Το οροπέδιο της Φολόης βρίσκεται στις νοτιοδυτικές κάτω απολήξεις του όρους Ερυμάνθου επί των οροπεδίων Φολόης και Πηνείας. Εμπίπτει διοικητικά στους Δήμους Λασιώνος και Φολόης και στα όρια των Δήμων Λαμπείας και Ωλένης. Στο οροπέδιο απαντάται ένα από τα μεγαλύτερα δάση βελανιδιών. Καλύπτει μια έκταση 42 χιλιάδων στρεμμάτων και είναι από τα λίγα αμιγώς σπερμοφυή σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Το δάσος της Φολόης ή αλλιώς της Κάπελης βρίσκεται μέσα στις λεκάνες απορροής των ποταμών Ερυμάνθου και Πηνειού. Οι δυσμενείς κλιματικές και εδαφικές συνθήκες προσδίδουν στο δάσος προστατευτικό χαρακτήρα τόσο στο έδαφος όσο στις καλλιέργειες και στα έργα πολιτισμού, από τα οποία διέρχονται οι ποταμοί Αλφειός και Πηνειός. Το δασικό σύμπλεγμα Κάπελης-Φολόης με μέσο ύψος 600 μέτρα είναι ένα πλούσιο οικοσύστημα με πλούσια χλωρίδα και πανίδα.. Υπάρχουν ζώνες που επιτρέπεται το κυνήγι και σε κάποιες περιοχές που απαγορεύεται για να μπορούν τα ζώα και τα πουλιά να πολλαπλασιάζονται. Τα αναπαραγόμενα είδη είναι ο φιδαετός Circaetus gallicus, ο χρυσαετός Aquila chrysaetos, ο πετρίτης Falco peregrinus, ο μπούφος Bubo bubo, η αλκυόνη Alcedo atthis, ο λευκονώτης Dendrocopos leucotos και ο μουστακοτσιροβάκος Sylvia rueppelli. Τα επιτρεπόμενα είδη κυνηγιού είναι ο λαγός, η ορεινή πέρδικα, τα αγριογούρουνα στην περιοχή του Ερυμάνθου, αποδημητικά πουλιά, αγριοπερίστερα, φάσες μπεκάτσες, τρυγόνια κ.ά.Συγκεκριμένες Εποχές αυτοφυούν πολυκύτταροι μυκήτες με ομβρελοειδή μορφή ή πιό γνωστά διαδεδομένα τα μανιτάρια...
Μανιτάρι ονομάζεται κοινώς το ορατό μέρος πολυκύτταρων μυκήτων με τη χαρακτηριστική, συνήθως ομβρελοειδή μορφή. Πρόκειται για το σώμα του μανιταριού, δηλαδή το όργανο στο οποίο θα αναπτυχθούν τα σπόρια που θα εξασφαλίσουν τη διαιώνιση του είδους. Το κυρίως μέρος του μύκητα είναι υπόγειο και σχεδόν πάντα αθέατο το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου. Είναι το μυκήλιο που αναπτύσσεται σαν ιστός στο υπόστρωμα με τη μορφή των μυκηλιακών υφών.
Η λέξη μανιτάρι είναι υποκοριστικό της αρχαιοελληνικής "αμανίτης".Αρχαιοελληνικής προέλευσης είναι και η ονομασία του είδους Boletus Edulis (βασιλομανίταρο), οι λέξεις Boletus και Edulis (εδώδιμον-έδεσμα) προέρχονται από το αρχαιοελληνικό γλυκόριζα (κομμάτι γης) και από το μέλλοντα του ρήματος εσθίω (τρώγω), έδομαι. Ήταν γνωστό ως "ύδνον" στην αρχαιότητα,ενώ...
...ενώ είχε μιά εξαιρετική Φθινοπωρινή ημέρα που προκαλούσε έντονα(το γνωστό "βαράτε με κι ας κλαίω...)από πολύ πρωι να σελώσω τη Γερμανίδα και να καταγράψουμε όλα όσα διαβάσαμε και βρίσκουμε πάντα πιό ενδιαφέροντα από κοντά...
Το Φθινόπωρο η Φύση αρχίζει το στριπτίζ στις φυλλωσιές των κλαδιών των δένδρων και είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για μπανηστήρι και ανάταση ψυχικού κόσμου εδικότερα δε για όσους από εμας κοινούς θνητούς έχουμε δίπλα μας μια δίτροχη ερωμένη να ξεσαλώνουμε στην αγκαλιά της Ελληνικής υπέροχης Φύσης...
Ο προορισμός είναι η αφορμή...οι εικόνες και όσα αποτυπωθουν είναι η αιτία αλλά η ουσία είναι η βόλτα...το ταξίδι...η διαδρομή...οι ανάσες και φυσικά αυτή η διαχρονική σχέση μας με τη μοτοσυκλέτα είναι η πρέζα μας...
Μια λιακάδα με 22°C μας κάνουν ακόμα καλύτερη την διάθεση ενώ αυτή η γνώριμη αποτοξίνωση με το που αφήνουμε πίσω τα τσιμέντα και πιάνουμε το επαρχιακό στροφιλίκι ειναι και σήμερα εδω...
Οδηγώ και μέσ'απ'το κράνος σχηματίζεται αυτό το χαμόγελο του Τζόκερ...φΟκ δε σύστεμ...!!xaxaxaκαι γίνομαι ένα με τα όσα παίζουν γύρω μου στη διαδρομή και στα χρώματα της Φθινοπωρινης Ελληνικής Φύσης...
Η Φολόη αυτή την Εποχή αξίζει και κάθε απόχρωση του πράσινου που δίνει τη σειρά του σε κόκκινο-κίτρινο-καφέ και δεκάδες αποχρώσεις τους αποτελούν μαγικό βιολί στο μοτοταξίδι...η διάθεση απογειώνεται με το που πατάμε εκεί μέσα στην Κάπελη...
ενω με συνοπτικές διαδικασίες αφήνουμε τυχαία την άσφαλτο πίσω μας και χωνόμαστε μέσα στις πύλες του παραμυθένιου δάσους...
απόλαυση παρέα με τα κορίτσια μου και τις αισθήσεις να ρουφάνε ενέργεια...
η χθεσινή βροχή σε συνδυασμό με το αφράτο χώμα του δάσους θέτουν ενίοτε παιδική χαρά σε Γερμανίδα και εαυτόν ενώ η συνοδηγός συνηγορεί και πάμε πιο μέσα μέχρι το γκαράζ μας...
Όπου και θα ξεζέψουμε για να περπατήσουμε μέσα στο δάσος χαζεύοντας τα πολυάριθμα μανιτάρια...κι απολαμβάνοντας σαλεμένος κάθε χρωματισμό και σχήμα που αποθανατίζω στις φωτογραφίες...
Το σημερινό μενού...χωρίς λόγια...καλή όρεξη...
ενώ το κυνήγι μανιταριών διακόπτουν οι κρυφές Wild ματιές στη Γερμανίδα μου...
και συνεχίζουμε...
δε χορταίνονται...
οπως δεν χορταίνεις την απόλαυση της περατζάδας μέσα σε αυτά τα εδάφη...
ηρεμία σε ισορροπία με φυσικό κάλλος και ησυχία του νου που δουλεύουν υπερωρίες των αισθήσεων...
αυτό το τεράστιο χαμόγελο της επίσκεψης...της φυγής...της παρέας...της διαδρομής...που η μοτοσυκλέτα μας δίνει απλόχερα όσο κοντά ή μακρυά κάθε φορά...δίνοντας μια τελευταία νότα και βλέμμα στις ομορφιές τριγύρω...xaxaxaxa
και πάμε σολάροντας στα στροφιλίκια της διαδρομής για να γυρίσουμε στη βάση μας...γεμάτοι ομως...ευδιάθετοι και με γεμάτες μπαταρίες...ως την επόμενη...Ζούμε σε μια υπέροχη Χωρα για μοτοταξίδια και ανάσες...τα ξέρεις...κράνος μίζα και έφυγες...μην κάθεσαι!
...asta la vista
Το δάσος της Φολόης ή αλλιώς της Κάπελης βρίσκεται μέσα στις λεκάνες απορροής των ποταμών Ερυμάνθου και Πηνειού. Οι δυσμενείς κλιματικές και εδαφικές συνθήκες προσδίδουν στο δάσος προστατευτικό χαρακτήρα τόσο στο έδαφος όσο στις καλλιέργειες και στα έργα πολιτισμού, από τα οποία διέρχονται οι ποταμοί Αλφειός και Πηνειός. Το δασικό σύμπλεγμα Κάπελης-Φολόης με μέσο ύψος 600 μέτρα είναι ένα πλούσιο οικοσύστημα με πλούσια χλωρίδα και πανίδα.. Υπάρχουν ζώνες που επιτρέπεται το κυνήγι και σε κάποιες περιοχές που απαγορεύεται για να μπορούν τα ζώα και τα πουλιά να πολλαπλασιάζονται. Τα αναπαραγόμενα είδη είναι ο φιδαετός Circaetus gallicus, ο χρυσαετός Aquila chrysaetos, ο πετρίτης Falco peregrinus, ο μπούφος Bubo bubo, η αλκυόνη Alcedo atthis, ο λευκονώτης Dendrocopos leucotos και ο μουστακοτσιροβάκος Sylvia rueppelli. Τα επιτρεπόμενα είδη κυνηγιού είναι ο λαγός, η ορεινή πέρδικα, τα αγριογούρουνα στην περιοχή του Ερυμάνθου, αποδημητικά πουλιά, αγριοπερίστερα, φάσες μπεκάτσες, τρυγόνια κ.ά.Συγκεκριμένες Εποχές αυτοφυούν πολυκύτταροι μυκήτες με ομβρελοειδή μορφή ή πιό γνωστά διαδεδομένα τα μανιτάρια...
Μανιτάρι ονομάζεται κοινώς το ορατό μέρος πολυκύτταρων μυκήτων με τη χαρακτηριστική, συνήθως ομβρελοειδή μορφή. Πρόκειται για το σώμα του μανιταριού, δηλαδή το όργανο στο οποίο θα αναπτυχθούν τα σπόρια που θα εξασφαλίσουν τη διαιώνιση του είδους. Το κυρίως μέρος του μύκητα είναι υπόγειο και σχεδόν πάντα αθέατο το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου. Είναι το μυκήλιο που αναπτύσσεται σαν ιστός στο υπόστρωμα με τη μορφή των μυκηλιακών υφών.
Η λέξη μανιτάρι είναι υποκοριστικό της αρχαιοελληνικής "αμανίτης".Αρχαιοελληνικής προέλευσης είναι και η ονομασία του είδους Boletus Edulis (βασιλομανίταρο), οι λέξεις Boletus και Edulis (εδώδιμον-έδεσμα) προέρχονται από το αρχαιοελληνικό γλυκόριζα (κομμάτι γης) και από το μέλλοντα του ρήματος εσθίω (τρώγω), έδομαι. Ήταν γνωστό ως "ύδνον" στην αρχαιότητα,ενώ...
...ενώ είχε μιά εξαιρετική Φθινοπωρινή ημέρα που προκαλούσε έντονα(το γνωστό "βαράτε με κι ας κλαίω...)από πολύ πρωι να σελώσω τη Γερμανίδα και να καταγράψουμε όλα όσα διαβάσαμε και βρίσκουμε πάντα πιό ενδιαφέροντα από κοντά...
Το Φθινόπωρο η Φύση αρχίζει το στριπτίζ στις φυλλωσιές των κλαδιών των δένδρων και είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για μπανηστήρι και ανάταση ψυχικού κόσμου εδικότερα δε για όσους από εμας κοινούς θνητούς έχουμε δίπλα μας μια δίτροχη ερωμένη να ξεσαλώνουμε στην αγκαλιά της Ελληνικής υπέροχης Φύσης...
Ο προορισμός είναι η αφορμή...οι εικόνες και όσα αποτυπωθουν είναι η αιτία αλλά η ουσία είναι η βόλτα...το ταξίδι...η διαδρομή...οι ανάσες και φυσικά αυτή η διαχρονική σχέση μας με τη μοτοσυκλέτα είναι η πρέζα μας...
Μια λιακάδα με 22°C μας κάνουν ακόμα καλύτερη την διάθεση ενώ αυτή η γνώριμη αποτοξίνωση με το που αφήνουμε πίσω τα τσιμέντα και πιάνουμε το επαρχιακό στροφιλίκι ειναι και σήμερα εδω...
Οδηγώ και μέσ'απ'το κράνος σχηματίζεται αυτό το χαμόγελο του Τζόκερ...φΟκ δε σύστεμ...!!xaxaxaκαι γίνομαι ένα με τα όσα παίζουν γύρω μου στη διαδρομή και στα χρώματα της Φθινοπωρινης Ελληνικής Φύσης...
Η Φολόη αυτή την Εποχή αξίζει και κάθε απόχρωση του πράσινου που δίνει τη σειρά του σε κόκκινο-κίτρινο-καφέ και δεκάδες αποχρώσεις τους αποτελούν μαγικό βιολί στο μοτοταξίδι...η διάθεση απογειώνεται με το που πατάμε εκεί μέσα στην Κάπελη...
ενω με συνοπτικές διαδικασίες αφήνουμε τυχαία την άσφαλτο πίσω μας και χωνόμαστε μέσα στις πύλες του παραμυθένιου δάσους...
απόλαυση παρέα με τα κορίτσια μου και τις αισθήσεις να ρουφάνε ενέργεια...
η χθεσινή βροχή σε συνδυασμό με το αφράτο χώμα του δάσους θέτουν ενίοτε παιδική χαρά σε Γερμανίδα και εαυτόν ενώ η συνοδηγός συνηγορεί και πάμε πιο μέσα μέχρι το γκαράζ μας...
Όπου και θα ξεζέψουμε για να περπατήσουμε μέσα στο δάσος χαζεύοντας τα πολυάριθμα μανιτάρια...κι απολαμβάνοντας σαλεμένος κάθε χρωματισμό και σχήμα που αποθανατίζω στις φωτογραφίες...
Το σημερινό μενού...χωρίς λόγια...καλή όρεξη...
ενώ το κυνήγι μανιταριών διακόπτουν οι κρυφές Wild ματιές στη Γερμανίδα μου...
και συνεχίζουμε...
δε χορταίνονται...
οπως δεν χορταίνεις την απόλαυση της περατζάδας μέσα σε αυτά τα εδάφη...
ηρεμία σε ισορροπία με φυσικό κάλλος και ησυχία του νου που δουλεύουν υπερωρίες των αισθήσεων...
αυτό το τεράστιο χαμόγελο της επίσκεψης...της φυγής...της παρέας...της διαδρομής...που η μοτοσυκλέτα μας δίνει απλόχερα όσο κοντά ή μακρυά κάθε φορά...δίνοντας μια τελευταία νότα και βλέμμα στις ομορφιές τριγύρω...xaxaxaxa
και πάμε σολάροντας στα στροφιλίκια της διαδρομής για να γυρίσουμε στη βάση μας...γεμάτοι ομως...ευδιάθετοι και με γεμάτες μπαταρίες...ως την επόμενη...Ζούμε σε μια υπέροχη Χωρα για μοτοταξίδια και ανάσες...τα ξέρεις...κράνος μίζα και έφυγες...μην κάθεσαι!
...asta la vista