Με τη σειρά μου και γω...
Η αλήθεια ειναι ότι για μένα το ταξίδι ξεκίνησε ψηλά..
τα γνωστά τα ξέρετε, δεύτερη μέρα όλοι μαζί και από την τρίτη και μετά τα δύο μας, Ευθύμης και εγώ.. το ταξίδι ξεκίνησε...
Από εδώ και πάνω είναι ταξίδι, δεν θα μείνω σε πόλεις ορόσημα ή ομορφιές και άλλα τέτοια, για διάφορους σωστούς η όχι λόγους η κεντρική Ευρώπη μας βγήκε transit.
Είσοδο στην Σκανδιναβία από Φινλανδία για λόγους ήρθαν μετά από δεδομένα στο τραπέζι, για μένα ότι καλύτερο έχω περπατήσει, οδηγήσει και γενικά το σύνολο, Σκανδιναβοί με Αμερικανιά πάνω τους κάτι που προσωπικά λατρεύω, οπότε απλά γούσταρα.
Νορβηγία, είναι κάτι από μόνο του. Δεν το χεις στο μυαλό σου, δεν μπορείς να το καταλάβεις απ τις εικόνες που βλέπεις απ τους άλλους και αν πας 100 φορές θα το ζήσεις 100 φορές διαφορετικά.
Τα υπόλοιπα είναι πάλι κεντρική Ευρώπη.
Προσωπικά για μένα με γέμισε σαν τα ταξίδι γιατί έζησα άλλα πράματα. Το μεγαλύτερο σχολείο ήταν η προετοιμασία, όχι που θα πάμε, πώς θα πάμε και που θα μείνουμε. Όποιος το κάνει έτσι και δεν του βγαίνει και δεν το ευχαριστιέτε.
90% από τα σχόλια που άκουσα γι αυτό το ταξίδι πριν πάω ήταν μπαρούφες, άλλοι για να φανούνε τρανοί και μεγάλοι και άλλοι ίσως και για να σε αποτρέψουν να κάνεις την περιπέτεια που έχει γίνει στα interνετικά πηγαδάκια αυτό το ταξίδι.
Μετά είναι οι άνθρωποι που έζησα ή γνώρισα στην διαδρομή, μεγάλο σχολείο και αυτοί!!!
Θέλει μέρες και χρήματα. Αν τα έχεις ξέρεις πως θα πας, κανείς δεν ταιριάζει με κανένα, ούτε οδηγικά ούτε προσωπικά, άλλοι κάνουν υποχωρήσεις, είτε γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, είτε γιατί γουστάρουν να είναι με αυτούς που συν πορεύονται.
Με τον Τάκη (Ευθύμης) πήγαμε μετά την αποχώρηση του Πασχάλη γιατί γουστάραμε ο ένας την παρέα του άλλου, βγήκε χωρίς να το μιλήσουμε, πολύ εύκολα με τα φράγκα που είχα μαζεμένα έκανα μια γύρα κεντρική Ευρώπη για γούστα άλλου είδους, έχει πολύ ωραίες μπύρες και διάφορα είδη λουκάνικα σε πολλές γερμανόφωνες χώρες για να φας δυό χιλιάρικα. Τα τσιγάρα είναι πρόφαση, η στάση μου αρέσει, θέλω κάθε 100χλμ να σταματάω, να λέμε τι είδαμε, τι έγινε ενδιάμεσα κτλ, ακόμη και μόνος το κάνω, σταματάω πολλές φορές εκτός κάποιου βενζινάδικου και χαλαρώνω βλέπω κτλ.
Σε γενικές γραμμές είναι ένα ταξίδι που πρέπει ο καθένας να το κάνει, να το ζήσει, με το δικό του τρόπο, είτε camping είτε ξενοδοχεία, εκείνος που θα το πάει εκείνος ξέρει πως.
Εμείς διαλέξαμε να μην ήμαστε αρκετά λούξουρι, σπιτάκια και όχι χοτέλια, μαγείρεμα όσο μπορούσαμε και σνάκ όσο επέτρεπαν τα φράγκα. δυνατή προσθήκη ήταν και ο Λούκα που βοήθησε σε όλο το κομμάτι τον διανυκτερεύσεων.
Εύχομαι στον καθένα να το κάνει όποτε θέλει εκείνος, όπως θέλει, με ότι θέλει και με όποιον θέλει!!!
Καλά ταξίδια!!!