Μητσάρας
WildRider
intro:
απ οταν επεστρεψα απο Αθηνα,εδω και κανα 6-7 χρονια,το μονιμο μοτοσυκλετιστικο μου "προβλημα",ειναι οτι ποτε δεν εβρισκα παρεα για χωματινες φυσιολατρικες απολαυσεις.
οι φιλοι μου,εχουν στρητ,τα ξαδερφια μου επισης,oι κολλητοι μου motocross,κανα δυο με on off που μου ειπαν απο περιεργια να ερθουν κοντα καμια μερα,δεν ξαναφανηκαν και με το ζορι με χαιρετανε πλεον
και ετσι περνουσε ο καιρος,με τις περισσοτερες βολτες να τις βγαζω ειτε μονος,ειτε να μεταναστευω Πατρα να παω καμια χωματινη βολτα να ξελαμπικαρω.
μεχρι που προσφατα ειδα ενα μνμ στο κινητο,απο ενα τυπο που λιγο πολυ απ οτι καταλαβα περνουσε κ αυτος τα ιδια με το νεοαποκτηθεν t700 του.
με βρηκε μεσω των φορουμ που ποσταρω κατα καιρους τις βολτες μου,βρηκε το κινητο μου,και τι καλυτερο για γνωριμια,απο μια βολτα στο πεδιο.
η προταση επεσε για Αγραφα.
μιλησαμε στο τηλ,ξαναμιλησαμε,ξαναμιλησαμε,για να μπορεσουμε να συνδιαστουμε απο δουλειες και υποχρεωσεις και να κανουμε την κοινη βολτα.
η ιδεα και η υλοποιηση της βολτας ηταν του φιλου Γιαννη,καθως λογω ελειψης χρονου απο μερους μου,του ειχα δωσει λευκη επιταγη να σχεδιασει οτι ηθελε.
κατι το οποιο ευτυχως δεν αργησε να γινει κ ετσι την προηγουμενη εβδομαδα,συστηθηκαμε απο κοντα,και αναχωρισαμε για τα Αγραφα.
τελος introu.
βολταρα και μαλιστα με διανυκτερευση και ειδικα μετα απο μια πολυ πιεστικη για μενα περιοδο,τι αλλο να ζητησω.
ειδικα αφου ειχε κανονηστει και περασμα απο την Νιαλα...καλα χαμος...
μερη που τα ειχα επισκεφτει πιτσιρικας ορειβατικα με τον πατερα μου,και ηθελα να ξαναβρεθω,μοτοσυκλετιστικα πλεον,μιας και τοσα ειχα ακουσει και αλλα τοσα ειχα διαβασει κατα καιρους στα διαφορα φορουμ.
φορτωμα το τενεκε με τα απαραιτητα,νταξ ισως και να το παρακανα λιγο,αλλα δε πειραζει..
πρωτη σταση,στη γεφυρα της επισκοπης.
το πλανο ηταν να ανεβουμε παραλληλα με τον Αγραφιωτη ποταμο και απο κει να μπουμε χωμα και να αρχισει η περιηγηση.
το καλο ειναι οτι ειχαμε ωραιο ρυθμο,αν και δεν ειχαμε ξαναβολταρει μαζι,οποτε πηγε πολυ καλα και χωρις οδηγικα απροοπτα,ολη η διαδρομη.
σε ασφαλτο,αλλα και χωμα.
πολυ σημαντικο αυτο.
λιγα χμ πριν τα Επινιανα:
σκοπος ηταν να φτασουμε στο Τροβάτο,να διανυκτερευσουμε καπου εκει γυρω και το πρωι εχοντας ολη τη μερα στη διαθεση μας να κανουμε τις εξερευνησεις μας.
στην πλατεια του χωριου,με τους υπερβολικα φιλοξενους κατοικους.
να ναι καλα οι ανθρωποι!
εμενα με αφησαν και με παροτριναν με θερμη να στησω στην πλατεια,ο αλλος πιο ινδιανικα θα την επεφτε σε παγκακι χυμα,τελικα του ανοιξαν το ιατρειο να κοιμηθει εκει κ αυτος,αλλο που ειναι τσιγγανα καρδια και 3 το βραδυ ξαναβγηκε να κοιμηθει εξω στο παγκακι.
η αληθεια ειναι οτι περιμεναμε να εχει περισσοτερο κρυο,κατι που μας ειπαν και οι ντοπιοι,οτι εχει μερες με υψηλες θερμοκρασιες.
τεσπα..τι α καμς...α καειτς α μαλωεις...
το τσαρδι μου για το βραδυ:
και αποψη απο την πλατεια του Τροβατου,μιση πλακοστρωτη,μιση με γρασιδι.
πολυ ομορφο χωριο πραγματικα και με ωραια αυρα και ατμοσφαιρα
αλλαζουμε και παμε στο καφενειο-ταβερνακι της πλατειας που μας περιποιουνται και εμεις περιποιουμαστε τους εαυτους μας με σουβλακια,σαλατα,προβατινα σπεσιαλ και αρκετο τσιπουρο,ισως το παρακαναμε και λιγο ειναι η αληθεια,αλλα λογο υψομετρου και παρεας,τραβιοτανε το ατιμο.
ξυπνημα,το πρωι,καφε στα μπαμ,και ετοιμασιες.
μια εκπληξη με περιμενε οταν βρηκα καθισμενο σχεδον τελειως το πισω λαστιχο.
το οτι δεν ηταν εντελως πιτα,μου αφινε λιγο αισιοδοξια,φουσκωμα και ιδρωμα πρωι πρωι με τρομπα χειρος,και σταυρωμα τα δαχτυλα να μη μας τυχει τετοια ταλαιπορια.
εσωτερικο εξαψαλμο σ αυτον που μου εβαλε αυτες τις αμφιβολου ποιοτητας σαμπρελες...
και ξεκινημα.
καθε στροφη και καθε ραχη που περνουσαμε ηταν και για σταση και φωτογραφια.
οσοι εχετε παει σιγουρα θα το εχετε διαπιστωσει.
ολο το μερος ειναι απιστευτης φυσικης ομορφιας.
το λαστιχο δειχνει περιεργως να κραταει ως ωρας.
πλησιαζουμε προς Νιαλα,η χαρα απεριγραπτη καθως αρχιζω να τη βλεπω μπροστα μου,το λαστιχο κραταει ακομα,ορεξη φουλ,και παμε...
η χαρα ομως δεν κραταει για πολυ
λιγο παρακατω για κακη μας τυχη,ενα κοπαδι προβατα με τους 6-7-10 μαλλιαρους φυλακες του,ειχε διαφορετικη αποψη.
σταλιζουν και μουλαρωνουν ακριβως στο δρομο που θελαμε να ακολουθησουμε.
κανουμε ενα παλικαρισιο γιουρουσι με ξερογκαζα και φορα μπας και νιωσουν και κουνηθουν με τα σκυλια να εχουν βγαλει αφρους πραγματικα να δαγκωνουν μποτες-πατζακια-πινακιδες-φτερα και τα προβατα να μη νιωθουν να κινηθουν ουτε μετρο.
υποχωρουμε προσεκτικα,ηρεμουν τα σκυλια αλλα μας φερμαρουν απ τα 10 μετρα γρυλιζοντας.
με καθε κινηση μας σελινιαζονται.
περιμενουμε,περιμενουμε μπας και...
αλλα χλωμο,τα προβατα εχουν κατεβασει και τα κεφαλια το ενα αναμεσα στο αλλο για σκια και δεν προκειται να κουνηθουν απο εκει ποτε.
δεξια αριστερα δυσκολο να τα παρακαμψουμε,τσοπανης ουτε κατα διανοια κοντα και ο ηλιος να καιει ολο και πιο πολυ.
οποτε βγαζουμε χαρτη,ο γιαννης δλδ,και παιρνουμε τη σοφη και λογικη αποφαση,να χασουμε ενα μεγαλο κομματι της Νιαλας,και να μη γυρισουμε πισω,αλλα να κανουμε καποια χμ παραπανω και να παρακαμψουμε το γ@μημενο κοπαδι και τα μουλικα τσοπανοσκυλα που βαλθηκαν να μας τη χαλασουν.
η γκαντεμια ειναι οτι ενα λεπτο νωριτερα να ημασταν εκει θα ειχαμε περασει πριν μας κλεισουν το δρομο.
βεβαια,οπως ειπαμε και εκεινη την ωρα που διαδραματιζονταν αυτα τα σκηνικα,γελωντας, με τη γλυκια ταλαιπορια,και συμφωνησαμε και οι δυο,
πως αν δε τα θελαμε αυτα,θα ειχαμε street κ εμεις και τωρα θα απολαμβαναμε το φρεντακι μας στο Γαλαξιδι ανετοι κ ωραιοι,φρεσκοι και δροσεροι,αλλα λεμε θελαμε adventure εμεις,...
μαλλον με τα πολλα εθιζεσαι σε αυτες τις εικονες,αυτα τα χρωματα και τα αρωματα και δε το αλλαζεις με τπτ παρα τις ταλαιποριες που θα αντιμετωπισεις για να τα φτασεις ολα αυτα.
ο μαυρος σκυλος που φυλαει το διχαλο και το κοπαδι:
το καλο ειναι οτι και η εναλλακτικη διαδρομη ηταν απολαυστικοτατη,οποτε ξεπερασαμε γρηγορα την αναποδια και απολαυσαμε το υπολοιπο της βολτας.
μ εκεινα και με τ αλλα,γραψαμε αρκετα χιλιομετρα χωμα,πολλες ωρες,χορτασαμε οδηγηση,ειδαμε απιστευτα μερη,χορτασαν τα ματια μας θεα και πρασινο,και αφησαμε και μια εκκρεμοτητα για την επομενη φορα,πραγμα που μονο καλο μπορει να ειναι.
βγηκαμε ασφαλτο στο χωριο Δαφνη αν δεν κανω λαθος,οπου εδωσα μαχη με την τρομπα να φτασω το λαστιχο σε ασφαλτινη πιεση και κατηφορησαμε προς Προυσο,οπου μας επαιρνε και για ενα καφεδακι να κανουμε τον απολογισμο μας.
θετικοτατη βολτα,κερδος περα απο τις εικονες και τις εμπειριες,η δια ζωσης γνωριμια στο πεδιο με το νεο Αγρινιωτη φιλο Γιαννη.
λογικα θα ακολουθησουν κ αλλες βολτες να μαστε καλα!
υγ1:κατι πρεπει να κανω με το φορτωμα σ αυτες τις περιπτωσεις,πρεπει να οργανωθω λιγο καλυτερα.
υγ2:πολυ σκονη ρε μαγκες
υγ3:γ@μημενα κωλοσκυλα
απ οταν επεστρεψα απο Αθηνα,εδω και κανα 6-7 χρονια,το μονιμο μοτοσυκλετιστικο μου "προβλημα",ειναι οτι ποτε δεν εβρισκα παρεα για χωματινες φυσιολατρικες απολαυσεις.
οι φιλοι μου,εχουν στρητ,τα ξαδερφια μου επισης,oι κολλητοι μου motocross,κανα δυο με on off που μου ειπαν απο περιεργια να ερθουν κοντα καμια μερα,δεν ξαναφανηκαν και με το ζορι με χαιρετανε πλεον
και ετσι περνουσε ο καιρος,με τις περισσοτερες βολτες να τις βγαζω ειτε μονος,ειτε να μεταναστευω Πατρα να παω καμια χωματινη βολτα να ξελαμπικαρω.
μεχρι που προσφατα ειδα ενα μνμ στο κινητο,απο ενα τυπο που λιγο πολυ απ οτι καταλαβα περνουσε κ αυτος τα ιδια με το νεοαποκτηθεν t700 του.
με βρηκε μεσω των φορουμ που ποσταρω κατα καιρους τις βολτες μου,βρηκε το κινητο μου,και τι καλυτερο για γνωριμια,απο μια βολτα στο πεδιο.
η προταση επεσε για Αγραφα.
μιλησαμε στο τηλ,ξαναμιλησαμε,ξαναμιλησαμε,για να μπορεσουμε να συνδιαστουμε απο δουλειες και υποχρεωσεις και να κανουμε την κοινη βολτα.
η ιδεα και η υλοποιηση της βολτας ηταν του φιλου Γιαννη,καθως λογω ελειψης χρονου απο μερους μου,του ειχα δωσει λευκη επιταγη να σχεδιασει οτι ηθελε.
κατι το οποιο ευτυχως δεν αργησε να γινει κ ετσι την προηγουμενη εβδομαδα,συστηθηκαμε απο κοντα,και αναχωρισαμε για τα Αγραφα.
τελος introu.
βολταρα και μαλιστα με διανυκτερευση και ειδικα μετα απο μια πολυ πιεστικη για μενα περιοδο,τι αλλο να ζητησω.
ειδικα αφου ειχε κανονηστει και περασμα απο την Νιαλα...καλα χαμος...
μερη που τα ειχα επισκεφτει πιτσιρικας ορειβατικα με τον πατερα μου,και ηθελα να ξαναβρεθω,μοτοσυκλετιστικα πλεον,μιας και τοσα ειχα ακουσει και αλλα τοσα ειχα διαβασει κατα καιρους στα διαφορα φορουμ.
φορτωμα το τενεκε με τα απαραιτητα,νταξ ισως και να το παρακανα λιγο,αλλα δε πειραζει..
πρωτη σταση,στη γεφυρα της επισκοπης.
το πλανο ηταν να ανεβουμε παραλληλα με τον Αγραφιωτη ποταμο και απο κει να μπουμε χωμα και να αρχισει η περιηγηση.
το καλο ειναι οτι ειχαμε ωραιο ρυθμο,αν και δεν ειχαμε ξαναβολταρει μαζι,οποτε πηγε πολυ καλα και χωρις οδηγικα απροοπτα,ολη η διαδρομη.
σε ασφαλτο,αλλα και χωμα.
πολυ σημαντικο αυτο.
λιγα χμ πριν τα Επινιανα:
σκοπος ηταν να φτασουμε στο Τροβάτο,να διανυκτερευσουμε καπου εκει γυρω και το πρωι εχοντας ολη τη μερα στη διαθεση μας να κανουμε τις εξερευνησεις μας.
στην πλατεια του χωριου,με τους υπερβολικα φιλοξενους κατοικους.
να ναι καλα οι ανθρωποι!
εμενα με αφησαν και με παροτριναν με θερμη να στησω στην πλατεια,ο αλλος πιο ινδιανικα θα την επεφτε σε παγκακι χυμα,τελικα του ανοιξαν το ιατρειο να κοιμηθει εκει κ αυτος,αλλο που ειναι τσιγγανα καρδια και 3 το βραδυ ξαναβγηκε να κοιμηθει εξω στο παγκακι.
η αληθεια ειναι οτι περιμεναμε να εχει περισσοτερο κρυο,κατι που μας ειπαν και οι ντοπιοι,οτι εχει μερες με υψηλες θερμοκρασιες.
τεσπα..τι α καμς...α καειτς α μαλωεις...
το τσαρδι μου για το βραδυ:
και αποψη απο την πλατεια του Τροβατου,μιση πλακοστρωτη,μιση με γρασιδι.
πολυ ομορφο χωριο πραγματικα και με ωραια αυρα και ατμοσφαιρα
αλλαζουμε και παμε στο καφενειο-ταβερνακι της πλατειας που μας περιποιουνται και εμεις περιποιουμαστε τους εαυτους μας με σουβλακια,σαλατα,προβατινα σπεσιαλ και αρκετο τσιπουρο,ισως το παρακαναμε και λιγο ειναι η αληθεια,αλλα λογο υψομετρου και παρεας,τραβιοτανε το ατιμο.
ξυπνημα,το πρωι,καφε στα μπαμ,και ετοιμασιες.
μια εκπληξη με περιμενε οταν βρηκα καθισμενο σχεδον τελειως το πισω λαστιχο.
το οτι δεν ηταν εντελως πιτα,μου αφινε λιγο αισιοδοξια,φουσκωμα και ιδρωμα πρωι πρωι με τρομπα χειρος,και σταυρωμα τα δαχτυλα να μη μας τυχει τετοια ταλαιπορια.
εσωτερικο εξαψαλμο σ αυτον που μου εβαλε αυτες τις αμφιβολου ποιοτητας σαμπρελες...
και ξεκινημα.
καθε στροφη και καθε ραχη που περνουσαμε ηταν και για σταση και φωτογραφια.
οσοι εχετε παει σιγουρα θα το εχετε διαπιστωσει.
ολο το μερος ειναι απιστευτης φυσικης ομορφιας.
το λαστιχο δειχνει περιεργως να κραταει ως ωρας.
πλησιαζουμε προς Νιαλα,η χαρα απεριγραπτη καθως αρχιζω να τη βλεπω μπροστα μου,το λαστιχο κραταει ακομα,ορεξη φουλ,και παμε...
η χαρα ομως δεν κραταει για πολυ
λιγο παρακατω για κακη μας τυχη,ενα κοπαδι προβατα με τους 6-7-10 μαλλιαρους φυλακες του,ειχε διαφορετικη αποψη.
σταλιζουν και μουλαρωνουν ακριβως στο δρομο που θελαμε να ακολουθησουμε.
κανουμε ενα παλικαρισιο γιουρουσι με ξερογκαζα και φορα μπας και νιωσουν και κουνηθουν με τα σκυλια να εχουν βγαλει αφρους πραγματικα να δαγκωνουν μποτες-πατζακια-πινακιδες-φτερα και τα προβατα να μη νιωθουν να κινηθουν ουτε μετρο.
υποχωρουμε προσεκτικα,ηρεμουν τα σκυλια αλλα μας φερμαρουν απ τα 10 μετρα γρυλιζοντας.
με καθε κινηση μας σελινιαζονται.
περιμενουμε,περιμενουμε μπας και...
αλλα χλωμο,τα προβατα εχουν κατεβασει και τα κεφαλια το ενα αναμεσα στο αλλο για σκια και δεν προκειται να κουνηθουν απο εκει ποτε.
δεξια αριστερα δυσκολο να τα παρακαμψουμε,τσοπανης ουτε κατα διανοια κοντα και ο ηλιος να καιει ολο και πιο πολυ.
οποτε βγαζουμε χαρτη,ο γιαννης δλδ,και παιρνουμε τη σοφη και λογικη αποφαση,να χασουμε ενα μεγαλο κομματι της Νιαλας,και να μη γυρισουμε πισω,αλλα να κανουμε καποια χμ παραπανω και να παρακαμψουμε το γ@μημενο κοπαδι και τα μουλικα τσοπανοσκυλα που βαλθηκαν να μας τη χαλασουν.
η γκαντεμια ειναι οτι ενα λεπτο νωριτερα να ημασταν εκει θα ειχαμε περασει πριν μας κλεισουν το δρομο.
βεβαια,οπως ειπαμε και εκεινη την ωρα που διαδραματιζονταν αυτα τα σκηνικα,γελωντας, με τη γλυκια ταλαιπορια,και συμφωνησαμε και οι δυο,
πως αν δε τα θελαμε αυτα,θα ειχαμε street κ εμεις και τωρα θα απολαμβαναμε το φρεντακι μας στο Γαλαξιδι ανετοι κ ωραιοι,φρεσκοι και δροσεροι,αλλα λεμε θελαμε adventure εμεις,...
μαλλον με τα πολλα εθιζεσαι σε αυτες τις εικονες,αυτα τα χρωματα και τα αρωματα και δε το αλλαζεις με τπτ παρα τις ταλαιποριες που θα αντιμετωπισεις για να τα φτασεις ολα αυτα.
ο μαυρος σκυλος που φυλαει το διχαλο και το κοπαδι:
το καλο ειναι οτι και η εναλλακτικη διαδρομη ηταν απολαυστικοτατη,οποτε ξεπερασαμε γρηγορα την αναποδια και απολαυσαμε το υπολοιπο της βολτας.
μ εκεινα και με τ αλλα,γραψαμε αρκετα χιλιομετρα χωμα,πολλες ωρες,χορτασαμε οδηγηση,ειδαμε απιστευτα μερη,χορτασαν τα ματια μας θεα και πρασινο,και αφησαμε και μια εκκρεμοτητα για την επομενη φορα,πραγμα που μονο καλο μπορει να ειναι.
βγηκαμε ασφαλτο στο χωριο Δαφνη αν δεν κανω λαθος,οπου εδωσα μαχη με την τρομπα να φτασω το λαστιχο σε ασφαλτινη πιεση και κατηφορησαμε προς Προυσο,οπου μας επαιρνε και για ενα καφεδακι να κανουμε τον απολογισμο μας.
θετικοτατη βολτα,κερδος περα απο τις εικονες και τις εμπειριες,η δια ζωσης γνωριμια στο πεδιο με το νεο Αγρινιωτη φιλο Γιαννη.
λογικα θα ακολουθησουν κ αλλες βολτες να μαστε καλα!
υγ1:κατι πρεπει να κανω με το φορτωμα σ αυτες τις περιπτωσεις,πρεπει να οργανωθω λιγο καλυτερα.
υγ2:πολυ σκονη ρε μαγκες
υγ3:γ@μημενα κωλοσκυλα
