λοιπον,αντε να γραψω και τα σημερινα.
εκκρεμοτητα απο χθες,ειχα πει σε δυο τρεις φιλους ν ακολουθησουν,και ψηθηκαν φουλ,τελικα το χιονισαν την τελευταια στιγμη.
οποτε ξεκινησα παλι μονος.
ξαναπιασα το μονοπατι,αφηνοντας παλι τη μηχανη στο ζορικο σημειο,τη γυρισα να ειναι και ετοιμη,μη μας κυνηγησει τπτ να καβαλισω να φυγω μαλλια.
κλειδωσα το κρανος,φορτωσα σακιδιο και ξεκινησα με τα ποδια πιανοντας παλι το λιθοστρωτο.
μετα απο λιγο κατεβασμα,εχει μια διχαλα που οδηγει σε ενα καθετο σημειο του βουνου οπου εκει βρισκεται το εκκλησακι του Αγ.Νικολα του Κρεμαστού,σε μια σπηλια στον κοκκινο βραχο.
ζορικο το κατεβασμα,και το ανεβασμα μετα,πολυ πετρα και μεγαλες κλισεις.
πλησιαζοντας το σημειο,τα πρωτα κτισματα,κατεστραμενα πλεον,κανουν την εμφανηση τους.
η θεα καταπληκτικη,αν και ειχε λιγο θολουρα η ατμοσφαιρα.
τα περασματα ηταν τετοιου τυπου
κ αυτα ειναι προσθηκες των τελευταιων χρονων,πριν ειχε απλα ενα σχοινι καρφωμενο στο βραχο.
εκκλησακι μινιμαλ,μια σταλια,γκρεμισμενο κ αυτο,κυριολεκτικα στο χειλος του γκρεμου.
αυτο δεν ξερω τι ειναι,κατι σαν δεξαμενη μου κανει,αλλα δεν ειμαι σιγουρος.
ισως και ταφος.
ποιος ξερει...
βρισκομαι ηδη μεσα στο φαραγγι,το νερο δυστυχως εχει λιγοστεψει κ αλλο σε συγκριση με εχθες.
αν ειχε βρεξει τις προηγουμενες μερες,ο συγκεκριμενος καταρακτης ειναι εντυπωσιακοτατος
ανηφορα παλι μετα,μεσα απο δυσκολα περασματα,σχεδον στο αερα
μετα απο λιγο βρεθηκα κατω απ τον επιβλητικο βραχο,λιγο χαμηλοτερα απο το υψος του σπηλαιου.
η θεα που εβλεπαν οι καλογέροι
και το εσωτερικο του σπηλαιου-εκκλησια
διπλα απο το σπηλαιο,σε αλλο μικροτερο σπηλαιο,χτισμενο κελι
και λιγα λογια για το μερος εκει.
Υπήρξε μεγάλο ασκητικό μοναστηριακό κέντρο την εποχή του Μεσαίωνα και το Σπήλαιο του Αγίου Νικολάου θεωρείται το πιο μεγάλο στα Βαλκάνια.
Το όνομα του πρώτου μοναχού και ιδρυτού του σπηλαίου, Νίκανδρου, που μόνασε εκεί από το 990 μέχρι το 1005, υπάρχει χαραγμενο σε επιγραφή που σώζεται μέχρι σήμερα στην είσοδο του σπηλαίου. Σύμφωνα με μεταγενέστερη μαρτυρία από τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Άρτας, Ιωάννη Απόκαυκο, ο οποίος επισκέφτηκε το σπήλαιο του Αγίου, η προσωνυμία «Κρεμαστός» δόθηκε από τον ιδρυτή της Μονής, Νίκανδρο, επειδή πρόκειται για απόκρημνα και επικίνδυνα βράχια.
επισης βλεπεις χαραγμενα ονοματα επισκεπτων απο καθε δεκαετια.
Ειδα επιγραφες του 1912,του 34,του 40,του 65,κοκ...
το σπηλαιο ανακαλυφθηκε τυχαια το 1900
πολυ ενδιαφερον ειναι οτι στις πέτρες του σπηλαίου, μοναχοί και ασκητές ζωγράφισαν βραχογραφίες απαράμιλλης ομορφιάς. Οι βραχογραφίες του σπηλαίου είναι Καππαδοκικής τεχνοτροπίας. Πιθανόν να φιλοτεχνήθηκαν από Καππαδόκες αγιογράφους, που στάθμευαν στην περιοχή κατά τις μετακινήσεις τους από την ανατολή προς την δύση.
δυστυχως βρισκονται πλεον σε πολυ ασχημη κατασταση απο βανδαλισμους αλλα και απο φυσικα φαινομενα,καθως δεν εχει γινει η παραμικρη προσπαθεια προστασιας τους η συντηρησης τους.