‘’Φάγαμε πόρτα’’ , έκφραση που συχνά θα ακούσεις έξω από κάποιο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης ή κάτι που σίγουρα θα βιώσεις, αν ας πούμε έχεις την όρεξη να γευματίσεις στο Hilton καθώς γυρνάς από τριήμερο στο βουνό , μοσχομυριστός και βουτηγμένος στη λάσπη. Τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά όμως με ένα διήμερο στη φύση?
Όπως αποδείχτηκε, πόρτα μπορείς να φας και στο βουνό! Γιατί εσύ μπορεί να έχεις χαράξει περίτεχνα τις διαδρομές σου , ενώνοντας σημεία ενδιαφέροντος με γραμμές που ολοφάνερα ο δορυφόρος σε πληροφορεί ότι ‘’οκ, δρομάρα’’ , αλλά όχι ! Μια κατολίσθηση , ένας φράχτης , μια χάραξη που έμοιαζε με διαδρομή αλλά τελικά αποδείχτηκε αναρριχητική διαδρομή θα είναι πάντα εκεί να γελάνε μαζί σου. Όχι ένας καλογυμνασμένος μπράβος λοιπόν , αλλά όλα τα προηγούμενα αποφασίζουν ότι δεν περνάς κύριε! Και ήταν κάτι που αντιμετωπίσαμε δυο-τρεις…καλά μπορεί και εφτά-οχτώ φορές…
Σε όλο αυτό έρχεται να προστεθεί και ο κυριολεκτικός ορισμός της λέξης ΄΄πόρτα΄΄ . Τεχνική που χρησιμοποιείται κατά κόρον στα ορεινά της Κρήτης , είναι η χρήση συρμάτινων πορτών , που καθορίζει την είσοδο σου σε μια ευρύτερη περιοχή του βουνού , βοσκοτόπι ενός συγκεκριμένου παραγωγού. Έτσι λοιπόν πρέπει να κατέβεις από τη μηχανή, να ανοίξεις την πόρτα, να περάσουν όλοι και μετά να σπρώξεις και τη δικιά σου μηχανή , να κλείσεις και να ασφαλίσεις. Έξτρα βαθμοί δυσκολίας προστίθενται αν η πόρτα βρίσκεται σε ανηφοροκατήφορο ή αν ο κόμπος είναι ΄΄ασφαλείας΄΄. Το κακό με αυτές είναι ότι δεν ξέρεις πότε να τις περιμένεις και πόσο συχνά θα τις συναντήσεις .
Ας συνδυάσουμε τώρα τις δύο παραπάνω παραγράφους περιγράφοντας σας μια στιγμή από τις πολλές σε αυτή τη βόλτα και προσπαθήστε να το κάνετε εικόνα.
Περνάμε μία πόρτα, μετά από 200 μέτρα δεύτερη πόρτα (μη ξεχνιόμαστε , κατεβαίνουμε-ανοίγουμε-κλείνουμε-ασφαλίζουμε) , κάνουμε καμιά πεντακοσαριά μέτρα ακόμα και βρισκόμαστε σε αδιέξοδο ! Μαντέψτε ποιος θα γυρίσει από τον ίδιο δρόμο που ανέβηκε και τι θα ξανασυναντήσει . (Ξέχασα να προσθέσω και την υπερβολική ζέστη των ημερών.) Εκεί να δεις παγωμένα βλέμματα!
Ότι διαβάσατε παραπάνω, στιγμάτισε μεγάλο μέρος της παρούσας βόλτας και υπήρξαν και οι φορές που αγανακτήσαμε. Ωστόσο πρόκειται μόνο για το αλατοπίπερο και ήδη στην επιστροφή μας τα σκεφτόμασταν και γελούσαμε. Και αυτό γιατί δεν παύει να ήταν μια πολύ όμορφη απόδραση στη φύση , ανακαλύπτοντας νέα μέρη, κάνοντας αυτό που μας αρέσει. Ας τα δούμε όμως από την αρχή.