Οταν διαβασα απο τον αδερφο εδω στα περιξ @rigas στο προσφατο οδοιπορικο του αυτο το..περιεργο Ονομα "πεπελενίτσης"...καρφωθηκε η ιδεα να ζησω απο κοντα αυτο το μαγικο εγκαταλελειμμένο σημειο... Διαβαζοντας σχετικα μαλιστα οτι:
"Σαν ένα μικρό θαύμα μοιάζει από ψηλά η ιστορική Μονή Πεπελενίτσας, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Παναγίας. Την συναντάμε στα Κουνινά Αιγιαλείας, στις βραχοπλαγιές απέναντι από την Ιερά Μονή Ταξιαρχών, με την οποία χτίστηκε περίπου την ίδια εποχή (15ο αι.). Η παλαιότερη ονομασία της ήταν «Ελπίς των Απελπισμένων» ενώ η ετυμολογία της πιθανόν προέρχεται από τη σλάβικη λέξη «πεπέλ» (σημ. τέφρα) και σημαίνει τεφροδοχείο - τόπος εξαγνισμού.
Η ιστορία της συνδέεται με τον Όσιο Λεόντιο και εικάζεται ότι κτήτωρ της ήταν είτε η αδελφή του, Ελένη, είτε η ομώνυμη κόρη του Θωμά Παλαιολόγου.
Η Μονή έζησε τραγικές στιγμές καταστροφής όταν κάηκε στα Ορλωφικά, το 1772, από Τουρκαλβανούς. Το 1807 η Μονή έγινε Σταυροπηγιακή, ενώ παλαιότερα ήταν μετόχι της Μονής Ταξιαρχών.
Η Μονή έζησε μεγάλη καταστροφή και το 2007 από τη μεγάλη πυρκαγιά που κατέκαυσε την Αιγιαλεία. Διασώθηκε μόνον ο πέτρινος ναός, ρυθμού βασιλικής, που διαθέτει εντυπωσιακό τέμπλο και όμορφες ψηφιδωτές εικόνες.
Είναι γυναικεία Μονή και εορτάζει στις 25 Αυγούστου."
...απλα ηταν θεμα χρονου να καβαλησω τη Γερμανιδα αφου μαζι μου και τον προσφατα διασωθεντα Οβελιξ και με την καλη παρεα εδω να ανεβουμε στα Ορεινα της Αιγιαλειας...αλλωστε η ελπις των απελπισμενων λογω εποχων και κλεισουρας αναβιωνει με τον καλυτερο τροπο...Ελπιδα...και δυναμη...παμε!
Ανηφοριζοντας στα Κουνινά,οπου εντονη η μυρωδια στην ατμοσφαιρα απο τα κληματα και τα κρασιά που υπαρχουν ολουθε τριγυρω,αρχιζει και ανοιγει το ματι και η διαθεση,παρα το κρυο!
Η μερα Χειμωνιατικη λιακαδα και ο Σπυρος χωρις καμερες τζιπιες και σχετικα ηλεκτρονικα μαραφετια μπαινει μπροστα ξεροντας τη διαδρομη...και ξεροντας επισης η παλιαδερφη οτι τα ελαστικα μου και του @jimmis ειναι για σεμιναριο πλαγιολισθημενου ζαβού ζεϊμπεκικου επιλεγει καταλληλως...
Μασαει ομως το κατσίκι λασπουριά?...Νο way wild αφου...και ωραιοι αφου ενα δασωμενο πνιγμενο στο πρασινο περασμα διπλα απο ποταμακι μας δινει τις γνωστες ανασες...!
Απολαυση...με τα καταλληλα ελαστικα
,αλλά που να σταματησεις για κλικ και που να πατησεις...
Ο καταλληλος καμβας για φωτοσυνθεση ψυχων και νου!Πτανα μερκελ σε χαιρεταμε να σκας απο ζουλια!!!Ελλαδαρα μου!
Απεναντι απο τον ποταμο Σελινουντα με φοντο στο βαθος και τον Κλωκό κατηφοριζουμε για Μονη Πεπελενίτσης...
Ο @jimmis ψαχνει στο κινητο να βρει τις σωστες πιεσεις για ασφαλτινα χωματολαστιχα...θα ψαχνει για χρονια γτχτ...
Ειμαστε μια ανασα απο τη Μονη και απεναντι ακριβως στο βραχο θα παμε μετα,στον Οσιο Λεοντιο...
Αυτες οι αμπαντο περιοχες και ξεχασμενες απο τον Μπολιτισμο σχεσεις μας με τα οδοιπορικα δινουν ενα ευγευστο τονο στα μοτοχιλιομετρα δρομων και ζωης...μπαινοντας στη Μονη αντικρυζω αυτο που περιεγραφε ο @rigas προσφατα...
Η Παναγιά η "Ελπιδα των απελπισμενων"...παιρνεις δυναμη απο τετοιες στιγμες
θαλασσα ψυχων...και περιεργως παιζει στο ΠιΣι ταυτοχρονα πληκτρολογωντας και η Μιλβα...και απολαμβανω ακομα πιο πολυ τα οσα φρεσκαρω στη μνημη
"κορμι του Ποσειδωνα σιδερενιο..."δε μασαμε μαγκες
Αληθεια μπαινω στο μουντ να σκεφτομαι ποσες στιγμες εχουν περασει απο τετοιες εικονες καποτε...αμπαντο Ελλαδα
κολλας,ψαχνεις "γιατι"..οχι φωναχτά...αλλά αμα διαβαζεις τον αλλο πιανεις τι...
1902...ξεφτισμενοι τοιχοι μα οχι η ιστορια δεν ξεφτιζει...δυναμωνει
Βγαζει ενα περιεργο σκηνικο το σημειο...η εγκαταλειψη οι πιθανες μνημες,το περασμα...παραμυθενιο!
Θελει προσοχη η προσβαση στο παλιο μεσα στο βραχο εκκλησακι αλλα να πας...μη ρωτας,να πας
η φωνη του Σπυρου "κοιτα μην πατησεις στο σαπίμι της σκαλας δε σε βρισκουμε ουτε στη διαδρομη που ΘΑ εβγαζες να παιρναμε-υπονοωντας οτι στο τζιπιες εβγαλα μια διαδρομη μονο 60μετρα καθετο βραχο...-" σπαει λιγο το φευγιό του μυαλου εδω πανω και απολαμβανουμε τον τοπο και τη θέα...τού τραβαω κι ενα..κλικ ετσι γιατι αφου...
Εχουμε Ελληνικο καφεδακι ομως με μπρικι απο αυτους που καραγουσταρουμε φιλαρακι στην εκκλησια στο πεσμενο απο τις κατολισθησεις χωριο στα παλια Κουνινά...ωραιο "καφε"ε?τι εχεις δει μωρη αρρωστεια Γερμανιδα μου!!!
Τα πεσμενα πετρινα σπιτια και τα οσα εχουνε ζησει οι κατοικοι καποτε εδω συνθετουν σε ιδανικη μερα σημερα ενα πολυ ομορφο περασμα και ξεφευγουμε απο τα "συγχρονα" μπουντρουμια
"σ'αυτο το θεατρο σκιων τι περιμενω"λεει η μεγαλη Χαρούλα κι εχει κι ενα δίκιο...μια αληθεια ψαχνουμε ολοι...
Λεει ο Σπυρος τυχη οταν χυνεις τον καφε...ναι ειναι τυχη,αυτη εδω,η παρεα,το ταξιδι,η διαθεση!
Αφηνουμε το παραθυρο στα παλια και στις ομορφιες και ηρεμιες...
και με τη βοηθεια της Παναγιάς σιάχνουμε και μια μικροστραβή που μάς ελαχε,απο αυτες που δενει λιγο παραπανω η ομαδα στο δρομο και στο βουνο και παμε να πιασουμε απεναντι απο το Σελινουντα ποταμο για τη συνεχεια...
Ειχαμε 2 επιλογες κι ελπιζουμε να επικρατησει η λογικη...για να δουμε!
...συνεχιζεται...
"Σαν ένα μικρό θαύμα μοιάζει από ψηλά η ιστορική Μονή Πεπελενίτσας, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Παναγίας. Την συναντάμε στα Κουνινά Αιγιαλείας, στις βραχοπλαγιές απέναντι από την Ιερά Μονή Ταξιαρχών, με την οποία χτίστηκε περίπου την ίδια εποχή (15ο αι.). Η παλαιότερη ονομασία της ήταν «Ελπίς των Απελπισμένων» ενώ η ετυμολογία της πιθανόν προέρχεται από τη σλάβικη λέξη «πεπέλ» (σημ. τέφρα) και σημαίνει τεφροδοχείο - τόπος εξαγνισμού.
Η ιστορία της συνδέεται με τον Όσιο Λεόντιο και εικάζεται ότι κτήτωρ της ήταν είτε η αδελφή του, Ελένη, είτε η ομώνυμη κόρη του Θωμά Παλαιολόγου.
Η Μονή έζησε τραγικές στιγμές καταστροφής όταν κάηκε στα Ορλωφικά, το 1772, από Τουρκαλβανούς. Το 1807 η Μονή έγινε Σταυροπηγιακή, ενώ παλαιότερα ήταν μετόχι της Μονής Ταξιαρχών.
Η Μονή έζησε μεγάλη καταστροφή και το 2007 από τη μεγάλη πυρκαγιά που κατέκαυσε την Αιγιαλεία. Διασώθηκε μόνον ο πέτρινος ναός, ρυθμού βασιλικής, που διαθέτει εντυπωσιακό τέμπλο και όμορφες ψηφιδωτές εικόνες.
Είναι γυναικεία Μονή και εορτάζει στις 25 Αυγούστου."
...απλα ηταν θεμα χρονου να καβαλησω τη Γερμανιδα αφου μαζι μου και τον προσφατα διασωθεντα Οβελιξ και με την καλη παρεα εδω να ανεβουμε στα Ορεινα της Αιγιαλειας...αλλωστε η ελπις των απελπισμενων λογω εποχων και κλεισουρας αναβιωνει με τον καλυτερο τροπο...Ελπιδα...και δυναμη...παμε!
Ανηφοριζοντας στα Κουνινά,οπου εντονη η μυρωδια στην ατμοσφαιρα απο τα κληματα και τα κρασιά που υπαρχουν ολουθε τριγυρω,αρχιζει και ανοιγει το ματι και η διαθεση,παρα το κρυο!
Η μερα Χειμωνιατικη λιακαδα και ο Σπυρος χωρις καμερες τζιπιες και σχετικα ηλεκτρονικα μαραφετια μπαινει μπροστα ξεροντας τη διαδρομη...και ξεροντας επισης η παλιαδερφη οτι τα ελαστικα μου και του @jimmis ειναι για σεμιναριο πλαγιολισθημενου ζαβού ζεϊμπεκικου επιλεγει καταλληλως...
Μασαει ομως το κατσίκι λασπουριά?...Νο way wild αφου...και ωραιοι αφου ενα δασωμενο πνιγμενο στο πρασινο περασμα διπλα απο ποταμακι μας δινει τις γνωστες ανασες...!
Απολαυση...με τα καταλληλα ελαστικα
,αλλά που να σταματησεις για κλικ και που να πατησεις...
Ο καταλληλος καμβας για φωτοσυνθεση ψυχων και νου!Πτανα μερκελ σε χαιρεταμε να σκας απο ζουλια!!!Ελλαδαρα μου!
Απεναντι απο τον ποταμο Σελινουντα με φοντο στο βαθος και τον Κλωκό κατηφοριζουμε για Μονη Πεπελενίτσης...
Ο @jimmis ψαχνει στο κινητο να βρει τις σωστες πιεσεις για ασφαλτινα χωματολαστιχα...θα ψαχνει για χρονια γτχτ...
Ειμαστε μια ανασα απο τη Μονη και απεναντι ακριβως στο βραχο θα παμε μετα,στον Οσιο Λεοντιο...
Αυτες οι αμπαντο περιοχες και ξεχασμενες απο τον Μπολιτισμο σχεσεις μας με τα οδοιπορικα δινουν ενα ευγευστο τονο στα μοτοχιλιομετρα δρομων και ζωης...μπαινοντας στη Μονη αντικρυζω αυτο που περιεγραφε ο @rigas προσφατα...
Η Παναγιά η "Ελπιδα των απελπισμενων"...παιρνεις δυναμη απο τετοιες στιγμες
θαλασσα ψυχων...και περιεργως παιζει στο ΠιΣι ταυτοχρονα πληκτρολογωντας και η Μιλβα...και απολαμβανω ακομα πιο πολυ τα οσα φρεσκαρω στη μνημη
Αληθεια μπαινω στο μουντ να σκεφτομαι ποσες στιγμες εχουν περασει απο τετοιες εικονες καποτε...αμπαντο Ελλαδα
κολλας,ψαχνεις "γιατι"..οχι φωναχτά...αλλά αμα διαβαζεις τον αλλο πιανεις τι...
1902...ξεφτισμενοι τοιχοι μα οχι η ιστορια δεν ξεφτιζει...δυναμωνει
Βγαζει ενα περιεργο σκηνικο το σημειο...η εγκαταλειψη οι πιθανες μνημες,το περασμα...παραμυθενιο!
Θελει προσοχη η προσβαση στο παλιο μεσα στο βραχο εκκλησακι αλλα να πας...μη ρωτας,να πας
η φωνη του Σπυρου "κοιτα μην πατησεις στο σαπίμι της σκαλας δε σε βρισκουμε ουτε στη διαδρομη που ΘΑ εβγαζες να παιρναμε-υπονοωντας οτι στο τζιπιες εβγαλα μια διαδρομη μονο 60μετρα καθετο βραχο...-" σπαει λιγο το φευγιό του μυαλου εδω πανω και απολαμβανουμε τον τοπο και τη θέα...τού τραβαω κι ενα..κλικ ετσι γιατι αφου...
Εχουμε Ελληνικο καφεδακι ομως με μπρικι απο αυτους που καραγουσταρουμε φιλαρακι στην εκκλησια στο πεσμενο απο τις κατολισθησεις χωριο στα παλια Κουνινά...ωραιο "καφε"ε?τι εχεις δει μωρη αρρωστεια Γερμανιδα μου!!!
Τα πεσμενα πετρινα σπιτια και τα οσα εχουνε ζησει οι κατοικοι καποτε εδω συνθετουν σε ιδανικη μερα σημερα ενα πολυ ομορφο περασμα και ξεφευγουμε απο τα "συγχρονα" μπουντρουμια
"σ'αυτο το θεατρο σκιων τι περιμενω"λεει η μεγαλη Χαρούλα κι εχει κι ενα δίκιο...μια αληθεια ψαχνουμε ολοι...
Λεει ο Σπυρος τυχη οταν χυνεις τον καφε...ναι ειναι τυχη,αυτη εδω,η παρεα,το ταξιδι,η διαθεση!
Αφηνουμε το παραθυρο στα παλια και στις ομορφιες και ηρεμιες...
και με τη βοηθεια της Παναγιάς σιάχνουμε και μια μικροστραβή που μάς ελαχε,απο αυτες που δενει λιγο παραπανω η ομαδα στο δρομο και στο βουνο και παμε να πιασουμε απεναντι απο το Σελινουντα ποταμο για τη συνεχεια...
Ειχαμε 2 επιλογες κι ελπιζουμε να επικρατησει η λογικη...για να δουμε!
...συνεχιζεται...
