρατήρησα ότι υπήρχε κοντά μια γέφυρα που περνούσε πάνω απ τον δρόμο. Έτσι ανέβηκα να βγάλω φώτο την Μαύρη θάλασσα

Εδώ φαίνεται το πρατήριο

Ακόμα και στο βράχο στη θάλασσα έχουν σημαία! :eek:

Και ξανά στο δρόμο

Σιγά σιγά συννέφιασε, χωρίς όμως να μας βρέξει ευτυχώς...

Άλλη μια σημαία στον λόφο ψηλά, εγώ τρέλα με τις φώτο, αυτοί με τις σημαίες :haha:

 

[jmar]

Ανεβαίνοντας για Παναγία Σουμελά! (Το τρέξαμε λίγο στις στροφούλες attachFull262725)

Turkey | road to Sumela

Η Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά (πηγή wikipedia) ή Μονή Σουμελά είναι ένα πασίγνωστο χριστιανικό ορθόδοξο μοναστήρι κοντά στην Τραπεζούντα, σύμβολο επί 16 αιώνες του Ποντιακού Ελληνισμού.

Σύμφωνα με την παράδοση, το 386 οι Aθηναίοι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος οδηγήθηκαν στις απάτητες βουνοκορφές του Πόντου μετά από αποκάλυψη της Παναγίας, με σκοπό να ιδρύσουν το μοναχικό της κατάλυμα. Eκεί, σε σπήλαιο της απόκρημνης κατωφέρειας του όρους, σε υψόμετρο 1063 μέτρα, είχε μεταφερθεί από αγγέλους η ιερή εικόνα της Παναγίας της Aθηνιώτισσας, την οποία, πάντα κατά την παράδοση, εικονογράφησε ο Eυαγγελιστής Λουκάς.

Oι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος έκτισαν με τη συμπαράσταση της γειτονικής μονής Bαζελώνα κελί και στη συνέχεια εκκλησία μέσα στη σπηλιά, στην οποία είχε μεταφερθεί θαυματουργικά η εικόνα. Tο σοβαρό πρόβλημα της ύδρευσης του μοναστηριού λύθηκε, επίσης σύμφωνα με την παράδοση, κατά θαυματουργό τρόπο. H ανθρώπινη λογική αδυνατεί να απαντήσει στο θέαμα που βλέπουν και οι σημερινοί ακόμη προσκυνητές, να αναβλύζει αγιασματικό νερό μέσα από ένα γρανιτώδη βράχο. Oι θεραπευτικές του ιδιότητες έκαναν πασίγνωστο το μοναστήρι όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους μουσουλμάνους.

Κοντά στο σπήλαιο κτίστηκε το 1860 ένας πανοραμικός τετραώροφος ξενώνας 72 δωματίων και άλλοι λειτουργικοί χώροι για τις ανάγκες των προσκυνητών, καθώς και βιβλιοθήκη. Γύρω από τη μονή ανοικοδομήθηκαν μικροί ναοί αφιερωμένοι σε διάφορους αγίους.

H μονή κατά καιρούς υπέφερε από τις επιδρομές των αλλόπιστων και των κλεπτών, εξ αιτίας της φήμης και του πλούτου που απέκτησε. Mερικά περιστατικά συνδέονται και με θαυματουργικές επεμβάσεις της Παναγίας για τη σωτηρία του μοναστηριού. Σε κάποια από αυτές τις επιδρομές λεηλατήθηκε από ληστές και, σύμφωνα πάντα με την παράδοση, καταστράφηκε, για να ανασυσταθεί από τον Tραπεζούντιο Όσιο Xριστόφορο το 644

Tα μοναστήρια του Πόντου υπέφεραν από τη βάρβαρη και ασεβή συμπεριφορά των Nεότουρκων και των Kεμαλικών, οι οποίοι φανάτιζαν τις άγριες και ληστρικές μουσουλμανικές ομάδες. Πολλές φορές έπεσαν θύματα ληστειών και καταστροφών. Tο 1922 οι Tούρκοι κατέστρεψαν ολοσχερώς το μοναστήρι. Aφού πρώτα λήστεψαν όλα τα πολύτιμα αντικείμενα που υπήρχαν μέσα στη μονή, μετά έβαλαν φωτιά, για να σβήσουν τα ίχνη των εγκλημάτων τους ή για να ικανοποιήσουν το μίσος τους εναντίον των Eλλήνων. Oι μοναχοί πριν την αναγκαστική έξοδο το 1923 έκρυψαν μέσα στο παρεκκλήσι της Aγίας Bαρβάρας την εικόνα της Παναγίας, το ευαγγέλιο του Oσίου Xριστοφόρου και τον σταυρό του αυτοκράτορα της Tραπεζούντας Mανουήλ Kομνηνού.

Τον Ιούνιο του 2010 το Τουρκικό Κράτος έδωσε άδεια στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για να τελεστεί στην ιστορική μονή η λειτουργία για την γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 15 Αυγούστου 2010[1], με την Τουρκία να προσδοκά τόσο στην έξωθεν καλή μαρτυρία για σεβασμό των θρησκευτικών ελευθεριών όσο και σε οικονομικά οφέλη από την αύξηση των τουριστών στην περιοχή τις ημέρες αυτές. Στην απόφαση να ανοίξει η μονή για μία ημέρα διεκδικεί μερίδιο και η Ρωσική Εκκλησία. Αυτή ήταν η πρώτη φορά ύστερα από 88 έτη που το μοναστήρι λειτούργησε ξανά ως εκκλησία, καθώς τα τελευταία χρόνια είχε μετατραπεί σε μουσείο.

Αφού παρκάρουμε, προχωράμε προς την μονή συναντώντας διάφορα μαγαζάκια με αναμνηστικά

Δυστυχώς τον καιρό που πήγαμε ήταν κλειστή λόγω έργων (μια διετία περίπου έως τώρα) κι ενώ ήταν ν'ανοίξει τον Αύγουστο, τελικά δεν... όμως και μόνο που βρεθήκαμε κοντά σε αυτό το ιστορικό μοναστήρι μας αρκεί για τώρα!

Το μοναστήρι είναι χτισμένο κυριολεκτικά στο γκρεμό!

Ψωνίσαμε διάφορα αναμνηστικά (με κάρτα εννοείται, τα οποία μου βγήκαν διπλά σε κόστος attachFull262724, θα εξηγήσω παρακάτω)

Φυσικά όπου και να ήμασταν, ήθελαν να έρχονται να βγάζουν φώτο με τις μηχανές! Είχαμε γίνει απ την αρχή του ταξιδιού κινητά αξιοθέατα :D

Μέσα στο πανέμορφο δάσος και το βράχο, δεσπόζει το μοναστήρι

Πάμε μια και με το Τενερε μη μείνει παραπονεμένο :bleh: attachFull262726

Και μια οι ταξιδιώτες!

Σιγά σιγά όμως ήρθε η ώρα να φεύγουμε, σταματώντας όμως μερικές φορές να βγάλουμε φώτο το υπέροχο δάσος!

 

[jmar]

Ξανά στο δρόμο λοιπόν με κατεύθυνση την λίμνη Uzungol, καθώς η ώρα είχε περάσει

Όμορφη διαδρομή με στροφές και πολύ πράσινο

Στρίβαμε, στρίβαμε, στρίβαμε, ώσπου....στρουμφάκια μπροστά μας :eek: Φρεεεενοοοοο και.... τρενάκι μέχρι την λίμνη! Σε όλο το δρόμο είχε ουρά και δεν θέλαμε προσπερνώντας τα στρουμφάκια να έχουμε τπτ ντράβαλα....κοοοτ κοοοοτ κοοοτ λοιπόν από πίσω :hahaΕυτυχώς ήμασταν κοντά στην λίμνη)

Σημείες και τζαμιά, ήταν τα 2 πάγματα που συναντήσαμε περισσότερο στην Τουρκία, ά και τα... κεμπάμπ :p

Φτάνουμε σιγά σιγά στην λίμνη

Επιτέλους τα στρουμφάκια σταμάτησαν, οπότε φύγαμε για τον ξενώνα που ήταν στην άλλη άκρη της λίμνης! Πολύ κίνηση, κόσμος κλπ, μου θύμισε την λίμνη Como στην Ιταλία! (Δεν συγκρίνονται βέβαια)

Φτάσαμε στο Άθλιο Grand Anadolu Hotel & Bungalow (με αξιολόγηση 6) ξέραμε τι θα βρούμε, αλλά λόγω του ότι το μέρος ήταν τέρμα τουριστικό και ήταν αρχές Αυγούστου, δεν υπήρχαν παρά ελάχιστα δωμάτια με νορμάλ τιμή (Δώσαμε 42 ευρώ, τουλάχιστον είχε σούπερ πρωινό) Δεν πειράζει όμως, η λίμνη ήταν υπέροχη αφού ο Κώστας υποσχέθηκε στην κοπέλα του να την φέρει κάποια στιγμή για χαλάρωση :D της είπε οτι θα κοιμηθούμε σε διπλό κρεβάτι κολλημένο στον τοίχο και σκιάχτηκε η κοπέλα! :ha
Το δωμάτιο ήταν σαν καμπίνα πλοίου σε μέγεθος, βρώμικο και με ξύλινους τοίχους που άκουγες τα πάντα! Άστα να πάνε! Άλλα εμείς για ένα ύπνο το θέλαμε, άλλωστε ποτέ δεν ψάχνουμε πολυτέλειες σε τέτοια ταξίδια αλλά βασικά πράγματα!
Να αναφέρω εδώ ότι το δωμάτιο το κλείσαμε το πρωί απ το booking χρησιμοποιώντας μια VPN εφαρμογή στο κινητό. Ουσιαστικά η εφαρμογή αυτή όταν δουλεύει, ξεγελάει τον πάροχο δηλώνοντας την χώρα που συνδέεσαι (στην περίπτωση μας κάποια οποιαδήποτε εκτός Τουρκία). Με αυτόν τον τρόπο μπορείς να μπεις σε σελίδες που είναι απαγορευμένες στην εκάστοτε χώρα, όπως πχ στην περίπτωση μας η booking στην Τουρκία, έτσι λύθηκε κι αυτό το θέμα!
Ντουζάκι και γρήγορα για την λίμνη!

 

[jmar]

Uzungöl (Long Lake) (πηγή Wikipedia) είναι μια λίμνη που βρίσκεται νότια της Τραπεζούντας, στην περιοχή Çaykara της επαρχίας Trabzon της Τουρκίας. Το Uzungöl είναι επίσης το όνομα του χωριού στις ακτές της λίμνης. Με τα χρόνια, η γραφική λίμνη, το χωριό και η γύρω κοιλάδα έχουν γίνει δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα.
Η λίμνη βρίσκεται σε απόσταση 99χλμ. Από το κέντρο της πόλης Trabzon και 19χλμ. Από το κέντρο της πόλης του Τσακκάρα. Δημιουργήθηκε από μια κατολίσθηση, η οποία μεταμόρφωσε την κλίνη ρέματος σε ένα φυσικό φράγμα, στην κοιλάδα του ρέματος Haldizen. Η περιοχή είναι διάσημη για το φυσικό της περιβάλλον. Βρίσκεται σε μια κοιλάδα ανάμεσα σε ψηλά βουνά, η λίμνη και το χωριό αρχικά φαίνονται απρόσιτα. Τα τοπικά βουνά και η ομίχλη, που περιβάλλουν περιστασιακά τη λίμνη τη νύχτα, προσθέτουν επίσης απίστευτη ομορφιά στο τοπίο.
Η τουριστική έκρηξη των τελευταίων ετών έχει προσελκύσει επενδυτές, οι οποίοι άνοιξαν διάφορα ξενοδοχεία, εστιατόρια και σουβενίρ καταστήματα στο χωριό. Η υποδομή μεταφορών έχει επίσης βελτιωθεί. Το 2008, η κυβέρνηση δημιούργησε ένα συγκεκριμένο φράγμα κατά μήκος της ακτής της λίμνης, έτσι ώστε τα κύματά της να μην υγράνουν τους παράκτιους δρόμους γύρω από αυτήν. Αυτό έχει προκαλέσει διαμαρτυρίες από τους ντόπιους, καθώς και οικολόγους που ασχολούνται με περιβαλλοντικές ζημιές, οι οποίοι δήλωσαν ότι έχουν μετατρέψει τη λίμνη σε γιγαντιαία τεχνητή πισίνα.

Οι Άραβες παραδοσιακά αποτελούν την πλειοψηφία των τουριστών στην λίμνη

Κατηφορίζοντας απ το ξενοδοχείο τα σύννεφα μπαίνοντας στο βουνό δημιουργούν μια απίθανη εικόνα

Πολλά μαγαζάκια και κόσμος παντού! Πάρα πολλοί Άραβες τουρίστες (οι γυναίκες με μαντίλες)

Παιχνίδια, καρτ, Λουνα πάρκ, χαμός!!!

Παρακείμενα τις λίμνης υπήρχαν πολλά ξενοδοχεία και ρεστοραν

Ανεβήκαμε σε ένα ύψωμα και του δώσαμε και κατάλαβε με τις

Το φωτισμένο Τζαμί δεσπόζει καθώς πέφτει η νύχτα...

Και Lighttrails είχε το μενού!

Όταν έπεσε το σκοτάδι οι αντανακλάσεις των πολύχρωμων φώτων στην λίμνη ήταν απίθανες!

Το Τζαμί Filak Mahallesi

Μετά από τόσα χλμ και κούραση ώρα να τσιμπήσουμε κάτι, πήγαμε στην απέναντι πλευρά που ήταν αρκετά μαγαζιά με φαγητό και κάτσαμε στον όροφο με θέα την λίμνη και το Τζαμί.
Φυσικά φάγαμε για άλλη μια φορά κεμπαμπ (shashlik kebab)

H Θέα

Το δεύτερο πιάτο (το πρώτο εξαφανίστηκε σε χρόνο Dt :D)

Τελειώνοντας ήπιαμε και το ζεστό, αρωματικό, παραδοσιακό, Ασιάτικο τσαγάκι μας (το πόσο τσάι ήπιαμε στο ταξίδι δε λέγεται! Πρωί μεσημέρι βράδυ :eek

Έφτασε όμως η ώρα να επιστρέψουμε στο δωμάτιο κυκλώνοντας την λίμνη απ την άλλη πλευρά!

Μαγεία!

Αφού φτάσαμε στα δωμάτια, αγκαλίτσα στο διπλό κρεβατάκι :haha: και ZzzzZZzZZ αφεθήκαμε στην αγκαλιά του μορφέα

ΤΕΛΟΣ 3ης ΗΜΕΡΑΣ

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 4η, 6 Αυγούστου 2018

Uzungol - Τιφλίδα

Χλμ ημέρας 570

Ξυπνήσαμε το πρωί, ευτυχώς χωρίς απώλειες απ το διπλό κρεβάτι :haha: Φάγαμε όπως θα δείτε , ένα λιτό πρωινό για να έχουμε ενέργεια την υπόλοιπη ημέρα. :D Στα ταξίδια μου πάντα κοιτάω να κλείνω δωμάτια με καλό πρωινό κι αυτό γιατί σε κρατάει καλά όλη την μέρα, ειδικά εάν έχεις πολλά χιλιόμετρα οδήγησης. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, στις διάφορες στάσεις για φουλάρισμα και ξεκούραση, τρως κάτι ελαφρύ. Από ξηρούς καρπούς αν κρατάς (δίνουν αρκετή ενέργεια), μέχρι κάποιο σάντουιτς, μπισκότα, μπάρες δημητριακών κλπ. Αν φας κάτι βαρύ έχει ως συνέπεια να μην μπορείς να οδηγήσεις, σε πιάνει νύστα χαλάρωση και προτιμάς να την πέσεις κάτω από καμιά σκιά :p

Αφού ρυθμίζουμε πάλι GPS κλπ ηλεκτρονικό εξοπλισμό, βρίσκουμε ξενώνα στην Τιφλίδα και σιγά σιγά είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση. Έχουμε περίπου 570 χλμ μέχρι την Τιφλίδα, την πρωτεύουσα της Γεωργίας, και ο δρόμος απ το Μπατούμι προς τα κει δεν είναι κι ο καλύτερος δυνατός! (εκτός τα τελευταία 150-180 χλμ που είναι αυτοκινητόδρομος)

Μικρή βολτίτσα και φώτο φεύγοντας απ την λίμνη...

Υπέροχη και ήσυχη το πρωί, ότι πρέπει για τρέξιμο jogging η οτιδήποτε άλλο παρεμφερές! Εμείς φυσικά δεν είχαμε χρόνο για τέτοιες πολυτέλειες, έπρεπε να συνεχίσουμε!

Μονδέλο :D

Ανεβαίνουμε λίγο στον λόφο για να βγάλουμε την λίμνη από πάνω πανοραμικά!

Αξίζει η επίσκεψη, αν βρεθείτε εκεί κοντά! Απλά ο Αύγουστο έχει αρκετό κόσμο και ως αποτέλεσμα οι τιμές των καταλυμάτων παίρνουν την ανιούσα! ock:

 

[jmar]

Ξεκινάμε λοιπόν με πολύ καλό καιρό και θερμοκρασία για άλλη μια φορά, μέσα σε πολύ πράσινο, μέχρι να πιάσουμε πάλι Μαύρη θάλασσα

Υπέροχη η διαδρομή μέχρι κάτω

Βγαίνουμε στον γνωστό (από χτες) αυτοκινητόδρομο μέχρι το Μπατούμι

Ώσπου, φτάνουμε σιγά σιγά στα σύνορα.... η ουρά αρκετή, αλλά εμείς με τρόπο (όπως πάντα) προχωράμε μπροστά μπροστά (αλήτες μηχανόβιοι είπαμε :p). Αρκετές φορές μας το έλεγαν οι ίδιοι οι συνοριακοί, άλλες φορές απλά δεν τους ένοιαζε,ο κόσμος δεν έλεγε τίποτα. Σε μερικές περιπτώσεις η ουρά ήταν τόσο μεγάλη που θα χρειαζόταν άπειρες ώρες αναμονής για τα αυτοκίνητα, φορτηγά κλπ.
Αρκετά καινούργια και σύγχρονα σύνορα, περνάμε αρκετά γρήγορα, βγάλαμε και την πράσινη κάρτα που ανέφερα στην αρχή στα πρακτορεία που βρισκόταν μετά τα σύνορα στα δεξιά!

Και ξανά στο δρόμο περνώντας (αναγκαστικά) μέσα απ το πολυσύχναστο Μπατούμι (με τις ανάλογες σφήνες εννοείται )

Είμαστε πλέον σε Γεωργιανό έδαφος, η φιλικότητα των ντόπιων παραμένει, αφού μας χαιρετάνε συνεχώς μέσα απ τ αυτοκίνητα. Είναι κάτι που θα το συναντούσαμε συνεχώς από δω και πέρα!

Σιγούλια σιγούλια, με προσοχή, να βγουμε πρώτοι στο φανάρι :D

Περάσαμε κάποιους αρκετά ταλαιπωρημένους δρόμους με έργα, την βγάλαμε κιαπ τους Γεωργιανούς οδηγούς καθώς πηγαίνανε όπως να ναι! :eek: Είχε τρελή κίνηση, είδαμε Νταλίκες, Κλαρκ, αυτοκίνητα, ρυμούλκες και ότι τροχοφόρο υπάρχει, εκτός φυσικά από μηχανές! Πρέπει να κάναμε 58.785 προσπεράσεις... Περίπου :p

Όσο πλησιάζαμε στην Τιφλίδα, τόσο ο δρόμος γινόταν όλο καλύτερος, όπου στο τέλος έγινε ένας ωραίος αυτοκινητόδρομος, βαρετός μέν αλλά απαραίτητος δε για να βγουν τα χιλιόμετρα.
Κάπου εκεί όμως στα 200 χλμ του αυτοκινητόδρομου αρχίσαμε να αγχωνόμαστε γιατί δεν βλέπαμε βενζινάδικο. Τα μπιτόνια ήταν άδεια καθώς θα χρειαζόντουσαν αργότερα στο ταξίδι, λίγο έλειψε να την πατήσουμε στην άσφαλτο στην Γεωργία κι όχι στα βάθη της Ασίας! :eek:
Τελικά 90 χλμ πριν την Τιφλίδα ανακουφιστήκαμε καθώς βρέθηκε επιτέλους βενζινάδικο, εκεί και με την κούραση της ημέρας και το άγχος είχαμε κι ένα μικρό καβγαδάκι, αλλά όλα καλά, αυτά συμβαίνουν

The Monument of King David the Builder, Digomi neighborhood, Τιφλίδα

Επιτέλους το απογευματάκι φτάνουμε Τιφλίδα

Βρίσκουμε το Guest House το οποίο ήταν σε μια τρελή ανηφόρα! (που θα την ανεβαίναμε μετά στο γύρνα με τα πόδια ). Βάζουμε τις μηχανές μέσα στην αυλή και τακτοποιούμαστε.
Το Guest house το είχε μια οικογένεια και ουσιαστικά ήταν ένα μεγάλο δίπατο σπίτι με κουζίνα 2 μπάνια και δωμάτια τα οποία κλείδωναν. Ήταν το πρώτο guest house που θα μέναμε (θα ακολουθούσαν και άλλα πολλά αργότερα)
Καθώς βάζαμε την μηχανή μέσα μας φωνάζουν απ το διπλανό μπαλκόνι ένα μεσήλικο ζευγάρι με σπαστά ελληνικά! Από Ελλάδα είστε? Ναι του λέμε! Η κόρη μας μένει Θεσσαλονίκη! Ήταν ΕλληνοΓεωργιανοί, αφού τα είπαμε λίγο μπήκαμε στο δωμάτιο.
Είναι πολύ ωραία η αίσθηση μακρυά απ την πατρίδα να ακούς Ελληνικά και να φωτίζονται τα πρόσωπα των ανθρώπων αυτών. Κάποια ιστορία τους βρίσκεται από πίσω για το πως κατέληξαν εκεί...

Μείναμε στο καταπληκτικό Guest House Zemeli με 20 ευρώ το δίκλινο με πρωινό! Με απίστευτους οικοδεσπότες!

 

[jmar]

Αφού ξεκουραστήκαμε κατεβήκαμε στην Τιφλίδα. Κόσμος πολύς, σαν σύγχρονη μεγαλούπολη που δεν έχει να ζηλέψει τπτ από μια Ευρωπαϊκή . Η Αλήθεια είναι ότι την περίμενα πιο παρακμιακή, αλλά με εξέπληξε. Βέβαια όλος αυτός ο σύγχρονος τρόπος ζωής προέρχεται κυρίως απ το πολύ μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί! Γενικά είδαμε πολλά supercars, μεγάλα τζιπ να τα οδηγούν περιποιημένες Γεωργιανές αλλά και αρκετούς ''φουσκωτούς''!

Ενδεικτικό του μαύρου χρήματος είναι το γεγονός ότι ψάχναμε ανταλλακτήριο να κάνουμε συνάλλαγμα , τα οποία βρίσκαμε μέσα στοές που ακριβώς δίπλα είχε και είσοδο για τα λεγόμενα ''κ@λαδικα'' :p Απ την παραγωγή στην άμεση κατανάλωση δλδ :haha: . Αρχικά λέγαμε άσε θα βρούμε κανονικό πιο κάτω, μέχρι που αντιληφθήκαμε ότι μόνο αυτά υπήρχαν και ήταν και κάθε 100 μέτρα! Τι να κάνουμε, τελικά μπαίνουμε μέσα στην σκοτεινή στοά. Το ανταλλακτήριο ήταν ένα δωματιάκι με κάγκελα που ίσα ίσα χωρούσε ένας μέσα Βλέπουμε τις ισοτιμίες και ήταν αρκετά συμφέρουσες, έτσι κάναμε μερικά δολάρια σε Γεωργιανά και 100$ σε ρούβλια. Φυσικά απόδειξη δεν πήραμε ποτέ...(ε ρε μαυρίλα :p) Αφού τα κρύψαμε γρήγορα μην μας την πέσει κάνα κορίτσι, φύγαμε με μάτια και στην πλάτη ...:D

Κατεβαίνοντας προς το κέντρο πολύς κόσμος συγκεντρωμένος έξω από διάφορα εμπορικά καταστήματα

Street dance show με κορίτσια :D

Όμορφα ρεστοράν σε πεζόδρομους της πόλης

Επιβλητικά κτίρια και αγάλματα

Είδαμε και κάτι απλές Limo...:eek: :D

Πάνω στο λόφο δεσπόζει το 20 μέτρα σε ύψος λευκό άγαλμα, σύμβολο της Τιφλίδας, αποκαλούμενο και άγαλμα της Μητέρας Γεωργίας. Κρατά στο ένα χέρι σπαθί και στο άλλο ένα ποτήρι από κρασί εκφράζοντας τον χαρακτήρα των Γεωργιανών, καλωσορίζει τους επισκέπτες και πολεμά με πάθος τους εχθρούς της χώρας.

Εντυπωσιακά κτίρια...

Freedom Monument Στην κεντρική πλατεία Ελευθερίας στην Τιφλίδα υψώνεται το μνημείο για την ελευθερία των πολιτών αυτής της χώρας. Πάνω σε μια πανύψηλη στήλη το άγαλμα του Άη Γιώργη, προστάτη της χώρας, να καρφώνει με το κοντάρι του τον δράκο

Όμορφα κτίρια πέριξ του μνημείου

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στην πλατεία με τα διάφορα μαγαζάκια, ρεστορα, καφέ αλλά και αρκετή νεολαία να χαλαρώνει στην χαρακτηριστική ''ταμπέλα'' της Τιφλίδας

Monument of King Vakhtang Gorgasali

το φρούριο Narikala φαίνεται ψηλά