Μετά το ταξίδι που πραγματοποίησα το 2009 σε Γαλλία και Ισπανία, στο μυαλό μου είχα αρχίσει να δουλεύω τον επόμενο στόχο μου την Ρωσία. Φτάνοντας στο καλοκαίρι του 2010 και καταρρίπτοντας κάθε σκέψη και όνειρα γι’αυτον τον προορισμό, μετρούσα τις μέρες μπας και τα καταφέρω το 2011. κάθε εμπόδιο για καλό λένε οι σοφοί, και αυτό έπιασε τον Αύγουστο του 2010. Αν είχα ξεκινήσει για Ρωσία, θα πέρναγα πολύ δύσκολες καταστάσεις, αφού οι άσχημες φωτιές είχαν κατακλίσει την χώρα.
Οπότε είχα αρκετό χρόνο να κάτσω και να το δουλέψω καλά για να το πραγματοποιήσω. Το 2011 μέχρι τον Αύγουστο, ήταν ένας γεμάτος ταξιδιωτικά χρόνος για μένα. Πολλά ταξίδια σε Βαλκάνια και αρκετά εντος Ελληνικού εδάφους. Ο καιρός πέρασε γρήγορα, και έφτασα στον ένα μήνα πριν ξεκινήσω. Και αφού πλέον έβαλα και την υπογραφή, στο ότι κάνεις δεν θα μπορέσει να ακολουθήσει, ξεκινώ τις διαδικασίες έκδοσης Βίζας.
Γνωστή και πολύ καλή φίλη, μου προτείνει ένα ταξιδιωτικό γραφείο, που ειδικεύεται σε ότι έχει να κάνει με Ρωσία. Επισκέπτομαι το γραφείο και τους λέω για το ταξίδι. Η απάντηση ήταν ότι κλείνοντας ένα ξενοδοχείο παίρνω το VOUCHER την κράτηση δηλαδή για να μου εκδοθεί η Βίζα. Το θέμα είναι ότι, εγώ πάω οδικός και θα πρέπει να κλείσω όλα τα ξενοδοχεία από τους προορισμούς που θα περνούσα.
Εγώ είχα είδη μαζί μου το δρομολόγιο, και τις ημερομηνίες. Δίνω και μια φωτογραφία για την Βίζα, μου λένε αν θέλω κάτι οικονομικό.. Φυσικά απαντώ και σε δυο εβδομάδες θα έχω την απάντηση. Η Βίζα στοιχίζει 80 ευρώ και είπαν ότι είναι υποχρεωτικό να μου βγάλουν και ιατρική περίθαλψη για Ρωσία. Στοιχίζει 2 ευρώ την μέρα, για όσες μέρες θα βρίσκομαι εκεί. Αν συμβεί κάτι (μακριά από εμάς)…..
Ευτυχώς που τους είπα ότι θα μπω δυο φορές σε Ρωσικό έδαφος, για να γραφτεί πάνω στην Βίζα ο αριθμός 2 αλλιώς δεν θα μπορούσα να ξανά μπω. Ρεεεε…τι είναι τούτοι… Αυτές οι δυο εβδομάδες ήταν που δεν περνούσαν με τίποτα. με αποστολή mail με ενημέρωναν ότι όλα ήταν έτοιμα και να περάσω για την παραλαβή. Φτάνοντας στο γραφείο παραλαμβάνω τα πάντα και πληρώνω: 124 ευρώ για Βίζα και Ιατρική περίθαλψη. Και 988 ευρώ για εννέα ξενοδοχεία και δεκατέσσερις νύχτες σε Ρωσία.
Οπότε είμαι κομπλέ και με το ηθικό ανεβασμένο έτοιμος για όλα… Οι τιμές των ξενοδοχείων από αυτά που κλείστηκαν ήταν από 50 ευρώ το φθηνότερο μέχρι 80 το ακριβότερο, όλα με πρωινό. Γενικά η Ρωσία είναι ακριβή. Από άλλα χαρτιά τώρα, είχα ακούσει κάποιους να λένε για διεθνή άδεια οδήγησης, και άλλοι ότι δεν χρειάζεται. Εγώ σκεφτόμενος αποφασίζω να μην βγάλω.
Στην ουσία η διεθνής άδεια είναι ένα χαρτί στα αγγλικά, και το εκδίδει η ΕΛΠΑ πληρώνοντας κάποιο ποσό. Ωραία και ρωτώ… σε τι θα χρειαστεί ένα τέτοιο χαρτί σε αυτές τις χώρες και μάλιστα στα Αγγλικά; Απολύτως τίποτα!!! αυτό που σκέφτηκα είναι να μεταφράσω άδεια μηχανής και δίπλωμα στα Ρωσικά. Πήγα σε μεταφραστικό γραφείο, όπου συνεργάζομαι λόγο δουλειάς, και σε μια μέρα ήταν έτοιμα και τσάμπα, δώρο για το ταξίδι.
Βγάζω και την πράσινη κάρτα, από την ασφαλιστική μου εταιρία και είμαι οκ. Τώρα μαζί μου θα έχω ένα GPS και έναν Ρωσικό Άτλα όλης της χώρας.
Και αυτή η αγορά ήταν μετά από σκέψη, γιατί πιστεύω ποιο εύκολο θα είναι να διαβάζω τον Ρωσικό χάρτη, την στιγμή που οι πινακίδες στην χώρα είναι στα Ρωσικά, παρά να διαβάζω Αγγλικά. Από συνάλλαγμα δεν έχω κάνει καθόλου. Θα έχω κάποια μετρητά μαζί μου και κάρτες. Μπαίνοντας σε κάθε χώρα θα αλλάζω. Φανταστείτε ότι θα έχω συναλλαγή μέσα σε ένα μήνα, με επτά διαφορετικά νομίσματα.
29-7-11-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:
Tελευταία στιγμή όπως πάντα τρεχάτε ποδαράκια μου, για να προλάβω. Διανυκτέρευση για σήμερα στην συμπρωτεύουσα, με τον φίλο Νίκο-Χ το απίστευτο παιδί, να τα έχει κανονίσει όλα στην εντέλεια. 12:30 το κλειδί στην μίζα, με το υδράργυρο στα κόκκινα. Κλασικά στην εθνική με κίνηση τέτοια ώρα ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Πριν φτάσω στα διόδια των Αφιδνων, στο ύψος του Αγ Στεφάνου, θυμάμαι ότι έχω ξεχάσει την επένδυση του μπουφάν της κοντούρας.
Αυτή η επένδυση χρησιμοποιείτε και σαν μπουφανακι ξεχωριστά, και είναι ότι ποιο χρήσιμο εκεί που πηγαίνω. Αναστροφή λοιπόν και ξανά στο σημείο μηδέν… Άγχος και χάσιμο χρόνου τα πρώτα συμπτώματα. Αρχίζω ν' ανεβάζω ρυθμό, και πολύ γρήγορα πρώτη στάση για κάτι φαγώσιμο στα γρήγορα, και βενζίνη μετά την Λαμία. Φτάνοντας 17:00 στα διόδια των μαλγάρων πριν την Θεσσαλονίκη, παίρνω τηλέφωνο τον Νίκο-Χ.
Μου λέει την διεύθυνση του ξενοδοχείου στο καρακεντρο της πόλης, και πολύ σύντομα πάρκαρα έξω από αυτό. Ταχτοποιούμε όλα καλά, και αράζω μέχρι να βρεθούμε με τα παιδιά. Η ώρα πέρασε γρήγορα, ο Νίκος ήρθε και πήγαμε στα λαδάδικα σε ωραία γωνιά και πολύ καλό μαγαζί. Γνώρισα φίλους που δεν τους ήξερα, αλλά και γνωστούς που χάρηκα πολύ που τους ξανά είδα. Κουβέντα στην κουβέντα έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού. Τους ευχαρίστησα για την συμπαράσταση και τα καλά τους λόγια για το ταξίδι στα ξένα που ξεκινούσε μπροστά μου, για τριάντα ημέρες.
30-7-11-ΣΑΒΒΑΤΟ:
11:00 αποφασίζω να βάλω μπροστά την μηχανή και να ξεκινήσω. Τελικός προορισμός σήμερα το Veliko Tarnovo Βουλγαρία. Άλλη μια ανακάλυψη που είχα, ήταν ότι ξέχασα άλλα δυο βασικά πράγματα. Κλειδαριά μηχανής και ζώνη μέσης… αλλά παρόλο αυτά προσπαθούσα να έχω θετικές σκέψεις και μόνο… η διαδρομή Θεσσαλονίκη Σέρρες, μέχρι σύνορα Προμαχώνα, είναι ωραία με αρκετά κομμάτια οδικής απόλαυσης..
Φτάνοντας στα σύνορα, τα οποία τα περνώ για τέταρτη φορά μέσα στο 2011, η διαδικασία είναι εύκολη πλέον. Πολύ γρήγορα περνώ και σταματώ αμέσως εντος Βουλγαρίας για συνάλλαγμα. Η ζέστη αρκετή και ξεκινώ για να φτάσω στον προορισμό μου. Ο δρόμος είναι η εθνική Ε79-1 μέχρι την πρωτεύουσα Sofia. Η κατάσταση του δρόμου είναι αρκετά καλή, και ποιοτικά και από φυσικής άποψης. Ολιγόλεπτες στάσεις μόνο για νερό και βενζίνη.
Περνώ έξω από την πρωτεύουσα και πιάνω τον Ε83-Α2 μέχρι να συναντήσω τον Ε772-4 . πολύ ωραίος ορεινός δρόμος, και φυσική ομορφιά, ιδικά μετά την πόλη Sevlieno. φτάνω πολύ καλή ώρα στην πόλη 18:30, και κινούμε σιγά μπας και βρω ξενοδοχείο να μείνω. Η πρώτη άποψη ήταν θετική, και αρκετά τουριστική θα έλεγα. Αφού μετά από τρεις απόπειρες χωρίς να υπάρχει δωμάτιο, η τέταρτη ήταν οκ. Δωμάτιο το τελευταίο παρακαλώ, και στην τρελή τιμή των 14 ευρώ με πρωινό στο κέντρο φυσικά με θέα απέναντι στον λόφο με τα οχυρωματικά τοίχοι.
Αυτά είναι τα Βαλκάνια και όποιος δεν τα έχει επισκεφτεί να το κάνει γρήγορα!! Αμέσως έξω για βόλτα με τα πόδια. Το Βελικο Τερνοβο είναι μια από της γραφικότερες πόλης της χώρας. Είναι κτισμένη πάνω σε λόφους, που ορθώνονται απότομα σε διαφορετικά υψίπεδα, πάνω στην κοιλάδα που σχηματίζει ο μαιανδρικός ποταμός. Τα σπίτια είναι στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο και η πρόσβαση γίνεται με στενά σοκάκια, ακόμα και με σκάλες.
Η σημαντικότερη στιγμή της πόλης ήταν το 1185, όταν ανακηρύχτηκε πρωτεύουσα της δεύτερης βουλγαρικής αυτοκρατορίας. Αρκετός κόσμος να κάνει την βόλτα του στα σοκάκια, ακόμα και Ιάπωνες τουρίστες, που φυσικά φωτογράφιζαν τα πάντα. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα η διανυκτέρευση, αλλά και η γνωριμία της πόλης. Επιστροφή μετά τις τελευταίες φωτογραφίες στο ξενοδοχείο.
31-7-11-ΚΥΡΙΑΚΗ:
10:15 αναχώρηση με καταπληκτικό καιρό. Με τον Ε85 μέχρι τα σύνορα με Ρουμανία και την πόλη Ruse. Σταματώ στην ουρά ων αυτοκινήτων, η πρώτη επαφή με Ρουμανία. Τα πράγματα δεν κυλούν και γρήγορα, και βλέποντας δυο με μηχανές να παρακάμπτουν την ουρά και να περνούν μπροστά, κάνω ακριβώς το ίδιο. Ο έλεγχος ήταν ο ποιο γρήγορος που έχω περάσει σε σύνορα.
Δίνω το διαβατήριο στον αστυνομικό, βλέπει ότι είμαι Έλληνας, και με ρωτά σε άπταιστη Ελληνική γλώσσα. Που πας; Διάσχιση της Ρουμανίας απαντώ. Μου δίνει διαβατήριο λέει καλά να περάσω και φεύγω!!! Ούτε την μηχανή δεν έσβησα, και βρίσκομαι στην Ρουμανία. Με τον Ε70 προσπερνώ από έξω το Βουκουρέστι, και σταματώ σε προάστιο της πόλης. Ήθελα να αλλάξω χρήματα. Βρίσκω τράπεζα αλλά κλειστά λόγο μέρας. Η λύση την έδωσε το αυτόματο μηχάνημα. Μην ξέροντας την ισοτιμία βγάζω 200 RON και συνεχίζω με το Ε60 για το Brasov.
Η δρόμος αρκετά καλός και η διαδρομή μέσα στην φύση. Στάση σε βενζινάδικο πριν το Brasov για γρήγορο φαγητό και ξεκούραση.
Παίρνω και καφεδάκι, ανοίγω χάρτη και σκέπτομαι αν θα διανυκτερεύσω στην πόλη η κάπου αλλού. Ο καιρός έχει αρχίσει να χαλά, και να ψυχραίνει. Είναι ακόμα νωρίς και λέω να διανύσω κάμποσα χιλιόμετρα, προσπερνώντας το Brasov. Και εκεί που απολάμβανα την ορεινή οδήγηση, βλέπω ένα ογκώδες τετράποδο στο αντίθετο ρεύμα στην άκρη του δρόμου!!!
Τσοπανόσκυλο σκέφτηκα και έκοψα λίγο. Πλησιάζοντας όμως αντιλαμβάνομαι ότι είναι μια μικρή αρκούδα ψάχνοντας σε κάδο με σκουπίδια για τροφή. Σταματώ στο αντίθετο για να χαζέψω. Σταματημένα δυο αυτοκίνητα με τους οδηγούς να βγάζουν φωτογραφία, και το αρκουδάκι, να τα έχει χαμένα και να είναι ανήσυχο. Σκέπτομαι να βγάλω την φωτογραφική για να αποθανατίσω την απίστευτη σκηνή, αλλά η λογική υπερίσχυσε.
Σκέψεις σε ρυθμό υπερταχείας πέρασαν από το μυαλό, ότι όπου και μικρό κάπου κοντά και η μαμά. Δεν ήθελα σε καμιά περίπτωση να γίνω το απογευματινό γεύμα για το αρκουδάκι. Οδηγούσα με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου μετά από αυτή την υπέροχη συνάντηση με το συμπαθέστατο αρκουδάκι. Με τον Ε-578 συνεχίζω την οδήγηση προς βορρά.
Έχει αρχίσει να πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες.
Στάση σε ένα παραδοσιακό επαρχιακό χωριό, για να βάλω αδιάβροχα.
Μετά από 92χιλ αποφασίζω και μπαίνω στην πόλη Miercurea-Ciuc. Με ψιλοβρόχι και την θερμοκρασία αρκετά κάτω για την εποχή, ψάχνω για ξενοδοχείο. Πολύ έρημα τα πράγματα, και η αναζήτηση στο GPS δεν είχε και πολλές επιλογές. Φτάνω στο πρώτο, το οποίο φαινόταν για ακριβό. Παίρνω την απόφαση να ρωτήσω. 240 RON. Σε ευρώ; Τον ρωταω..57 απαντά.
Εντάξει δεν είναι και φτηνό αλλά μιλάμε για χλιδή. Και η ώρα περασμένη, βαλε και την κούραση της ημέρας το κλείνω. Βάζω την μηχανή και σε φυλασσόμενο χώρο, και πάω στο δωμάτιο. Πραγματικά τα άξιζε τα λεφτά του και με το παραπάνω. Έχει αρχίσει να νυχτώνει και βγαίνω έξω για φαγητό, και βόλτα με τα πόδια.
Περπάτησα πολύ λίγο αφού το κέντρο ήταν πολύ κοντά, και στην ουσία ένας μακρύς πεζόδρομος, και μια μεγάλη πλατεία όλο και όλο… τώρα τι τρώμε;; Βρήκα την εύκολη λύση του γρήγορου φαγητού, οπού και αυτό ήθελα αυτή την στιγμή, κάτι γρήγορο γιατί λύσσαξα στην πείνα. Η πρώτη νύχτα επί Ρουμανικού εδάφους μου άφησε ευχάριστες εντυπώσεις.