Ήταν ένας Αρκούδος, ένας Καπετάνιος και δυό Πρωτάρηδες [ Valea Caldă ]

Melatos

WildRider
Δημοσιεύσεις
2.343
Ηλικία
40
Περιοχή
Πατρα
Όνομα
Θεμιστοκλής
Bike
Africa Queen
Ο τίτλος θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί την εισαγωγική φράση ενός ανέκδοτου ή ενός παραμυθιού. Είναι και από τα δύο αφού, πρώτον δεν έχει εκδοθεί «ηλεκτρονικά» μέχρι τώρα αλλά και γιατί θα προκαλέσει τον γέλωτα στον αναγνώστη, δεύτερον γιατί όπως στα περισσότερα των παραμυθιών ζήσαν, ή μάλλον ταξιδέψαν αυτοί καλά, και εμείς καλύτερα.


Αυτή η βόλτα, εκδρομή, εξόρμηση όπως θέλεις πες την, ήταν από τους σταθμούς στην μοτοσυκλετιστική μου ζωή. Όχι γιατί ήταν κάποια σημαντική, αλλά γιατί γίναν κάποια πράγματα κατά την διάρκεια, και μετά αυτής, που με σημάδεψαν ανεξίτηλα και διαμόρφωσαν τον τρόπο που αντιμετωπίζω καταστάσεις που αφορούν το αντικείμενο πάθους το οποίο εξυμνούμε στον εδώ διαδικτυακό ιστόχωρο, και δεν είναι άλλο από την μοτοσυκλέτα.


Ξεκινώντας, να αναφέρω ότι η σύνταξη του παρόντος, αποτελεί και έναν ιδιότυπο τρόπο εορτασμού, των γενέθλιων που αφορούν τις από κοινού χωμάτινες εξορμήσεις μεταξύ εμού και του @Dinos MEC και οι οποίες άρχισαν να εκτυλίσσονται πριν από ακριβώς 10 χρόνια. Θα μου πεις τι είναι 10 χρόνια, μπροστά στην αιωνιότητα! Προφανώς και δεν γίνεται για την διεκδίκηση δαφνών, αντιθέτως γίνεται για την ανάδειξη αλλά και την κατάδειξη συμπεριφορών και καταστάσεων που αφορούν τον μοτοσυκλετισμό, τουλάχιστον τον ερασιτεχνικό, που υπηρετούμε και οι περισσότεροι στον εδώ διαδικτυακό χώρο.


Η ιστορία εξελίσσεται εν έτει 2010, μια χρονιά για μένα σταθμός στα μοτοσυκλετιστικά δρώμενα της Ψαροκώσταινας. Ζούμε σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία ο οργανωμένος -είτε σε διαδικτυακές είτε σε πραγματικές λέσχες- μοτοσυκλετιστικός κόσμος αρχίζει να αλλάζει χούγια, ή για να το αποδώσω καλύτερα, αρχίζει να πλήττεται από την φθίνουσα οικονομική απόδοση της χώρας. Εντάξει, οι βαρβάτες ομάδες δεν άλλαξαν και πολύ τις συνήθειες τους, αφού τον καφέ τους συνέχιζαν να τον πίνουν στα Ομηρικά ταξίδια που έκαναν από την Πάτρα στην Ναύπακτο ή ακόμα για τους τολμηρότερους από την Πάτρα στο Μεσολόγγι ή αλλιώς έκαναν χαριτωμένες βολτίτσες με το έτερον ήμισυ, το οποίο και υποχρέωναν να γίνει μέλος στο χώρο που ήταν εγγεγραμμένοι, ώστε να γράφει και αυτό με την σειρά του πόσο καταπληκτική ήταν η εκδρομούλα και σε άλλες περιπτώσεις να καθορίζει το μέρος ή και το είδος της εκδρομής και φυσικά το σημείο διανυκτέρευσης. Τα ναωτέρω είναι προϊόν ευφάνταστης μυθοπλασίας και ουδεμία σχέση έχουν με την σκληρή φορουμική πραγματικότητα. Αυτό που άλλαξε ήταν ο διατροφικός περιορισμός που επιβλήθηκε λόγω τσέπης, και οποίος υπαγόρευε μερικά σουβλάκια, σε σχέση με τις γενοκτονίες κοπαδιών που κάγχαζαν μετέπειτα διαδικτυακά, ότι κατάφεραν να τελέσουν. Και από μοτοσυκλετιστική ουσία μηδέν, εκτός και -να με συγχωρνάς γι’αυτό- αν θεωρείς ότι ο αριθμός των υπέρλαμπρων εξωτερικών λαμπτήρων, τα δέκα μπριζάκια, τα αδιάβροχα ηχεία και τα 15 led στην κεντρική βαλίτσα είναι υγιής μοτοσυκλετισμός. Τέλος πάντων, ας τα αφήσουμε αυτά, είναι συνήθειες του παρελθόντος, ή μήπως όχι? Να μη ξεχάσω σε αυτό το σημείο, της εκχύλισης χολής, να αναφέρω και τους Διαδικτυακούς Δικαστές, που υπήρχαν σε όποιο πληκτρολόγιο και να σήκωνες, σε όποιο forum και να έμπαινες. Ήταν παντού, αρχικά για να σε συνετίσουν και έπειτα, ως αυθεντίες, να σε καθοδηγήσουν και να επιβάλλουν, μονομερείς εγωκεντρικές απόψεις, οι οποίες ως επί το πλείστον λειτουργούσαν ως φυσικό διεγερτικό του φιλάσθενου μορίου τους, αφού είτε επιτύγχανε την τεχνητή ανύψωση του, είτε την αναπλήρωση των χαμένων πόντων του! Κατάλοιπα αυτών, υπάρχουν ακόμα και ζουν ανάμεσα μας, τους αναγνωρίζεις σχετικά εύκολα από την απουσία γενετήσιων αδένων στον καβάλο τους!



Πάμε τώρα στο δια ταύτα. Έχοντας περάσει από διάφορους ιστόχωρους, αλλά και από φυσικούς χώρους που αφορούν την μοτοσυκλέτα, απαγοητευμένος από ευτραφείς μηχανοδηγούς που αρέσκονται στο να ξεσκίζονται στα ταβερνεία και μετά να οδηγάνε με 30 χλμ/ώρα αφού φίδιαζαν στην θέση του οδηγού ως άλλοι βόες που έχουν καταπιεί αντιλόπες, υπέπεσε στην αντίληψη μου, ένας χώρος, o οποίος μετρούσε λίγους μήνες ζωής και του οποίου η ακριβής ονομασία μου διαφεύγει, αλλά νομίζω ότι υπήρχε σίγουρα η λέξη Mototrail. Περιεργαζόμενος τον χώρο αυτό, διαπίστωσα μια τάση στην διπλή χρήση των μοτοσυκλετών τύπου on-off, τομέα που με ενδιέφερε και μένα, αφού τότε είχα ξεκινήσει δειλά δειλά να λερώνω την κατά τα άλλα καλογυαλισμένη μαύρη Αφρικανή. Και να λοιπόν που πέφτω σε ηλεκτρονική αναγγελία εκδρομής. Θα διαδραματιζόταν στην Βόρεια Πίνδο, θα ήταν ασφάλτινη, θα περνούσαμε από Αωό, θα διανυκτερεύαμε με σκηνές Βωβούσα και την επόμενη θα οδηγάγαμε σε γύρω διαδρομές. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων, η μοναδική μου παρέα, θα ήταν ο @Dinos MEC , καινούριος σχετικά στον κόσμο των διαδικτυακά οργανωμένων εκδρομών. Μέρα και σημείο συνάντησης, το Σάββατο στο Μέτσοβο.


Η δική μας εκδρομή θα ξεκινούσε Παρασκευή απόγευμα, με σκοπό να εκμεταλλευτούμε όσο μπορούμε τον ελεύθερο χρόνο που είχαμε για βόλτα. Ανοίγοντας έντυπους, ακόμα, χάρτες, αποφασίσαμε να κινηθούμε προς Τζουμέρκα με σκοπό την επόμενη, να είμαστε αρκετά κοντά στο σημείο συνάντησης. Το που θα διανυκτερεύαμε άγνωστο και αδιάφορο, όπου μας βρει η νύχτα! Την χαρά που νιώθεις όταν ξεκινά μια βόλτα την ξέρεις, δε χρειάζεται να στην περιγράψω! Μια καθυστερημένη εκκίνηση, θα μας βρει στην Άρτα, με τον ήλιο να έχει ήδη βουτήξει στο Ιόνιο, κοκκινίζοντας τον ορίζοντα και κάνοντας μας να καταλάβουμε ότι δεν έχουμε ακόμα πολλά χιλιόμετρα με φυσικό φως. Ταξιδεύουμε και έχουμε στα δεξιά μας τον ποταμό Άραχθο, ανεβαίνοντας ολοένα και υψόμετρο. Ο κρότος των μεταλλικών πλακών που καλύπτουν τον σκελετό της μεταλλικής γέφυρας πάνω από τον ποταμό, είναι ειδοποίηση ότι φθάσαμε στον οικισμό Φράστα. Η νύχτα έχει πέσει για τα καλά και αποφασίζουμε να διανυκτερεύσουμε κάπου εκεί γύρω. Στις παραποτάμιες αναζητήσεις μας, θα πέσουμε πάνω σε μια επιχείρηση που δραστηριοποιείται στο rafting. Ζητήσαμε την άδεια των ιδιοκτητών για να στήσουμε τις σκηνές μας, έμπροσθεν της επιχείρησης τους. Οι άνθρωποι δεν είχαν πρόβλημα, παρόλαυτα μας πρότειναν άλλο σημείο λίγο πιο πάνω, λέγοντας μας ότι είναι πιο ωραία, τους ευχαριστήσαμε και πήγαμε να στήσουμε εκεί που μας υπέδειξαν. Η μαυρίλα της νύχτας και η απουσία φωτισμού δεν μας επέτρεψαν να δούμε τον περιβάλλοντα χώρο και αρκεστήκαμε να περιμένουμε την ανατολή, εως ότου μας αποκαλυφθεί η ομορφιά που μας είχαν υποσχεθεί. Μια επίσκεψη στο καφενείο του χωριού ήταν αρκετή για να προκύψει μια μυθική -για την παρέα- φράση. Το μάτι μας έπεσε σε ένα μπουκάλι Τζίν και η παραγγελία αντιστοίχου ποτού ήταν δεδομένη. Για την αραίωση του , μια λεμονάδα Κλιάφα ήταν αρκετή και φυσικά η έκπληξη , ήρθε μετέπειτα, αφού ως συνοδευτικό σερβιρίστηκε πρόβειο κοντοσούβλι. Και κάπως έτσι προέκυψε το «Τζιν με Μεζέ»…

MJzvqZ7.jpg


u6mKVwy.jpg


HpASAT7.jpg


UVud6Ng.jpg


Το πανί της -ευτελούς σε αξία- σκηνής φωτίστηκε από τις πρώτες αχτίδες του ήλιου. Το ερέθισμα του αμφιβληστροειδή συνοδεύτηκε από αντίστοιχες δονήσεις του ακουστικού τυμπάνου, οι οποίες προέρχονταν από το κελάρυσμα των νερών.

JZnEgDp.jpg


Φυσικά, λέγοντας νερά, εννοώ τον ποταμό Άραχθο, που κυλούσε λίγο παραδίπλα μας. Κοιτώντας τα άσπρα βότσαλα του και τα καθάρια νερά του δημιουργήθηκε ευθύς αμέσως η ανάγκη για άμεση επαφή μαζί τους. Και εκεί που ένιβα, το προσφάτως αγουροξυπνημένο πρόσωπο μου, κοιτάω δίπλα μου και τι να δω?

Αυτό...

JM6l2bW.jpg


Λίγα λεπτά απραξίας και πλήρους ακινησίας λόγω δέους. Μόλις διαπίστωνα, ιδίοις όμασι, ότι είχαμε διανυκτερεύσει κάτω από ένα πολύ όμορφο πέτρινο γεφύρι, που μετέπειτα διάβασα και ξεστραβώθηκα, και κατάλαβα ότι αυτό ήταν το γεφύρι της Πλάκας. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να τρέξω και να ξυπνήσω τον Nτίνο, έπρεπε να δει και αυτός, την εικόνα που μόλις είχα αντικρύσει. Θα ήθελα κάποιος, με κάποιο μαγικό τρόπο, να μας είχε βγάλει φωτογραφία τον έναν δίπλα στον άλλον, να κοιτάμε με τα κεφάλια ψηλά, αποσβωλομένοι, αυτό το θαύμα της ηπειρώτικης κυρίως μηχανικής, αλλά και αρχιτεκτονικής. Πολλά χρόνια αργότερα, θα αισθανόμασταν, διπλά τυχεροί, που είδαμε αυτό το έργο, στην πρωταρχική του μορφή, πριν γίνει βορά στην αδυσώπητη μανία της φύσης.

23dLE1Y.jpg


Zz5hULV.jpg


bQzMkPr.jpg


cDosJyn.jpg


hQnooV7.jpg
7ozPU0t.jpg


cepWznr.jpg


Συνεχίζεται...
 

Melatos

WildRider
Δημοσιεύσεις
2.343
Ηλικία
40
Περιοχή
Πατρα
Όνομα
Θεμιστοκλής
Bike
Africa Queen
Το σπαστό φραπεδάκι ήταν αρκετό για να βάλει σε τάξη τις σκέψεις μας, οι οποίες συγκεντρωμένες, αποτελούσαν μια οργανωμένη αταξία. Ανοίξαμε τον χάρτη και προσπαθήσαμε να βρούμε πως θα πάμε Μέτσοβο. Άγνωστος ακόμα τότε ο Μπάρος, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η πλήρης ασφαλτόστρωση του. Πήραμε λοιπόν την νοητή ευθεία που θα μας έβγαζε στην Μπαλντούμα. Έχοντας πάντα στα δεξιά μας, το όρος Λάκμο, περάσαμε από Κτιστάδες, Πράμαντα, Χριστούς, Παλαιοχώρι, Ανατολική. Εντάξει το περάσαμε δε το λες και τόσο εύκολα, αφού οι εναλλαγές μεταξύ ασφάλτου και χωματόδρομου, ή μάλλον καλύτερα κοφτεροπετρόδρομου, ήταν συχνές. Ο Ντίνος τρανταζόταν, ξεδιπλώνοντας ταυτόχρονα τις χωμάτινες αρετές του και φανερώνοντας την διεμφυλική ( dual sport) πορεία που θα είχε το Vstrom.

QzD8f0u.jpg


sUSXTEZ.jpg


hFfDnn7.jpg


KEtvI7U.jpg


7Lz2lRQ.jpg


pnr8gE0.jpg


Ιδρωμένοι και σχετικά σκονισμένοι βγήκαμε στον παλιό, που ένωνε τα Γιάννενα με το Μέτσοβο και κατευθυνθήκαμε στην Μέκκα των Βλάχων. Όμορφο και στριφτερό κομμάτι, το οποίο όμως έχει διαγραφεί τελείως από την μνήμη μου, σαν να μην έχω περάσει ποτέ, σε αντίθεση με το κομμάτι πριν και μετά την Ανατολική που ακόμα θυμάμαι τις φυτευτές πέτρες που έκοβαν σαν μαχαίρι. Στο ραντεβού μας, βρεθήκαμε με τον Κοζανίτη, του οποίου μου διαφεύγει το όνομα -αν θυμάται κάποιος ας βοηθήσει-, με avatar μια αρκούδα με μπλε γλώσσα και φυσικά nickname Αρκούδος. Στην παρέα προστέθηκε, και ο Αντώνης, αν θυμάμαι καλά, ένας προσφάτως συνταξιοδοτηθέντας καπετάνιος από την Πρέβεζα, με ένα transalp, που βάλθηκε να καλύψει τον χαμένο χρόνο στη θάλασσα κάνοντας τις μοτοβόλτες που δεν μπορούσε να κάνει λόγω επαγγέλματος.

x5bULzY.jpg


Αλητεία...(ντεμεκ)

JSkmm2u.jpg


Ο Αρκούδος, που τύγχανε και administrator στο προαναφερθέν forum, μας εξήγησε εν τάχει το πλάνο που είχε για την εκδρομή μας. Θα περνάγαμε από την τεχνητή λίμνη Αωού κάνοντας περίπου το γύρο της και κατόπιν θα παίρναμε τον δρόμο για την Βωβούσα. Άξαφνα, η κουβέντα διακόπηκε, από την παρέμβαση ενός έτερου μοτοσυκλετιστή, ο οποίος καθόταν στο διπλανό τραπέζι. Όντας Γιαννιώτης και έχοντας ακούσει την κουβέντα μας, μας διέκοψε για να μας προτείνει μια αλλαγή στην εκδρομή μας. Μας πρότεινε αφού ολοκληρώσουμε τον «περίπλου» της λίμνης να κατευθυνθούμε προς το χωριό Μηλιά και να μπούμε στον Εθνικό Δρυμό της Βάλια Κάλντα. Ξέρεις φίλε, καλή η ιδέα σου, αλλά η βόλτα μας είναι ασφάλτινη, δεν είμαστε προετοιμασμένοι για χώμα. Μπα, δεν χρειάζεται να ανησυχείται, είπε με σιγουριά, είναι βατός χωματόδρομος, εγώ έχω μπει με ένα Renault twingo που έχω, μάλιστα, την προηγούμενη βδομάδα μπήκε και ένα τουριστικό λεωφορείο. Τι στο διάολο έλεγα από μέσα μου, εγώ την Βάλια Κάλντα την είχα για δύσκολη. Στο τέλος της ημέρας θα διαπίστωνα ότι πιθανότατα το λεωφορείο που είχε δει ήταν μάλλον το magic bus, έχοντας πρώτα καπνίσει την μισή ζεστή κοιλάδα.

WOtWkIC.jpg


Χωρίς πολλή σκέψη, και ως έρμαια της ανωμαλίας που διακατείχε τον συμβουλάτορα από τα Γιάννενα, αποφασίσαμε να το κόψουμε μέσα από την κοιλάδα. Χωρίς τίποτα μαζί μας, χωρίς σωστό για την περίσταση ατομικό προστατευτικό εξοπλισμό, αλλά who cares, δε θα δίναμε και ανταπόκριση σε κανα σοβαρό ή και σοβαροφανή περιπετειώδη ιστόχωρο, που να ξέραμε βέβαια.

Τεχνητή λίμνη Αωού

WBa4WVl.jpg


9FRD0RF.jpg


Στην παρακάτω φώτο διακρίνεται ο παρθενικός τσαμπουκάς που έφαγε η αλουμινένια ποδιά, όταν κάπου στα Βαρδούσια, σε προηγούμενη βόλτα, πήγα να διασχίσω μια μικρή χαράδρα που κατέληγε σε ποτάμι.

CszQAxR.jpg


G1PWd7I.jpg


Περνάμε καλά στα παρασκήνια και αυτό βγαίνει και προς τα έξω, που λένε και οι θεατρίνοι

kYV48QW.jpg


1Tlu1fp.jpg


glsbEGZ.jpg


q3EuKTp.jpg


nmN52td.jpg


heOH8V3.jpg


Η είσοδος μας, έγινε από το χωριό Μηλιά. Τα πρώτα χωμάτινα χιλιόμετρα , δεν διεμήνυαν επουδενί για το τι θα ακολουθούσε. Η χαρά των ανυποψίαστων μεγάλη, και ο ρυθμός αρκετά ικανοποιητικός για αμιγώς ασφάλτινο, καθόλα γκρουπάκι.

2TTU8g4.jpg


aS1q3SU.jpg


pAbH6Oh.jpg


pLWoxiT.jpg


Το πράγμα άρχισε σιγά σιγά να ζορίζει. Το χώμα έδωσε την θέση του σε μεγάλα ολοστρόγγυλα κοτρώνια μέσα σε άνυδρα ρέματα και μεταλλικοί χτύποι έφταναν στα αυτιά μου, προερχόμενοι από τα δίκυκλα των συντρόχων, των οποίων τα μεταλλικά μέρη ερχόντουσαν αρκετά συχνά σε επαφή με τα προαναφερθέντα κοτρώνια. Και κει που μετά μαλάκωνε, να σου ξανά οι ρεματιές.

g2A1v5Q.jpg


FOD41kq.jpg


Καπετάνιος

i9xBPfV.jpg


@Dinos MEC

oyfHEnI.jpg


Αρκούδος

QZndH4T.jpg




Συνεχίζεται...
 

Melatos

WildRider
Δημοσιεύσεις
2.343
Ηλικία
40
Περιοχή
Πατρα
Όνομα
Θεμιστοκλής
Bike
Africa Queen
Εμείς εκεί ακάθεκτοι, καθώς άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους οι πελώριοι και θεόρατοι κορμοί, μαύρης και λευκής πεύκης! Μαγεία να τις βλέπεις από κάτω προς τα πάνω αλλά και να οδηγείς ανάμεσα τους. Ναι, τελικά η Βάλια Κάλντα ήταν όμως μου την περιέγραφαν μέχρι εκείνη την στιγμή, πανέμορφη και επιβλητική. Το κοπάνημα και το αγκωμαχητό συνεχίστηκε για αρκετή ώρα ακόμα, μέχρι που μια στάση για φωτογραφία θα μας ξεκούραζε για κάμποση, τελικά ώρα.

uT8h9dN.jpg


5NFLKI8.jpg


mdorLp5.jpg


t50oZJB.jpg


TXOzWu5.jpg


VR9uI4g.jpg


wYQB3xV.jpg



Σταματάω για να βγάλω τους υπόλοιπους φωτογραφία καθώς θα περνάνε. Μόλις περνάει και ο τελευταίος κάνω να ξεκινήσω, αντιλαμβανόμενος όμως ότι το μπροστινό κοπανάει πολύ, δίνω γκάζι ,αλλά μάταια, η σαμπρέλα έχει παραδώσει πνεύμα.


Καπετάνιος

2g2N1n4.jpg


@Dinos MEC

1CXGaBW.jpg


Στο πρώτο πλάτωμα που συναντώ σταματώ και περιμένω για λίγο τους υπόλοιπους να πάρουν χαμπάρι ότι δεν ακολουθώ. Πράγματι μετά από λίγο επιστρέφουν. Σαμπρέλα λέω, έχοντας ανάψει το τσιγάρο της παρηγοριάς. Τους λέω ότι έχω Fast οπότε υπάρχει ένας περιρρέοντας εφησυχασμός ο οποίος διαταράσσεται βίαια, όταν αντιλαμβανόμαστε ότι το fast αρχίζει να διαρρέει ασυστόλως, δείγμα ότι ο αεροθάλαμος έχει σκιστεί. Προσπαθώντας να κρύψω το άγχος μου, βλέπω τους υπόλοιπους σχετικά ατάραχους.

kYKcDSF.jpg


Οι επίμαχες ξύστρες και λίγον πριν, τα ακόμα πιο επιμαχα μοκασίνια. Μη βιάζεσαι για το τι και πως, θα μάθεις παρακάτω...

67nz7iV.jpg


dDKMRxt.jpg


sV9ZLXi.jpg


Και τι θα κάνουμε τώρα, λέω? Ε, θα αλλάξουμε σαμπρέλα, μου λέει ο καπετάνιος! Ξέρεις, δεν έχω σαμπρέλα! Δεν έχεις, με ρωτάει, γουρλώνοντας τα μάτια! Όχι του λέω, εσύ έχεις? Όχι μου λέει. Ε, τότε εγώ γιατί να έχω καπετάνιο μου. Μια καταιγίδα σκέψεων και ιδεών ξεκίνησε να στροβιλίζεται πάνω από τα κεφάλια μας, προκειμένου να βγούμε από την δύσκολη αυτή θέση. Ήταν όμως και κείνο το καταπράσινο δάσος ολόγυρα μας, που σε αποπλανούσε και σε έβγαζε εκτός τροχιάς, σε απάλλασε από πάσα σκέψη. Το καλοκαιρινό μπουφάν τυλίχτηκε για να γίνει μαξιλάρι και με το χορτάρι για στρώμα αφεθήκαμε στο να ακούμε το θρόισμα των δέντρων από το ελαφρύ αεράκι. Σαν να μη μας ένοιαζε τίποτα εκείνη την στιγμή.


Η σχεδόν καλοκαιρινή siesta διακόπηκε από το κλασσικό κροτάλισμα παλαιού πετρελαιοκινητήρα. Ένα τετρακίνητο όχημα με ένα αυτοκόλλητο στο πλάι που παρέπεμπε σε κάποια οργάνωση ή περιφερειακό φορέα, σταμάτησε δίπλα μας και μας κοίταζε από την κορφή ως τα νύχια. Παιδιά τι κάνετε εδώ πέρα? Μας ρώτησε. Αρκετά ενοχλημένος από την παραβίαση της ιδιωτικότητας μας αλλά και του ανακριτικού ύφους του οδηγού, σηκώθηκα επάνω και του απάντησα, πως κάνουμε ότι γουστάρουμε και δεν θα του δώσουμε λογαριασμό! Ο οδηγός ξαναρώτησε επίμονα τι κάνουμε σε εκείνο το σημείο και αν έχουμε σκοπό να διανυκτερεύσουμε? Τα νεύρα μου αύξαναν με γεωμετρική πρόοδο και έφθασα σε σημείο να σηκωθώ και να κατευθυνθώ προς το αμάξι φωνάζοντας ταυτόχρονα ότι το δάσος δεν του ανήκει και πως θα ήταν καλό γι’αυτόν και την παρέα του να αποχωρήσουν για να μην έχουμε άλλα, βλέπεις ήταν και κείνη η νεανική παρόρμηση. Τελοσπάντων, κάντε ότι θέλετε, είπε ο άνθρωπος, απλά να ξέρετε ότι το συγκεκριμένο σημείο που κάθεστε είναι πέρασμα αρκούδων και η ενδεχόμενη παραμονή σας το βράδυ, θα σας εξασφαλίσει σίγουρα προβλήματα με την πανίδα της περιοχής. Αγόρι μου, σωτήρα μου, του φώναξα, χτυπώντας τον συγκαταβατικά στην πλάτη, σε πέντε λεπτάκια έχουμε εξαφανιστεί! Γιατί δε το λεγες τόση ώρα ?

Και κάπως έτσι βρέθηκα να οδηγάω για 25 χιλιόμετρα με σκασμένο μπροστινό, χωρίς να με νοιάζει η κατάσταση του ελαστικού. Το ένστικτο της επιβίωσης νομίζω, μου έδωσε υπερφυσικές οδηγικές ικανότητες αφού γλίτωσα άπειρες φορές το πέσιμο εξαιτίας του χορού που έκανε το μπροστινό! Η πέτρινη πηγή όχι απλώς μας ξεδίψασε, αλλά μετά απ’όλη την υπερπροσπάθεια φάνηκε σαν όαση στην έρημο!

OnG3WjC.jpg


PWH81Wp.jpg


Ga0rFis.jpg


Βγήκαμε άσφαλτο στον δρόμο που ενώνει την Βωβούσα με το Περιβόλι. Τηλέφωνο σε Περιβολιώτη φίλο για συμβουλές που αφορούσαν την αποκατάσταση της σαμπρέλας. Το πλησιέστερο βουλκανιζατερ ήταν στα Γρεβενά, αλλά υπήρχε περίπτωση να ήμασταν τυχεροί και να βρίσκαμε σαμπρέλα στο Περιβόλι, από κανα βοσκό που είχε μοτοσυκλέτα. Τους λέω να φύγουνε μπροστά, και γω να τσουλήσω σιγά σιγά μέχρι το χωριό. Και να τος, έρχεται από μακριά, με τον βουνίσιο αέρα να ανεμίζει τα μαλλιά του, και τα ξέφτια από την ξεθωριασμένη στρατιωτική παραλλαγή του. Το πρόσωπο κατακόκκινο από υγεία και το κορμί καβάλα σ’ένα μπλέ Yamaha ΧΤ. Μα ναι, είναι ο βοσκός που ψάχναμε, αφού με 21’’ μπροστινό σίγουρα θα είχε κάπου μια σαμπρέλα για καβάντζα. Κόρνες και σηκωμένα χέρια για να τον σταματήσω, και αυτός να κορνάρει, να φωνάζει ένα μακρόσυρτο γειααααα και να χάνεται στον ορίζοντα. Φτουυυυ.

Η είσοδος μου στο χωριό έγινε με κατεβασμένο το κεφάλι, με εμφανή την απογοήτευση, που ερχόταν σε αντίθεση με την έκδηλη χαρά της υπόλοιπης ομάδας, αφού ο Dinow, ο Αρκούδος και ο Καπετάνιος, χοροπηδούσαν κα με νεύματα που έκαναν νόημα να επιταχύνω προς αυτούς. Είχαν μόλις έρθει σε επαφή με το Άγιο Κατέμιο τον Αχαιό, που δεν ήταν άλλος από έναν συμπαθή -κατά έναν περίεργο τρόπο- ιδιοκτήτη ενός Ktm 990, με καταγωγή από την Πάτρα, όπου με άλλους δύο ομοιοπαθείς με αυτόν διέσχιζαν χωμάτινα την περιοχή. Είχανε σαμπρέλες και προσφέρθηκε να μου δώσει μια. Παρά τις επίμονες προσπάθειες να του την πληρώσω, δεν δέχτηκε και στην ερώτηση μου πως θα του το ξεπλήρωνα μου απάντησε, ότι θα έπρεπε κάποια στιγμή να του κρατήσω τα παιδιά του για να ξαναπάει εκδρομή με τους φίλους του. Άτεκνος τότε εγώ, δεν μπορούσα να καταλάβω επαρκώς το βαθύ νόημα της μελλοντικής επιθυμίας του. Μας χαιρέτησαν και χάθηκαν προς την έξοδο του χωριού!


Το σκηνικό μεταφέρεται στην κεντρική πλατεία του χωριού, με την άφρικα στημένη στην μέση της, καβάλα σ’ένα καφάσι Μαλαματίνα και μ’ένα μάτσο γερόντια να έχουν κάνει ένα μεγάλο κύκλο , να δίνουν οδηγίες για το πως θα φτιαχτεί το φούιτ, μετά να τσακώνονται μεταξύ τους, να τα ξαναβρίσκουν και να χάνονται ξανά σε ιστορίες που ξεκινούσαν από τον εμφύλιο και φτάναν μέχρι τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Φυσικά τα μισά από αυτά μπλεγμένα με τo βλάχικο ιδίωμα και με εμάς απλούς παρατηρητές. Από την στιγμή που δεν είχαμε σαμπρέλα καταλαβαίνεις ότι δεν είχαμε και λεβιέδες μαζί μας. Αντ’αυτών χρησιμοποιήσαμε από κατσαβίδια μέχρι κάτι μπετόβεργες που ήταν βυθισμένες στο χώμα των γλαστρών και χρησίμευαν για την στήριξη των φυτών.

QGTQfxo.jpg


Αν η Ρετσίνα, δεν είναι Μαλαματίνα, τότε δεν....

olcx3S1.jpg


XipFeoF.jpg


hSHW1sv.jpg


miO3MXH.jpg


7GL0KUv.jpg


M5rCQHW.jpg


Συνεχίζεται...
 

Melatos

WildRider
Δημοσιεύσεις
2.343
Ηλικία
40
Περιοχή
Πατρα
Όνομα
Θεμιστοκλής
Bike
Africa Queen
Κι όμως τα καταφέραμε, μας βρήκε όμως το σκοτάδι. Το πρόγραμμα της εκδρομής περιελάμβανε διανυκτέρευση στην Βωβούσα και έπρεπε να το φέρουμε εις πέρας. Έτσι μετά από λίγο μπαίναμε στο χωριό. Λόγω της ολοήμερης ασιτίας μας, έπρεπε οπωσδήποτε να βρούμε κάτι για να γιατρευτούμε. Η μύτη μας μας οδήγησε σε ταβέρνα με αρνί να στροβιλίζεται πάνω από τα κάρβουνα, δεμένο σε μια σούβλα. Αφού την κάναμε ταράτσα, ένα ξέφωτο στην είσοδο του χωριού, στρωμένο με χορτάρι και μια βρύση να τρέχει γάργαρο νεράκι, αποτέλεσε το μέρος που στήσαμε τις σκηνές μας. Κλείνοντας τα μάτια και λίγο πριν βυθιστώ μια και καλή στο χάος του Μορφέα, αναρωτήθηκα…

Τελικά έτσι είναι οι περιπετειώδεις εκδρομές?

D9bR8oy.jpg


Το πρωΐ, διαπίστωσα ότι η παραπέουσα καραβιδούλα που της είχαμε κάνει ανάνηψη το προηγούμενο βράδυ, δυστυχώς δεν άντεξε και έμεινε εκεί, να κοιτάει με παγωμένο στην κυριολεξία βλέμμα, την τετράδα των μοτοσυκλετών μας. Καφεδάκι στο μαγαζί δίπλα από το γεφύρι, πακετάρισμα και οδήγηση μέχρι και τα Γιάννενα όπου εκεί οι δρόμοι μας χώρισαν. Ο Αρκούδος τράβηξε για Κοζάνη, ο Καπετάνιος για Πρέβεζα και μείς, εμείς τι θα κάναμε?

g5veG1q.jpg


aTBYVbn.jpg


sMUuy9n.jpg


Dgot9BF.jpg


s47TO5d.jpg


HJtgGZR.jpg


Y1mllEV.jpg


Ο Ντίνος είχε την λύση για να ολοκληρωθεί το τριήμερο μας. Στην πίστα motocross του Παχυκάλαμου Άρτας εξελισσόταν αγώνας για το κύπελο και ένας ερασιτέχνης φίλος του Ντίνου έτρεχε σε αυτόν. Τι καλύτερο λοιπόν από το να παρακολουθήσουμε τον αγώνα και να βοηθήσουμε και τον Μιχάλη, που το πάλευε μόνος του!

x69znnP.jpg


V5PaFoF.jpg


NoV1Gd2.jpg


U4mVfLb.jpg


yyhKYZw.jpg


YaFjGZw.jpg


TbfT9YP.jpg


wVYq3OK.jpg


MYXUpPc.jpg


kBH5nlR.jpg


1ZbkrPn.jpg


yxNwahE.jpg


3L6FdfA.jpg


3lOTqku.jpg


tQclAmA.jpg


Τα δύο σκέλη τελείωσαν και μαζί με αυτά έκατσε και το σύννεφο σκόνης που μαζί με την αιωρούμενη διχρονίλα είχαν φτιάξει μια «αγωνιστική» επικάλυψη στα πρόσωπα μας. Βοηθήσαμε τον Μιχάλη να μαζέψει και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Δεν ήταν η πρώτη μου χωμάτινη βόλτα, ήταν όμως η πρώτη με τον dino, προπομπός αυτών που θα ακολουθούσαν, και εννοείται όχι με τον τρόπο που είχε οργανωθεί αυτή.

Τα ωραία τελείωσαν, τα ακόμα πιο ωραία, θα ξεκινούσαν λίγες μέρες αργότερα και θα αφορούσαν την διαδικτυακή σαπίλα ή αλλιώς #forumosapila © (all rights reserved) που βρίσκεται ολούθε και ολόγυρα. Ως καλός και συνετός φορουμίτης, είπα να συμβάλλω και γω, όσο μπορούσα, στην ανάπτυξη του ταξιδιωτικού που κάναμε, βάζοντας φωτογραφίες και γράφοντας δυο λόγια για την εξέλιξη του. Και εκεί είναι που ξεκινά το κυρίως πιάτο. Μετά την παράθεση τους, ξεπρόβαλε διαδικτυακός Δικαστής, κάτοχος μαύρου περιπετειώδους transalp με όνομα Βυζαντινού Αυτοκράτορα, αυτού του Μέγα, ο οποίος άρχισε να κράζει ασυστόλως και αδιακρίτως, καθώς με την στάση, την συμπεριφορά και την ένδυση μας, του προσβάλλαμε την οφθαλμική του γαλήνη, όντας μοτοσυκλετιστικά μιάσματα που μολύναμε τον αγνό και ανιδιοτελή μοτοσυκλετισμό που μάλλον ονειρευόταν. Πίστευε ότι οι ξύστρες τις οποίες είχα αφήσει επίτηδες, για να γελάσουμε, πάνω στις επικαλαμίδες, είχαν αφεθεί με σκοπό να ξύσουμε στα χώματα. Δε συζητώ για το κράξιμο δε, που έπεσε για το πατούμενο του Καπετάνιου. Ο ορισμός της Φορουμοσαπίλας, μιας έννοιας που περιλαμβάνει αρκετές τέτοιες διαδικτυακές καταστάσεις. Και όπως είχε πει πρόσφατα και ένας μοτοσοφός, παλιά που δεν υπήρχαν αυτοί οι διάολοι, έκανες καμιά κόντρα ή έπαιζες μπουνιές. Τώρα αναλώνεσαι προσπαθώντας να νικήσεις με σεντόνια τον Μαλάκα, ο οποίος όμως μαλάκας δε νικιέται καθότι ως γνωστόν από αρχαιοτάτων χρόνων η μαλακία είναι ανίκητη!


Σκέφτηκα να απαντήσω δε το έκανα, σιχάθηκα τους πάντες και τα πάντα. Ακόμα και τότε, οι ιθύνοντες του forum που ήταν και συμμετέχοντες στην εκδρομή , μείναν σιωπηλοί να παρακολουθούν τις εξελίξεις. Ο πρόσκαιρος θυμός έδωσε την σκυτάλη στην αηδία. Αποσύρθηκα για τουλάχιστον 6 χρόνια από κάθε διαδικτυακό καφενείο, έχοντας βαρεθεί να διαβάζω τον κάθε μικροτσούτσουνο βλάκα, να προσπαθεί επιβαλλόμενος σε μια αγέλη, να εξυψώσει τον χαμένο του εγωισμό, τον οποίο μπορεί να του τον έχει τσαλαπατήσει η γυναίκα του, το αφεντικό του, οι φίλοι του, η γκόμενα του κτλ, κτλ. Βαρέθηκα να βλέπω διαδικτυακά καθάρματα, να καπηλεύονται βόλτες που δεν πήγανε, μέρη που δεν είδανε, αισθήματα που δεν βιώσανε. Φτιάξαν έναν τεχνητό κόσμο, με τεχνητές αντιδράσεις, αυτοικανοποιούμενοι με γροθιές που είχαν εκτεταμένο αντίχειρα.

Μάθαμε από τα λάθη του παρελθόντος? Γίναμε καλύτεροι διαδικτυακοί μοτοσυκλετιστές ή έστω συνομιλητές? Η ιστορία επαναλαμβάνεται? Ποιος ξέρει, το μέλλον θα δείξει….


Ραντεβού στα βουνά!

Και τα πληκτρολόγια ας τα κρατήσουμε για να περιγράφουμε το πώς περάσαμε στα βουνά…



Το παρών αφιερώνεται στο @Dinos MEC ,
αποτελώντας ένα μικρό αναμνηστικό μετάλλιο,
για την από κοινού δεκαετή μοτοσυκλετιστική πορεία μας,
και μια επίκληση στην ανοχή του,
για τους διάφορους διαδικτυακούς πειραματισμούς στους οποίους,
εμμέσως υποβάλλεται μέσω εμού του ιδίου!


 

forester

RideWild Team
Admin
Δημοσιεύσεις
5.324
Ηλικία
54
Περιοχή
Περιστέρι
Όνομα
Θοδωρής
Bike
R1200GS 2011
Πριν ανοίξει τούτη η πλατφόρμα ακόμα, με απασχολούσε το νούμερο.
Το νούμερο εκείνο που όταν το ξεπεράσεις σε μέλη, χάνεται το δέσιμο της αρχικής ομάδας και της αρχικής ατμόσφαιρας. Όλοι μας έχουμε παρόμοιες εμπειρίες από φόρα και από υπαρκτές (με φυσική παρουσία) ομάδες, λέσχες κλπ.....
Ευχή μας είναι να μείνουμε όπως είμαστε σε τούτο το καφενεδάκι του παγκόσμιου ιστού. Με το πληκτρολόγιο να δίνει κλώτσο στην ανέμη των μοτο-ιστοριών και των μοτο-αποδράσεων, και μόνο!
Γι άλλη μια φορά απόλαυσα Μελάτο στα πλήκτρα κι ας είχε και ντέρτι απόψε η πένα του! Να 'σαι καλά Θέμη μας και να ζήσουμε παρέα τόσα κι άλλα τόσα ακόμα!



ΥΓ: Το βέβαιο είναι ότι το 400 δεν είναι το νούμερο που ψάχνω!
 

Ο Μυστήριος.

Ενέδωσα στην γοητεία της "Πομωνας"..😂
WildRider
Δημοσιεύσεις
960
Ηλικία
50
Περιοχή
East of Athens
Όνομα
George
Bike
BMW R1100GS
Εδώ τις βόλτες δεν τις κάνουν τα πληκτρολόγια κ οι ταβέρνες δεν αποτελουν μότο-προορισμό!

Απολαμβανουμε Μελατο σε βρεφική χωματο-ηλικια με σταθερο κουσούρι τις σκασμένες σαμπρελες.
Ο Αρκουδος είναι ο φίλος Αποστόλης που εξακολουθεί να κάνει φορουμεροκαματα ενώ ο καπετάνιος νομίζω πως είναι ο Ντίνος από το παλιό ΤΑ φόρουμ κ όχι Αντώνης.. (Νομίζω ξαναλέω..)
 

Melatos

WildRider
Δημοσιεύσεις
2.343
Ηλικία
40
Περιοχή
Πατρα
Όνομα
Θεμιστοκλής
Bike
Africa Queen
Ο Αρκουδος είναι ο φίλος Αποστόλης που εξακολουθεί να κάνει φορουμεροκαματα ενώ ο καπετάνιος νομίζω πως είναι ο Ντίνος από το παλιό ΤΑ φόρουμ κ όχι Αντώνης
Μπράβο, Ντίνος όχι Αντώνης, βέβαια έχουν και τα δύο το -ντ ,γι'αυτό και το μπέρδεμα, πέτυχα τουλάχιστον το καπετανιλίκι. :LOL:
 

paschalis

WildRider
Δημοσιεύσεις
2.564
Περιοχή
Θεσσαλονίκη
Όνομα
Paschalis
Bike
R 1250 GS, ΜΖ 686 Βaghira
Το σκηνικό μεταφέρεται στην κεντρική πλατεία του χωριού, με την άφρικα στημένη στην μέση της, καβάλα σ’ένα καφάσι Μαλαματίνα και μ’ένα μάτσο γερόντια να έχουν κάνει ένα μεγάλο κύκλο , να δίνουν οδηγίες για το πως θα φτιαχτεί το φούιτ, μετά να τσακώνονται μεταξύ τους, να τα ξαναβρίσκουν και να χάνονται ξανά σε ιστορίες που ξεκινούσαν από τον εμφύλιο και φτάναν μέχρι τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Φυσικά τα μισά από αυτά μπλεγμένα με τo βλάχικο ιδίωμα και με εμάς απλούς παρατηρητές. Από την στιγμή που δεν είχαμε σαμπρέλα καταλαβαίνεις ότι δεν είχαμε και λεβιέδες μαζί μας. Αντ’αυτών χρησιμοποιήσαμε από κατσαβίδια μέχρι κάτι μπετόβεργες που ήταν βυθισμένες στο χώμα των γλαστρών και χρησίμευαν για την στήριξη των φυτών.

Αυτά τα σκηνικά με κρατάνε καβάλα στα μηχανάκια είτε τα ζώ είτε τα διαβάζω μου φτιάχνουν τη μέρα.



p.s.
Ο γρινιάρης,ο δικαστής που λές κι εσύ έχει πάλι το ίδιο πόστο στο βάθος του διαδρόμου
πάλι με την κομπανία του στον επόμενο στόχο με σταθερή πορεία προς .....

την επανάληψη του ναυάγιου του mototrail.
 
Top Bottom