Απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση του κειμένου η πρότερη ανάγνωση του θέματος Baladeza nightride 2020 [ The road story ]
Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την φιλοξενία ως κάτι ιερό. Ο ξένος, ο επισκέπτης δηλαδή, προστατευόταν από τον θεό Δία, εξού και το έτερο όνομα του θεού, Ξένιος Ζεύς. Η θεϊκή αυτή προστασία επέβαλε στον οικοδεσπότη να παρέχει στον φιλοξενούμενο ηθικά αλλά και υλικά αγαθά. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η φιλοξενία αυτή δεν παρεχόταν με κοινωνικά κριτήρια, εξισώνοντας με αυτόν τον τρόπο πλούσιους και φτωχούς. Θα μου πεις τώρα τι σχέση έχουμε εμείς, οι σύγχρονοι κάτοικοι του Ελλαδικού χώρου, με τους Αρχαίους Έλληνες? Μπορεί πολλές, μπορεί και καμία. Ίσως, κύριο μέλημα μας, θα έπρεπε να ήταν η συνέχιση ή διαιώνιση κάποιων από τα «χούγια» που είχαν αυτοί οι τύποι, και τα οποία χούγια, απλά σε έκαναν καλύτερο άνθρωπο. Να υπενθυμίσω επίσης στους ανιστόρητους αρχαιολάγνους ότι δεν αρκεί μια αντιαισθητική δερματοστιξία με γραμμωμένους περικεφαλαιούχους ώστε να τους δώσει πιστοποίηση αυθεντικότητας ως Έλληνες.
Πάμε τώρα στα δικά μας. Ήταν μήνες πριν, όταν ξεκίνησαν να μαγειρεύονται οι καλοκαιρινές μπαλαντέζες. Μια εξ’αυτών έμελλε να τερματίσει στην καρδιά του Mountain Enduro Camp, του φεστιβάλ που εξελίσσεται δηλαδή στα Αντιχάσια Όρη και πιο συγκεκριμένα στην κορυφή της Μαμαλής! Λίγο που η Βερδικούσια κοιτάει προς τον Όλυμπο, στον οποίο και κατοικεί ο Ζεύς, λίγο που είμαστε κατά τι φιλόξενοι άνθρωποι, ε δεν θέλει και πολύ ο Ξένιος να κατέβει και να υποδεχθεί τους Μπαλαντεζέους οι οποίοι με την σειρά τους θα τον τυλίξουν και θα τον φωτίσουν με τα υπέρλαμπρα λαμπιόνια τους!
Με την Βερδικούσια, δεν έχω κάποια σχέση αίματος. Αυτό δεν με εμπόδισε όμως να αποκτήσω σχέσεις που ξεπερνάνε σε αξία αυτές του αίματος, όντας μέλος της παρέας-ομάδας-λέσχης του Mountain Enduro Camp. Όταν λοιπόν ένας νυχτερινός αγώνας αντοχής καταλήγει μέσα στο σπίτι σου, δε μπορείς να λείπεις από αυτό. Το 9ο Mountain Enduro Camp δυστυχώς δε μπόρεσε να πραγματοποιηθεί. Οι απαγορεύσεις της Πολιτείας αλλά και τα ποιοτικά πρότυπα που είχε θέσει η ίδια η Λέσχη για το φεστιβάλ, έκαναν αδύνατη την πραγματοποίηση του. Αυτό δε θα εμπόδιζε όμως, μερικούς από εμάς, να ανεβούμε στο βουνό και να υποδεχτούμε τους νυχτερινούς καβαλάρηδες που δίνουν κάθε χρόνο την μάχη τους με τον χρόνο αλλά και τις αντοχές τους. Ας υποδεχτούμε λοιπόν την Μπαλαντέζα του 2020!
Το πρώτο τηλέφωνο στον @Dinos MEC , πλέον κατοίκου Λάρισας, ώστε να αρχίζει να συντονίζει τους υπόλοιπους της Λέσχης, αλλά και το χωριό. Τυποποιημένες διαδικασίες πλέον και μάλλον εύκολες, αφού η υποδοχή 20 ατόμων φαντάζει παιχνιδάκι μπροστά στα 2000 άτομα που έχει διαχειριστεί αυτή η ομάδα στο βουνό. Λες να γράψω κανέναν οδηγό «χτισίματος» φεστιβάλ τώρα που έχουμε και την γνώση? Γιατί όχι, εδώ άλλοι ανεβάζουν 30 νοματαίους στο βουνό σε συνεργασία με την θεά Τύχη και αραδιάζουν σεντόνια καθοδήγησης και οδηγούς τυποποίησης…
Το δεύτερο τηλέφωνο-α, στην εδώ ομάδα, της Αχαΐας και Περιχώρων. Κατόπιν αλλαγών στην τελική σύνθεση της ομάδας, καταλήγουμε Παρασκευή πρωΐ, να βρισκόμαστε στον φούρνο του Κονδύλη, λίγο μετά την Γέφυρα, η αυτού Μελατότης, ο @rigas και ο @Vrasidas . Σε ρόλο συνοδηγού στο εξακοσάρι fazer o μικρός( σχετικό είναι αυτό με 1,80 ύψος) Στέφανος και στην Africa η Μελάτη Αλεξάνδρα. Παρθενικό ταξίδι για το Vrasidaki και θα έπρεπε να κάνουμε τα πάντα ώστε να του μείνει μια ανάμνηση ζωής. Την Αλεξάνδρα απλά, θα την πάρκαρα στην Λάρισα να δει την κουμπάρα της.
Το αντισυμβατικά φορτωμένo fazer ξεφορτώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, μοιράζοντας την πραμάτεια των Βρασιδαίων στα άλλα δύο μηχανάκια ώστε να ταξιδέψει με περισσότερη άνεση ο Στέφανος. Η ώρα 11:00 και ήδη η υψηλή θερμοκρασία μας κάνει να πιστεύουμε ότι είναι ήδη μεσημέρι. Πάμε λοιπόν γρήγορα, μπας και δροσιστούμε στα ψηλότερα υψόμετρα. Επιλέγουμε την κλασσική διαδρομή για Καρπενήσι μέσω Θέρμου και Προυσσού. Ο @rigas άμαθος σε καλοκαιρινή οδήγηση με τέτοιες θερμοκρασίες αφού συνήθως την καλοκαιρινή περίοδο είναι στο φόρτε η δουλειά του με αποτέλεσμα να μην μπορεί να συμμετέχει σε βόλτες, ας όψεται η κορονομαλακία που μας δέρνει!
Πρώτη στάση στο γνωστό κιόσκι έξω από το Θέρμο, όπου προσφέρεται πανοραμική άποψη της Τριχωνίδας αλλά και λίγη δροσιά από την πηγή που βρίσκεται παραδίπλα. Η ατμόσφαιρα σχεδόν καθαρή και ο @rigas έτοιμος για δράση.
#Σκληρός Φωτογραφιόλης
Η δεύτερη στάση θα γίνει πολύ σύντομα αλλά σύντομα θα αποχωρήσουμε και από αυτή. Μια χρωστούμενη φωτογραφία, στον @Vrasidas , από το Mirage F1, που βρίσκεται απέναντι από το μοναστήρι του Κοσμά του Αιτωλού, ήταν η αιτία αφού του είχε μείνει απωθημένο από την ΕπιστρOFFή στην Αχαΐα, μετά το trOFFy.
Αφήνοντας πίσω μας τα Λούστρα, αφήνουμε και τις μεγάλες ζέστες. Θα αποχαιρετήσουμε και θα αφήσουμε πίσω μας μια τριάδα Ιταλών μοτοσυκλετιστών των οποίων ο αργός ρυθμός υπαγορευόταν από το πολύ κακό οδόστρωμα παρά από την παρατήρηση του φυσικού κάλους που υπήρχε ολόγυρα.Υπομονή όμως μέχρι το Λαμπίρι όπου πετυχαίνουμε ασφαλτόστρωση τύπου «Συμβαίνει Τώρα» με παντελή έλλειψη προειδοποιητικών σημάνσεων και τραγική εφαρμογή του καινούριου ασφαλτοτάπητα. Άραγε σε ποιόν αιώνα θα φθάσουμε, ώστε να μπορέσουμε να έχουμε σωστή ασφαλτόστρωση? Ίσως στον άπαντα…
Λίγο μετά μια Μερσεντέ με περίεργο χρώμα και ακόμα πιο περίεργο οδηγό θα βρεθεί στο διάβα μας. Παίρνοντας αγωνιστικές γραμμές και εξαντλώντας κάθε περιθώριο του δρόμου, πλαγιολίσθαινε γλυκά τερματίζοντας ταυτόχρονα τις στροφές του κινητήρα σε κάθε αλλαγή ταχύτητας. Tραγί edition το μοντέλο, αφού λόγω κάποιων αλόγων που ανέκοψαν την πορεία μας, διαπιστώσαμε ότι ο οδηγός του εν λόγω οχήματος ήτανε παπάς. Αργότερα θα τον δούμε να μπαίνει στην μονή του Προυσσού, ε όλο και κάποιο τυχερό θα έκατσε φαντάζομαι γι'αυτό και η βιασύνη. Για ζώνη ασφαλείας δε το συζητώ, εξάλλου είναι γνωστό και το ανέκδοτο με την αγία τριάδα.
Απαραίτητη η στάση στο φαράγγι του Καρπενησιώτη για φωτογραφίες στα κάθετα και επιβλητικά του βράχια. Λίγο μετά ανεφοδιασμός στο βενζινάδικο πριν το Καρπενήσι. Αφήνοντας το Βελούχι στα αριστερά μας, κάποιες σταγόνες κάνουν την εμφάνισή τους. Δεν ανησυχούμε αφού η κυρίως μαυρίλα είναι πιο βαθειά, προς τα Άγραφα.
Η επόμενη στάση έχει ακροπολική χροιά, αφού περνάμε από το σπίτι του Γιώργου Μπούργου γνωστού και ως Ταρζάν. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η ζωή του ιδιότυπου αυτού ασκητή, την οποία εάν δεν την ξέρεις, διάβασέ την ΕΔΩ.
Στην Ρεντίνα θα είναι η επόμενη στάση μας, που θα περιλαμβάνει καφέ και ανταλλαγή ιστοριών με περιφερόμενο έμπορα, ο οποίος θα μας κάνει μια μινι ανασκόπηση της λανθασμένης αγροτικής ανάπτυξης όχι μόνο της περιοχής αλλά και της Ελλάδας γενικότερα.
Φθάνοντας στην τεχνητή λίμνη Σμόκοβου και στο χωριό Λουτροπηγή ή αλλιώς Σμόκοβο το δίλημμα που τέθηκε για την συνέχεια του ταξιδιού ήταν το εξής. Λάρισα μέσω Καρδίτσας και νέας Εθνικής οδού ή Λάρισα μέσω Φαρσάλων και στροφών? Ευτυχώς που η παρέα απεχθάνεται τα ισάδια.
Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την φιλοξενία ως κάτι ιερό. Ο ξένος, ο επισκέπτης δηλαδή, προστατευόταν από τον θεό Δία, εξού και το έτερο όνομα του θεού, Ξένιος Ζεύς. Η θεϊκή αυτή προστασία επέβαλε στον οικοδεσπότη να παρέχει στον φιλοξενούμενο ηθικά αλλά και υλικά αγαθά. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η φιλοξενία αυτή δεν παρεχόταν με κοινωνικά κριτήρια, εξισώνοντας με αυτόν τον τρόπο πλούσιους και φτωχούς. Θα μου πεις τώρα τι σχέση έχουμε εμείς, οι σύγχρονοι κάτοικοι του Ελλαδικού χώρου, με τους Αρχαίους Έλληνες? Μπορεί πολλές, μπορεί και καμία. Ίσως, κύριο μέλημα μας, θα έπρεπε να ήταν η συνέχιση ή διαιώνιση κάποιων από τα «χούγια» που είχαν αυτοί οι τύποι, και τα οποία χούγια, απλά σε έκαναν καλύτερο άνθρωπο. Να υπενθυμίσω επίσης στους ανιστόρητους αρχαιολάγνους ότι δεν αρκεί μια αντιαισθητική δερματοστιξία με γραμμωμένους περικεφαλαιούχους ώστε να τους δώσει πιστοποίηση αυθεντικότητας ως Έλληνες.
Πάμε τώρα στα δικά μας. Ήταν μήνες πριν, όταν ξεκίνησαν να μαγειρεύονται οι καλοκαιρινές μπαλαντέζες. Μια εξ’αυτών έμελλε να τερματίσει στην καρδιά του Mountain Enduro Camp, του φεστιβάλ που εξελίσσεται δηλαδή στα Αντιχάσια Όρη και πιο συγκεκριμένα στην κορυφή της Μαμαλής! Λίγο που η Βερδικούσια κοιτάει προς τον Όλυμπο, στον οποίο και κατοικεί ο Ζεύς, λίγο που είμαστε κατά τι φιλόξενοι άνθρωποι, ε δεν θέλει και πολύ ο Ξένιος να κατέβει και να υποδεχθεί τους Μπαλαντεζέους οι οποίοι με την σειρά τους θα τον τυλίξουν και θα τον φωτίσουν με τα υπέρλαμπρα λαμπιόνια τους!
Με την Βερδικούσια, δεν έχω κάποια σχέση αίματος. Αυτό δεν με εμπόδισε όμως να αποκτήσω σχέσεις που ξεπερνάνε σε αξία αυτές του αίματος, όντας μέλος της παρέας-ομάδας-λέσχης του Mountain Enduro Camp. Όταν λοιπόν ένας νυχτερινός αγώνας αντοχής καταλήγει μέσα στο σπίτι σου, δε μπορείς να λείπεις από αυτό. Το 9ο Mountain Enduro Camp δυστυχώς δε μπόρεσε να πραγματοποιηθεί. Οι απαγορεύσεις της Πολιτείας αλλά και τα ποιοτικά πρότυπα που είχε θέσει η ίδια η Λέσχη για το φεστιβάλ, έκαναν αδύνατη την πραγματοποίηση του. Αυτό δε θα εμπόδιζε όμως, μερικούς από εμάς, να ανεβούμε στο βουνό και να υποδεχτούμε τους νυχτερινούς καβαλάρηδες που δίνουν κάθε χρόνο την μάχη τους με τον χρόνο αλλά και τις αντοχές τους. Ας υποδεχτούμε λοιπόν την Μπαλαντέζα του 2020!
Το πρώτο τηλέφωνο στον @Dinos MEC , πλέον κατοίκου Λάρισας, ώστε να αρχίζει να συντονίζει τους υπόλοιπους της Λέσχης, αλλά και το χωριό. Τυποποιημένες διαδικασίες πλέον και μάλλον εύκολες, αφού η υποδοχή 20 ατόμων φαντάζει παιχνιδάκι μπροστά στα 2000 άτομα που έχει διαχειριστεί αυτή η ομάδα στο βουνό. Λες να γράψω κανέναν οδηγό «χτισίματος» φεστιβάλ τώρα που έχουμε και την γνώση? Γιατί όχι, εδώ άλλοι ανεβάζουν 30 νοματαίους στο βουνό σε συνεργασία με την θεά Τύχη και αραδιάζουν σεντόνια καθοδήγησης και οδηγούς τυποποίησης…
Το δεύτερο τηλέφωνο-α, στην εδώ ομάδα, της Αχαΐας και Περιχώρων. Κατόπιν αλλαγών στην τελική σύνθεση της ομάδας, καταλήγουμε Παρασκευή πρωΐ, να βρισκόμαστε στον φούρνο του Κονδύλη, λίγο μετά την Γέφυρα, η αυτού Μελατότης, ο @rigas και ο @Vrasidas . Σε ρόλο συνοδηγού στο εξακοσάρι fazer o μικρός( σχετικό είναι αυτό με 1,80 ύψος) Στέφανος και στην Africa η Μελάτη Αλεξάνδρα. Παρθενικό ταξίδι για το Vrasidaki και θα έπρεπε να κάνουμε τα πάντα ώστε να του μείνει μια ανάμνηση ζωής. Την Αλεξάνδρα απλά, θα την πάρκαρα στην Λάρισα να δει την κουμπάρα της.
Το αντισυμβατικά φορτωμένo fazer ξεφορτώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, μοιράζοντας την πραμάτεια των Βρασιδαίων στα άλλα δύο μηχανάκια ώστε να ταξιδέψει με περισσότερη άνεση ο Στέφανος. Η ώρα 11:00 και ήδη η υψηλή θερμοκρασία μας κάνει να πιστεύουμε ότι είναι ήδη μεσημέρι. Πάμε λοιπόν γρήγορα, μπας και δροσιστούμε στα ψηλότερα υψόμετρα. Επιλέγουμε την κλασσική διαδρομή για Καρπενήσι μέσω Θέρμου και Προυσσού. Ο @rigas άμαθος σε καλοκαιρινή οδήγηση με τέτοιες θερμοκρασίες αφού συνήθως την καλοκαιρινή περίοδο είναι στο φόρτε η δουλειά του με αποτέλεσμα να μην μπορεί να συμμετέχει σε βόλτες, ας όψεται η κορονομαλακία που μας δέρνει!
Πρώτη στάση στο γνωστό κιόσκι έξω από το Θέρμο, όπου προσφέρεται πανοραμική άποψη της Τριχωνίδας αλλά και λίγη δροσιά από την πηγή που βρίσκεται παραδίπλα. Η ατμόσφαιρα σχεδόν καθαρή και ο @rigas έτοιμος για δράση.
#Σκληρός Φωτογραφιόλης
Η δεύτερη στάση θα γίνει πολύ σύντομα αλλά σύντομα θα αποχωρήσουμε και από αυτή. Μια χρωστούμενη φωτογραφία, στον @Vrasidas , από το Mirage F1, που βρίσκεται απέναντι από το μοναστήρι του Κοσμά του Αιτωλού, ήταν η αιτία αφού του είχε μείνει απωθημένο από την ΕπιστρOFFή στην Αχαΐα, μετά το trOFFy.
Αφήνοντας πίσω μας τα Λούστρα, αφήνουμε και τις μεγάλες ζέστες. Θα αποχαιρετήσουμε και θα αφήσουμε πίσω μας μια τριάδα Ιταλών μοτοσυκλετιστών των οποίων ο αργός ρυθμός υπαγορευόταν από το πολύ κακό οδόστρωμα παρά από την παρατήρηση του φυσικού κάλους που υπήρχε ολόγυρα.Υπομονή όμως μέχρι το Λαμπίρι όπου πετυχαίνουμε ασφαλτόστρωση τύπου «Συμβαίνει Τώρα» με παντελή έλλειψη προειδοποιητικών σημάνσεων και τραγική εφαρμογή του καινούριου ασφαλτοτάπητα. Άραγε σε ποιόν αιώνα θα φθάσουμε, ώστε να μπορέσουμε να έχουμε σωστή ασφαλτόστρωση? Ίσως στον άπαντα…
Λίγο μετά μια Μερσεντέ με περίεργο χρώμα και ακόμα πιο περίεργο οδηγό θα βρεθεί στο διάβα μας. Παίρνοντας αγωνιστικές γραμμές και εξαντλώντας κάθε περιθώριο του δρόμου, πλαγιολίσθαινε γλυκά τερματίζοντας ταυτόχρονα τις στροφές του κινητήρα σε κάθε αλλαγή ταχύτητας. Tραγί edition το μοντέλο, αφού λόγω κάποιων αλόγων που ανέκοψαν την πορεία μας, διαπιστώσαμε ότι ο οδηγός του εν λόγω οχήματος ήτανε παπάς. Αργότερα θα τον δούμε να μπαίνει στην μονή του Προυσσού, ε όλο και κάποιο τυχερό θα έκατσε φαντάζομαι γι'αυτό και η βιασύνη. Για ζώνη ασφαλείας δε το συζητώ, εξάλλου είναι γνωστό και το ανέκδοτο με την αγία τριάδα.
Απαραίτητη η στάση στο φαράγγι του Καρπενησιώτη για φωτογραφίες στα κάθετα και επιβλητικά του βράχια. Λίγο μετά ανεφοδιασμός στο βενζινάδικο πριν το Καρπενήσι. Αφήνοντας το Βελούχι στα αριστερά μας, κάποιες σταγόνες κάνουν την εμφάνισή τους. Δεν ανησυχούμε αφού η κυρίως μαυρίλα είναι πιο βαθειά, προς τα Άγραφα.
Η επόμενη στάση έχει ακροπολική χροιά, αφού περνάμε από το σπίτι του Γιώργου Μπούργου γνωστού και ως Ταρζάν. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η ζωή του ιδιότυπου αυτού ασκητή, την οποία εάν δεν την ξέρεις, διάβασέ την ΕΔΩ.
Στην Ρεντίνα θα είναι η επόμενη στάση μας, που θα περιλαμβάνει καφέ και ανταλλαγή ιστοριών με περιφερόμενο έμπορα, ο οποίος θα μας κάνει μια μινι ανασκόπηση της λανθασμένης αγροτικής ανάπτυξης όχι μόνο της περιοχής αλλά και της Ελλάδας γενικότερα.
Φθάνοντας στην τεχνητή λίμνη Σμόκοβου και στο χωριό Λουτροπηγή ή αλλιώς Σμόκοβο το δίλημμα που τέθηκε για την συνέχεια του ταξιδιού ήταν το εξής. Λάρισα μέσω Καρδίτσας και νέας Εθνικής οδού ή Λάρισα μέσω Φαρσάλων και στροφών? Ευτυχώς που η παρέα απεχθάνεται τα ισάδια.